มีใครคนหนึ่งถามผมว่าหากย้อนเวลาได้ อยากกลับไปแก้ไขอะไรมากที่สุด คำตอบก็คือ… ผมอยากกลับไปเรียนมหา’ลัยอีกครั้ง และรวบรวมความกล้าเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ แต่ใครจะคิดดดดด ว่าพอย้อนเวลากลับไปจริงๆ แล้ว ไอ้ที่หวังว่าจะได้พูดคุยกับรักแรกอย่างแพรไหมก็เป็นจริงอยู่แหละ แต่ที่แถมมาแบบไม่ต้องการก็คือมารหัวใจที่ชื่อปีแสง!
ผมนอนปิดไฟไม่ได้ เพราะมีเรื่องราวฝังใจมาตั้งแต่ตอนเด็ก แต่เด็กปีหนึ่งทุกคนต้อง-อยู่-หอ-ใน!!! ฮืออออ จะมีรูมเมตคนไหนที่นอนเปิดไฟทั้งคืนได้ไหม และคำตอบก็ปรากฏออกมาในเวลาไม่นานว่า… ไม่มีครับ ผมจึงต้องหารูมเมตใหม่ นั่นทำให้ผมได้มาเป็นรูมเมตกับ ‘โยธา’ ที่เรียนอยู่ภาคโยธา
ขึ้นชื่อว่า ‘สายรหัสเทวดา’ แน่นอนว่าเรื่องหน้าตาดีต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง แต่ผมว่าลุงรหัสของผมก็ไม่จำเป็นต้องกวนตีนมาเป็นอันดับหนึ่งขนาดนี้ก็ได้ป่ะครับ ทั้งบล็อกไอจี! บล็อกเฟซ!! บล็อกแชต!!! ล่าสุดนี่คือบล็อกเบอร์กันด้วยแล้วนะครับ… กู-อาร์ก-เรียล!
พักหลังมานี้นักแต่งเพลงอินดี้ดาวรุ่งอย่างชยินไม่มีงานเข้ามาเลย แต่ละวันช่างผ่านไปอย่างว่างเปล่า จนเมื่อเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมซึ่งอยู่ไกลถึงอเมริกากลับมาเยี่ยมบ้านเกิด แถมยังหอบหิ้วแผ่นจำลองโปรแกรม MSN ที่เจ้าตัวกำลังพัฒนาอยู่มาด้วย จู่ๆ ไอคอนกลมๆ ใต้ชื่อแอ็กเคาต์หนึ่งที่เคยเป็นสีเทาก็กลับเปลี่ยนเป็นสีเขียว!
คุณสอนผมให้รู้จักคำว่ารัก แต่คุณไม่ได้สอนให้ควรเลิกรักยังไง ในวันที่กำลังโดนทิ้ง…
ผมชื่อไทน์ สอยผู้หญิงมาแล้วทุกประเภท กระทั่งชีวิตอันซาบซ่านมีอันต้องสะดุด เมื่อผมเจอคนมาสารภาพรัก เพราะคนบอกรักผมมันเป็นผู้ชาย ปฏิบัติการสลัดตุ๊ดยักษ์ออกจากชีวิตคนชิคจึงเริ่มขึ้น ด้วยแผนการหาคนแจ่มแมวสักคนมาแสดงตัวเป็นแฟนผม ซึ่งไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าสารวัตร สามีแห่งชาติของคนทั้งมอ
เวลาหรือสถานการณ์ไหนบ้างที่ทำให้คุณอยากสบถคำว่าบัดซบออกมาที่สุด สำหรับผม มันคือตอนที่รู้ตัวว่าเผลอให้ใจกับใครบางคน ทุ่มเทไปทั้งหมดที่มี แต่คนคนนั้นดันเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่ม ที่ไม่เคยหันกลับมามองผมเลย ตื่นเช้ามาได้เจอหน้าและใกล้ชิดกันทุกวัน เพื่อเห็นมันหิ้วสาวกลับห้องไปทุกคืน
ผมลาพักร้อนมารักษาแผลใจที่ภูเก็ต ทำไมต้องภูเก็ต…ก็แค่อยากเปิดหูเปิดตา ไม่ได้หวังอย่างอื่นเลยให้ตายเถอะ ตั้งใจเที่ยวคนเดียว เมาคนเดียว… แต่ใครจะคิดล่ะว่าความเมาจะทำให้เลยเถิดได้ขนาดนี้ “ผมถามว่าคุณเป็นใคร เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง เข้าห้องผิด?”