แก้แค้น

คนหนึ่งคือองค์หญิงลำดับที่หนึ่งแห่งแคว้นเฉียน ยอดดวงใจของฮ่องเต้ ฮองเฮา และองค์รัชทายาท คนหนึ่งเป็นเพียงชาวนาในหมู่บ้านยากจนและห่างไกล มองผ่านมุมใดล้วนแต่ไม่คู่ควรไม่เหมาะสม ทว่าโชคชะตากลับทำให้ เถาป๋อ ชาวนายากจน กลายเป็นพระสวามีของ เฉียนเว่ยเว่ย องค์หญิงลำดับที่หนึ่ง

หากให้พูดถึงสตรีที่มีฐานะศักดิ์น่ายำเกรงที่สุดในมู่เป่ยโดยไม่นับฮองเฮา ‘หลิ่วหลีจวิ้นจู่’ คือนามแรกที่ผู้คนต่างพูดขึ้นพร้อมกันโดยมิต้องนัดหมาย นางคือบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนของฉินเหวินกง กับหลี่ซินกู้หลุนกงจู่แห่งอาณาจักรอันยิ่งใหญ่นามไท่หนาน แม้ตอนอยู่มู่เป่ยจะมีฐานะศักดิ์เป็นแค่ท่านหญิง

ในยุคที่แผ่นดินระส่ำระสาย กองทัพตระกูลเยว่มีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือไปทั่วหล้า เยว่ฉางหลิง ได้รับสมญาว่าเป็นเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ แต่กลับถูกคนที่ไว้ใจวางแผนลอบสังหาร หญิงสาวฟื้นตื่นขึ้นมาอีกคราเวลาก็ผ่านไปสิบเอ็ดปี รูปร่างหน้าตาของนางดูงดงามขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ อีกทั้งคนทรยศยังกลายเป็นผู้กุมอำนาจ

“เฟิ่งหรั่น” เป็นถึงบุตรีอัครมหาเสนาบดีผู้สูงศักดิ์ แต่ทว่าชะตาชีวิตของนางต้องพลิกผัน เมื่อถูกคนที่ “รักและไว้ใจมากที่สุด” ทรยศหักหลัง ทำให้นางถึงกาลชีวาดับสูญไปครั้งหนึ่ง แต่ทว่า…สวรรค์นั้นยังไม่ทอดทิ้งนาง กลับมอบโอกาสมีชีวิตให้นางใหม่อีกครั้ง นางกลับมาคราวนี้นางจะลงทัณฑ์คนชั่วที่ทำให้นางต้องตาย

ตั้งแต่พรุ่งนี้พิมพ์ภัสสรเธอไม่มีทางลืมชายคนนี้ที่ชื่อ… ‘ภีมม์ เขมวัช’ “คุณภีมม์จะทำบ้าอะไร อย่านะ” ชายหนุ่มเดินก้าวเข้าหาเธอดั่งราชสีห์เข้าหาเหยื่อตัวน้อยที่เดินร่นถอยห่าง “เก่งขนาดนี้จะกลัวทำไมล่ะ” นักล่าดวงตาสีทองต้อนเธอจนมาทรุดตัวนั่งลงที่อาร์มแชร์ตัวใหญ่มุมห้องวงแขนแกร่งวางคร่อมร่างหญิงพิษสงมากเอาไว้

“รออีก 8 เดือนกว่าๆ พอเธอคลอดลูกแล้ว ฉันจะยกเขาให้เป็นลูกของพริม ส่วนเธอจะเป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับลูก เธอจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาทั้งสิ้น ทำได้แค่มองอยู่ไกลๆ แต่ไม่มีทางได้ใกล้ชิด ไม่ได้กอด ไม่ได้อุ้ม ไม่ได้ยินแม้แต่คำที่ลูกจะเรียกเธอว่า ‘แม่’ นี่แหละถือเป็นการชดใช้ในสิ่งที่เธอทำกับพริมอย่างสาสมที่สุด”

เพราะเขาเกลียดนางที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมจนได้ขึ้นสู่บัลลังก์หงส์ ดังนั้นไม่ว่าความผิดใดที่เกิดขึ้นในวังหลัง จึงกลายเป็นความผิดของนางทั้งสิ้น เมื่อมัดรวมความผิดทั้งหลายเข้าด้วยกัน เขาจึงกล้าหยิบยื่นจอกสุราพิษให้นางด้วยมือตัวเอง ทว่าความตายนั้นไม่ได้น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือการตายอย่างไร้ความยุติธรรม