แนวรักต่างวัย พระเอกกับนางเอกอายุต่างกัน / พระเอกแก่กว่านางเอก / นางเอกแก่กว่าพระเอก
รู้…ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่มันเป็นวิธีเดียวที่จะดึงเธอมาไว้ใกล้ตัวและทำให้เธอได้รู้ว่าเขา ‘รัก’ เธอมากแค่ไหน! “พี่เติมจะให้แจ้งเลื่อนงานแต่งออกไปก่อนไหมคะ” “ไม่” “คะ ?” “เพก็รู้ว่าพี่เลื่อนงานแต่งไม่ได้…” “ถ้าไม่เลื่อน แล้วพี่เติมจะทำยังไงคะ” “เพแต่งงานกับพี่ได้ไหม” แต่งงาน ?
งานประมูลสินค้าที่จัดขึ้นอย่างลับๆในหมูแวดวงของคนมีเงินและอิทธิพล สินค้าทุกชิ้นที่มาที่นี่ล้วนแต่สมัครใจ ไม่ต่างจากนางฟ้าตัวน้อยที่พาตัวเองมาที่นี่ด้วยตัวเอง แต่เธอมาเพื่อให้ผู้ชายเพียงคนเดียวเลือกเธอ..ต้องเป็นเขาเท่านั้น และเธอก็ได้เข้ามาในฮาเร็มที่เปรียบเสมือนกรงทองสมใจ ในฐานะ นางบำเรอ
“ทะเลกลางคืน ถ้านั่งคนเดียวมันจะเหงา แต่ถ้ามีใครสักคนนั่งข้างเรามันจะโรแมนติก” ภริดา // “คนแบบนั้นเรียกคนโง่ต่างหากค่ะ” ทุกสายตาหันมามองเธอ แม้แต่คนที่เพิ่งเดินกลับมาจากคุยโทรศัพท์ก็ด้วย “รักจนยอมทุกอย่างคือคนโง่ ภีมเคยเป็นคนโง่คนนั้นมาก่อน” ฟ้าคราม // “พี่อยู่ไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีภีม พี่จะถอนหมั้นกับกิ่ง
ใครจะไปคิดว่าการผ่าตัดหัวใจให้คนไข้รายหนึ่ง ทำให้คุณหมอหน้านิ่ง ฉายา ‘หมีดุ’ ถึงกับประสาทเสียและทำตัวไม่ถูก เมื่อลูกสาวของคนไข้ตามตื๊อขอทดแทนคุณ ด้วยการขอเป็นเจ้าสาวของเขาไปชั่วชีวิต….. “คุณหมออยากจัดงานแต่งแบบไหนคะ หนูจะได้เตรียมงานถูก” “ผมไม่แต่งกับเด็ก”
“คุณตวงอายุเท่าไหร่แล้วครับ” “มากกว่าน้องแทคสองปี” “นี่คุณตวงจะบอกว่าอายุสามสิบแล้ว?” “ใช่ค่ะ พี่อายุสามสิบ” “ผมไม่เรียกใครว่าพี่ตามอายุนะครับ เวลาผมเรียกใครว่าพี่ผมเรียกตามหน้าตา” “ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องตวง” เด็กบ้านี่ นี่เขาทำอะไรกับหัวใจของเธอ ทำไมมันถึงเต้นแรงขนาดนี้
“อาจารย์เฌอคร้าบ มีแฟนรึยังคร้าบ” “ไม่มีค่ะ” “ผมเพิ่งอกหักมา ปวดใจมากเลย อาจารย์ช่วยเยียวยาได้ไหมครับ!” “ถูกทิ้งมาเหรอคะ หรือถูกเพื่อนแย่ง” “อาจารย์ครับ! สเปคอาจารย์เป็นแบบไหนครับ” “อืม…อาจารย์ชอบผู้ชายฉลาด เพราะฉะนั้น…อย่าถามคำถามโง่ๆ นะคะ” “อาจารย์อายุเท่าไหร่ครับ”
“งั้นเสี่ยขอใช้สิทธิ์ไปรับไปส่งหนูทุกวันได้ไหม” หญิงสาวเบิกตากว้าง “สิทธิ์อะไรของคุณ” “นั่นสิ หนูว่าเสี่ยใช้สิทธิ์แฟนหรือว่าที่ผัวดี” “วะ ว่าที่ผัว” หญิงสาวถึงกับทวนติดอ่าง “อืม ถ้าคืนนั้นเสี่ยไม่หยุดเสียก่อน วันนี้อาจได้ใช้สิทธิ์ความเป็นผัว”
