ผมกับ ‘ต้นเฟิร์น’ เป็นเพื่อนร่วมสาขาเดียวกัน เราไม่ได้สนิทอะไรกันมากนัก แค่รู้จักและพูดคุยกันเป็นบางครั้ง ทว่าในคืนคืนหนึ่ง…ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็เปลี่ยนแปลงไป “มึงปล้ำกูเหรอไอ้จ็อบ!” เสียงแหลม ๆ ที่ตะเบ็งประโยคนั้นดังลั่น ปลุกผมให้ลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างงัวเงีย
“ลองมาเป็นของพี่…แค่วันเดียวก็ยังดี” ประโยคที่ได้ยินทำให้ฉันสบมองผู้ชายที่กันตัวเองเอาไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับพ่นคำด่าออกมาทันควัน “พูดออกมาได้ เฮงซวย!” ‘พี่โอบ’ เป็นเพื่อนสนิทของคนที่ฉันเกลียดขี้หน้า และเขากับฉันไม่ควรมาอยู่ร่วมวงโคจรกันเสียด้วยซ้ำ หากแต่อีกฝ่ายกลับพยายามเข้ามาใกล้ บุกรุกอาณาเขต
‘พรีมไม่ต้องกังวลเลยนะ คุณธัณย์เค้าใจดีมาก’ นั่นเป็นคำยืนยันจากหัวหน้างานที่พยายามปลอบใจและเกลี้ยกล่อมให้ฉันยินยอมทำงานออกแบบให้กับนักธุรกิจหนุ่มที่ชื่อ ‘ธัณย์’ ด้วยความเป็นคนเชื่อคนง่ายบวกกับไม่เคยขัดใจใครอยู่แล้ว ฉันเลยตกปากรับคำทำงานในฐานะมัณฑนากร และก่อนที่จะเจอหน้ากันนั้น