สุ่มนิยาย

“หากมิอาจหย่าร้างได้ เอาเช่นนี้ดีหรือไม่เพคะ เราเป็นสามีภรรยากันเพียงในนาม ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน ชินอ๋องจะแต่งชายาสักกี่คนก็ตามแต่พระทัย ตกลงตามนี้นะเพคะ” ดาริณหญิงสาวในยุคปัจจุบัน ที่วิญญาณมาอยู่ในร่างของพระชายาจางเหมยฮวา เอ่ยขึ้นเสียงหนักแน่น หมิงหยางชินอ๋องที่ไม่คาดคิดว่า

สำหรับฉัน ‘บีลีฟ’ ว่าที่คุณหมอสุดเฮี้ยว ไม่เคยต้องการงานแต่งจอมปลอมนี่เลยสักนิด ความผิดพลาด ทำให้โลกอันแสนเบี้ยวๆ เหวี่ยงผู้ชายอันตราย นิสัยอันธพาลมาให้ฉันอย่างไม่เต็มใจ ‘เวฬา’ เป็นทั้งสามีและตัวปัญหาที่ฉันวางแผน ฆาตกรรม ทุกลมหายใจ เขามันศูนย์รวมของความอโคจร หล่อ เลว แรง และโคตรจะมั่ว!

วรารินและอลิสชาเป็นเพื่อนสนิทกันมานานหลายปี แต่แล้วเมื่อต่างคนต่างเติบโตขึ้น ก็ต้องแยกย้ายและห่างหายกันไป และกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน จนกระทั่งวันหนึ่งที่ทั้งคู่ได้โคจรกลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่ดันมีใครคนหนึ่งที่จำอีกคนหนึ่ง “ไม่ได้” พวกเธอจะรื้อฟื้นความทรงจำขึ้นมาอีกครั้ง หรือทำความรู้จักกันใหม่

“แต่งงานกับผมเถอะ” มีคนเอ่ยประโยคนี้กับเวยเวย ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง แต่เป็นโลกในเกมออนไลน์ชื่อดังที่เธอติดงอมแงม และคนที่เอ่ยยังเป็น อี๋เซี่ยวไน่เหอ นักบรรเลงฉินผู้มีฝีมือขั้นเทพ จอมยุทธ์ชุดแดงอย่างเธอตกลงเป็นภรรยาของเขาเพื่อทำภารกิจในเกมเท่านั้น ทว่าทุกสิ่งที่เขาทำ ทุกคำที่เขาพูด

“ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีใครเอามาทำเมียหรอก รู้ตัวเอาไว้บ้างน่าจะดี” “แต่ก็มีคนแก่ๆคนหนึ่งเคยบอกข้าวอยู่หรอกค่ะ ว่าอยากให้ข้าวมาเป็นมะ…” กระดากจะพูดว่าเมียตามเขาเลยเลี่ยงไปว่า “เป็นแม่ของลูก” ธนากรบดกรามอย่างฉุนจัด เพราะคนแก่ๆคนหนึ่งที่ขวัญข้าวว่านั่นหาใช่ใครที่ไหนไม่ มันตัวเขาเองชัดๆ

เมื่อความรู้สึกที่บ่มเพาะตั้งแต่วัยเยาว์ กลายเป็นความรัก หนุ่มสาวดอกไม้จำต้องกักเก็บมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ รักที่ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ กลายเป็นความขมขื่นที่ต้องกล้ำกลืนทุกเมื่อเชื่อวัน จดหมาย…เปรียบเสมือนของหวานที่ช่วยชะล้างความขม รู้ตัวอีกทีหนุ่มสาวดอกไม้ก็เสพติดมันเข้าเสียแล้ว

นางเก็บชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งได้ เขาความจำเสื่อม ท่าทางไร้เดียงสา จึงล่อลวงเขามาทำ ‘พ่อพันธุ์’ ทว่าทาสหนุ่มหาได้เชื่องอย่างที่คิดไม่ วันดีคืนร้ายพ่อพันธุ์รูปงามกลับกลายเป็นหมีร้ายจอมหื่น ที่หมายมาดจะกลืนกินนางลงไปทั้งตัว! “ยังไม่พออีกหรือ ข้าเมื่อยเอวจะแย่แล้วนะ” “หากเมื่อย เจ้าก็นอนเฉยๆ ไม่ต้องขยับ”