“แล้วไงคะ” บุญนิศาพยายามดึงหัวใจไม่ให้อ่อนไหว “การที่หนูชอบคุณ…ไม่ได้แปลว่าชอบเป็นของเล่นของคุณ” บุรธัชยิ้มขำ ดวงตาคมๆ คู่นั้นกวาดมองสีหน้าไร้ความมั่นใจของเด็กที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะมาไม่ถึงปี “ฉันทำให้รู้สึกแบบนั้น?” นี่เขาไม่รู้ตัวเลยจริงๆ หรือแกล้งให้หวั่นไหวอยู่
“…ฉันจะบอกเธอไว้อีกอย่างนะเกสรา ถ้าไปแล้วก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ที่ผ่านมาตัวเองอยู่ในสถานะไหนควรเตือนตัวเอง ถ้าจะไปก็ไปเงียบๆ อย่ากลับมาทำให้ฉันรำคาญ อย่ากลับมาทำให้ผู้หญิงของฉันรู้เรื่องของเรา ฉันไม่อยากมีปัญหา!!!” “หนูท้องค่ะ…”
หนุ่มใหญ่อย่างเพียงพันแสงจำต้องรับอุปการะเด็กสาว ม.ปลายมาเป็นเมียด้วยความจำเป็น “โอ้โห!” ยายเกี๊ยวตาลุกวาว “อะไร” “กล้วยที่ว่าใหญ่ยังเล็กกว่าคอนด้อมไซซ์นี้ แบบนี้ของอาไพน์ต้องใหญ่ขนาดไหนคะ ถึงใส่ได้พอดี” ทำตาโตอีกครั้ง พลางจินตนาการถึงความอลังการของเขา
“เด็กแพรรึ? ลูกสาวฉัน เลือดชั่วฝ่ายหล่อน ไม่มีเกียรติใด ๆ จะมาเสนอหน้าเป็นลูก” “อย่าพูดแม้แต่คำเดียวคุณพลอย…อย่าไถ่ถามว่าฉันรักหล่อนและลูกบ้างไหม หล่อนก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าฉันสู่ขอหล่อนมาทำไม” ไม่เคยมีวันไหน ที่น้ำเสียงเขาจะนุ่มนวลน่าฟัง เขาทำให้เธอรู้สึกผิดบาปที่โชคชะตาพาเธอให้มาเป็นคนของเขา
ผู้ชายคนนั้นเป็นคู่หมั้นของเพื่อนร่วมงาน และยังเป็นคนที่เธอมีเซ็กซ์ร้อนฉ่าด้วยในฝัน! เขาทำเธอเสพติดมันราวกับคนโดนของ ตะเกียกตะกายเท่าไรก็หาทางออกจากฝันที่มีเขาเป็นคนควบคุมมันไม่ได้เลย
ป้าของเธอพามาอยู่บ้านหลังใหญ่นี้ตั้งแต่สิบขวบ ด้วยเพราะผู้เป็นแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ซ้ำร้ายที่พอเธออายุสิบห้าญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวก็มาด่วนจากไปด้วยโรคร้าย…รั้วบ้านโชติธนกิจกลายเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ หากโลกภายนอกก็เป็นสิ่งที่ ‘เหมือนแพร’ ตั้งคำถาม ‘เจตน์’ เป็นคนตอบคำถามนั้น
ทาจิบานะ อากิระ เป็นนักเรียนชั้น ม.5 อายุ 17 ปี เด็กสาวผู้ไม่ค่อยถนัดเรื่องการแสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้าคนนี้ มีคนที่แอบชอบอยู่ซึ่งก็คือ คอนโด มาซามิ อายุ 45 ปี ผู้จัดการร้านอาหารสำหรับครอบครัวที่เธอทำงานพิเศษอยู่ เรื่องราวความรักเล็กๆ ที่ถักทอขึ้นจากเรื่องของเธอ
เพราะถูกเอามาทิ้งไว้ตั้งแต่แบเบาะ ฉันถึงได้เจอกับเขา ‘เฮียโลกีย์’ เขารักและดูแลฉันประหนึ่งน้องสาวแท้ ๆ เมื่อถึงจุดพลิกผันของชีวิต…คนที่ยังอยู่เคียงข้างและไม่ทิ้งฉันไปไหนก็ยังเป็นเขา แต่ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งคนที่ฉันยกให้เป็นพี่ชายที่รักที่สุดดันคิดไม่ซื่อกับตัวเอง “เฮียขอได้ไหม” “อะ อะไรคะ”