คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ถูกใจตั้งแต่แรกเจอ… ถูกใจมากขึ้นอีกที่ได้พูดคุย
จากแค่ต้องการถ่ายงานให้แล้วชวนขึ้นเตียง เหมือนที่เคยทำกับนางแบบคนอื่น
กลับกลายเป็นอยากใกล้ชิดตลอดไป…
เรื่องราวของ ช่างภาพหนุ่มจอมกวน x นางแบบสาวจอมทะเล้น
ที่เจอหน้ากันครั้งแลกก็แทบจะแลกหมัดกันแล้ว!
“สวัสดีครับ”
จิรายุ พูดพร้อมมอบรอยยิ้มหวาน ๆ ให้หญิงสาวอย่างเป็นมิตร
แต่อีกฝ่ายกลับย่นคิ้วเข้าหากันไล่สายตามองคนที่เข้ามาทักทายตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มาขายเครื่องกรองน้ำเหรอคะ”
ชายหนุ่มหุบยิ้มแทบไม่ทัน เขากำลังคิดว่าจะจับเธอโยนออกไปที่หน้าหมู่บ้านดีไหม ไม่รู้ว่าเธอกวนหรือถามจริง ๆ
“รอเจ้าของบ้านมาก่อนนะคะ ค่อยขาย”
จิรายุกลอกตาไปมา… ยังอีกนะ ยังจะย้ำเป็นรอบที่สองอีก เขาอยากจะตะโกนใส่หน้าสาวสวยว่าไม่ใช่โว้ย!
“ผมเป็นเพื่อนกับเจ้าของบ้านครับ… ส่วนเธอมายืนทำอะไรตรงนี้ จะมาขโมยของเหรอ แหม เห็นบ้านอยู่ท้ายซอยนี่คิดว่าจะขโมยได้ง่าย ๆ อะดิ”
เห็นเธอกวนประสาทมาก่อน คนอย่างจิรายุจึงไม่ยอมที่จะถูกกวนอยู่ฝ่ายเดียว
เขาถึงได้กล่าวหาว่า ชาลิดา เป็นพวกหัวขโมย และแน่นอนว่าคนอย่างเธอจะต้องหัวร้อนในทันที
และจากการที่เป็นหนุ่มจอมกวนจึงทำให้ช่วงที่แอบหวานก็แฝงไปด้วยความกวน
“น้ำยาปูอร่อยปะชิชา”
ชายหนุ่มเห็นชาลิดานั่งก้มหน้าก้มตากิน มีเสียงซู้ดปากเพราะความเผ็ดเป็นระยะ
“อร่อย”
ชาลิดาตอบกลับแล้วรีบหยิบแก้วน้ำตาลสดมาดื่มกิน ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อ
เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้า เนื่องด้วยความเผ็ดร้อนของอาหาร น้ำยาไม่ได้เผ็ดนัก
แต่หญิงสาวเติมพริกป่นลงไปเพิ่มจนรสชาติเผ็ดเกินไป แม้จะอร่อยปากก็เถอะ แสบร้อนลำไส้น่าดู
“น้ำเงี้ยวไม่อร่อยเลยอะ แลกกันนะ”
ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่ชาลิดากำลังซับหน้า คว้าจานของเธอมาแลกกับของตนเอง
“ไอ้บ้าเจ เอาคืนมาเลยนะ”
หญิงสาวถลึงตาใส่ ชายหนุ่มหัวเราะร่า และเขาก็ไม่ยอมคืน หนำซ้ำยังตักของเธอกินอีกด้วย
“ช้อนฉัน!”
ชาลิดาเอ่ยขึ้นมา เพราะช้อนที่ชายหนุ่มใช้ตักกินเป็นช้อนของเธอ
หญิงสาวจะแย่งจานคืนชายหนุ่มก็ยกจานแล้วเอี้ยวตัวหลบ ตักกินคำต่อไป
“ไอ้บ้าเจ!”
เสียงหวานกดเสียงต่ำลง นี่ถ้าไม่ใช่ที่สาธารณะเธอคงแหกปากลั่นไปแล้ว
“โคตรเผ็ด กินเข้าไปได้ไงวะ”
ชายหนุ่มบ่นออกมาแล้วยกแก้วน้ำเก๊กฮวยขึ้นดื่ม
“ฉันไม่ได้ให้นายกินนะ เอาคืนมา”
“ยังหวังจะได้คืนอยู่อีกหรือไง กินน้ำเงี้ยวไป”
จิรายุวางแก้วเก๊กฮวยลงแล้วชี้ไปที่จานขนมจีนของตัวเองที่ตอนนี้วางอยู่ตรงหน้าของชาลิดา
“ก็นายบอกไม่อร่อย”
“กินไปอย่าพูดมาก เดี๋ยวถ้าไม่ยอมกินนะจะเอาเรื่องนมกล่องไปบอกคนอื่น”
“ไอ้บ้าเจ ถ้านายพูดนะนายตายแน่”
ชาลิดาหน้าแดงระเรื่อ เธอไม่ได้เผ็ดแล้วแต่ที่แดงเป็นเพราะความเขินต่างหาก ที่ถูกชายหนุ่มรื้อฟื้นเรื่องนั้น
“ยังไม่กินอีก!”
ชายหนุ่มพูดแบบดุ ๆ เขาต้องการให้ชาลิดากิน จะได้เตรียมกลับกัน
หญิงสาวยอมตักกินตามที่เขาบอก สีหน้าเธอไม่พอใจนักที่เขาเอาของไม่อร่อยมาให้กิน
แต่พอเอาเข้าปากแล้วก็ต้องแปลกใจ จนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนตรงข้าม
ชายหนุ่มยิ้มกริ่มแล้วแกล้งหันหน้าไปทางอื่น ขนมจีนน้ำเงี้ยวจานนี้อร่อยมากต่างหาก
แต่เขาเห็นว่าชาลิดาปรุงของตัวเองจนเผ็ดเกินไป เขาก็เลยแย่งมากินเอง