ปลายฟ้าที่ตายไป แต่กลับต้องมาเข้าเรื่องของคนอื่นที่ตายไปแล้วเช่นกัน แต่พอนางตื่นขึ้นมากลับเห็นใบหน้าของตนเอง “กรี๊ดๆๆๆๆ ทำไมใบหน้าฉันเป็นแบบนี้ กรี๊ดๆ แม่จ๋าหนูรับไม่ได้” เสียงร้องของพระสนมดังไปถึงตำหนักอื่น หลังจากนั้นพระสนมเป็นลมหมดสติไป ชาติก่อนนางทำอาชีพหมอศัลยกรรม

คนบางคน กว่าจะรู้คุณค่าของสิ่งที่เคยทิ้งขว้าง ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งนั้นอยู่ข้างๆ อีกต่อไป… พาทิศ ไม่เคยคิดจะรักแม่ของลูก ที่ยอมจดทะเบียนสมรสก็เพราะเขาพลาดท่าทำหล่อนตั้งท้อง เดือนอ้าย เพราะความรักที่มีให้แก่พาทิศอย่างท่วมท้น ทำให้หล่อนยอมทนต่อสายตาดูแคลนของคนรอบกาย

อยากเจอเจ้าชายเนื้อคู่ ทั้งที่พยายามเพื่อเหตุผลนั้น แต่ทำไมกลายเป็นแบบนี้? นานาเสะไล่ตามความฝันจนได้เป็นนางพยาบาล เธอจะได้เจอไคริหมอที่แอบปลื้มอีกครั้งและเริ่มคืนวันแสนสุข….!! ทั้งที่คิดอย่างนั้น แต่การพบพานเขา….กลับนำความวุ่นวายมาให้?

คางามิ ไทกะ เข้าชมรมบาสเก็ตบอสของโรงเรียนเซย์ริน และได้พบกับเด็กหนุ่มสุดจืดจางที่ชื่อว่า คุโรโกะ เท็ตสึยะ แม้คุโรโกะ ผู้มีเงาจางสุดขีดจะทำให้คางิมิผิดหวัด แต่จริงๆ แล้วเขาคือสมาชิกทีมสุดแกร่งในตำนานที่ถูกเรียกขานว่าเป็น “เจเนอเรชั่น ปาฏิหาริย์”…!?

เมื่อผู้เป็นมารดาส่งเขามาดัดนิสัยที่ “ไร่อิงฟ้า” ของเพื่อนสนิท อดีตซาตานร้ายเลยกลายเป็นสุภาพบุรุษรสหวาน ชนิดที่ “น้ำตาล” ยังต้องเรียก “ลุง” “อื้อ…พี่ภาคย์ ปล่อยหนูค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” เธอรีบดันเขาออกก่อนที่เขาจะถอดเสื้อเธอออกไปอย่างเอาแต่ใจ “คิดถึงเมีย หิวเมีย” เขาบอกเสียงกระเส่า

อิสรภาพ…คือสิ่งที่เขาต้องการได้คืนจากภรรยาแต่งที่ไม่ได้รัก หลังวันแต่งงานสามวันเธอจึงยอมทำตามคำขอแกมบังคับของเขา แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าวันเวลาผ่านไปตั้งหลายปี เราสองคนยังต้องกลับมาเจอกันในฐานะที่มันอาจฝืนใจ

เมื่อความรักต้องซ่อนเร้น เป็นความลับห้ามแพร่งพราย ทั้งที่อยู่ข้างกายเขา ทว่าหัวใจของเธอเหน็บหนาวเกินจะทนได้ นิรินตื่นเต็มตาพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ ทำไมเขาถึงเข้าบ้านมาได้ที่สำคัญทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ “พี่พิชญ์มาทำไมคะ ถ้ามีธุระ…ค่อยคุยพรุ่งนี้ได้ไหมคะ”

“เนียรตี” กลายเป็นมือที่สามเพราะความเมาของเขา แต่ “กรุณเพชร” ไม่เคยโทษตัวเอง ความผิดทุกอย่างถูกเขาโยนมาที่เธอ แต่เธอก็ยังกัดฟันทนเพราะความรัก ฟางเส้นสุดท้ายระหว่างเขาและเธอได้จบลงในวันที่เธอคลอดลูกอย่างเดียวดาย เขากลับอยู่เคียงข้างผู้หญิงคนนั้นในห้องคลอดอีกห้อง