เรื่องราวของอุเซน เคียวกะหัวหน้ากองบัญชาการหมายเลข ７ ของ “หน่วยป้องกันอสูร”องค์กรนักรบหญิงผู้ปกป้องผู้คนจากเหล่าอสูรที่โผล่ออกมาจากช่องว่างต่างมิติที่เรียกว่า “เมืองอสูร” กับวาคุระ ยูกิ นักเรียนม.ปลายที่หลงเข้าไปในเมืองอสูรและได้เคียวกะช่วยไว้พร้อมประกาศว่า “นายจงมาเป็นทาสของฉัน”
“ไม่เอาแบบนี้!” รดาปฏิเสธ สองแขนยกป้องหน้าอกตนเองจากแผงอกกว้างแกร่งสุดแรงกำลัง ทว่าก็ไม่รอดพ้น กระชากเรียวแขนเล็กบางให้ขยับมาใกล้ตนแล้วพิศัลย์จึงนาบปากเบียดปากรูปกระจับของรดาเน้นๆ แต่ก็ไม่ง่ายเท่าไหร่ในเมื่อคนที่เขาเข้าใจว่าคลั่งเขาแทบบ้าไม่ยอมเปิดริมฝีปากให้เขาหยอกเอิน
นักศึกษาเรียนดีจากวิทยาลัยเกษตรทะลุมิติมาเป็นเด็กสาวชาวนาผู้โง่เขลาและมีนิสัยป่าเถื่อน บิดาก็ตาย มารดาก็อ่อนแอ น้องชายดันมาตีตัวออกห่าง ส่วนพี่สาวก็มักจะคิดว่าเธอเป็นภาระเสมอ แต่โชคดีที่เธอมีมิติน้ำพุวิญญาณอยู่ในมือ เธอทั้งกลายเป็นนักล่าหมูป่า ทำให้ฝูงหมาป่าตกใจ ใช้น้ำพุวิญญาณมาปลูกพืชพันธุ์
จู่ ๆ ก็เข้าไปเป็นนางร้ายที่มีทั้งลูกและสามีในนิยายที่เพิ่งอ่านแค่บทแรก ต้องมีชีวิตอยู่จนจบเรื่องจึงจะกลับโลกเดิมได้ ทว่าในนิยายนางร้ายมีจุดจบน่าอนาถ หญิงสาวจะผ่านมันไปได้เช่นไร
นลินญาถูกขอแต่งงานด้วยคำว่า ‘รัก’ จากภูตะวัน เขาดูแลเธออย่างดีในฐานะภรรยา แต่แล้วความฝันที่จะได้มีครอบครัวอันแสนอบอุ่นกลับพังครืนไม่เป็นท่า เมื่อเธอมารู้ทีหลังว่าในการแต่งงานครั้งนี้มีบางสิ่งเคลือบแฝง ความจริงที่น่าเจ็บปวดพุ่งเข้าเสียดแทง เพราะส่วนลึกในหัวใจของสามี ไม่ได้รู้สึกรักอย่างที่พูดไว้สักนิดเดียว
ด้วยความที่เป็นทายาทผู้สืบทอด ‘สมุดแห่งความเป็นความตาย’ ‘อันปู้’ สาวน้อยวัยยี่สิบที่ประสบอุบัติเหตุตกน้ำตาย กลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้งในร่างของ ‘ศพเดินได้’ แต่การเป็นอมตะในร่างศพใครว่าง่าย! เธอต้องคอยย้ายที่อยู่เปลี่ยนตัวตนเพื่อไม่ให้คนสงสัย ‘เจี่ยนหนิงเซวียน’ คุณชายไฮโซที่มีอุณหภูมิร่างกายสูงถึง 44 องศา
“หา? พูดว่าไง?” “เปล่านี่? ก็แค่บอกว่า 【หมอนี่โง่จริงๆเลย】 แค่นั้นเอง” “เลิกด่าเป็นภาษารัสเซียได้มั้ย!?” คุณอารยา สาวสวยผมเงินไม่เป็นสองรองใครที่นั่งข้างผมผุดยิ้มกระหยิ่ม …แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น ภาษารัสเซียเมื่อกี้ เธอพูดว่า 【สนใจฉันหน่อย】 ต่างหาก!
สาวไทยยุค ๒๐๒๒ อย่างฉัน ทำไมถึงได้ทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างแม่หญิงแห่งนครหลวงปรางทองได้ล่ะ! แม้จะเป็นถึงบุตรสาวคนโตของพระยากฤษฎาภาสผู้มั่งคั่งร่ำรวยก็จริง… แต่คนอย่างเธอกลับใช้ชีวิตอยู่อย่างอนาถเสียยิ่งกว่าบ่าวไพร่เสียอีก เรือนหลังเล็กที่แทบจะกันลมและฝนไม่ได้ หากลมแรงๆ พัดมาคาดว่าหลังคาน่าจะปลิวได้ง่ายๆ!
ถ้าการที่ผมทอดกายให้คุณเรียกว่าใจง่าย… ถ้าการที่ผมผลักไสคนที่เข้ามาแทรกกลางเรียกว่าร้ายกาจ… ถ้าการที่ผมอยากมีตัวตน แต่ในสายตาคุณกลับยิ่งเลือนราง… นับจากนี้ผมขอไม่รักคุณอีกต่อไป!
คะแนนสอบเป็นเลิศ มนุษยสัมพันธ์กับ ใครรอบข้างก็ไปได้ดี กินเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวกลางคืนทำได้ทุกอย่าง เพื่อนๆ ต่างก็สนิทสนมเชื่อใจ เขาเป็นเด็กผู้ชายในวัยม.ปลาย ที่ชีวิตดูกำลังไปได้สวยคนหนึ่ง ทว่ามาวันหนึ่งเขากลับเพิ่งรู้ตัวว่า ตนเองนั้นชอบวาดภาพ!? สุดยอดมังงะที่ตีแผ่เรื่องราว ของเหล่าคนที่มุ่งมั่นในการสอบ
เพราะผัวเก่ามันไม่ดี ภารกิจปฎิรูปกี แล้วหาผัวใหม่จึงเกิดขึ้น
รู้…ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่มันเป็นวิธีเดียวที่จะดึงเธอมาไว้ใกล้ตัวและทำให้เธอได้รู้ว่าเขา ‘รัก’ เธอมากแค่ไหน! “พี่เติมจะให้แจ้งเลื่อนงานแต่งออกไปก่อนไหมคะ” “ไม่” “คะ ?” “เพก็รู้ว่าพี่เลื่อนงานแต่งไม่ได้…” “ถ้าไม่เลื่อน แล้วพี่เติมจะทำยังไงคะ” “เพแต่งงานกับพี่ได้ไหม” แต่งงาน ?
“ปุณณ์ท้อง…” น้ำเสียงประหม่าเอ่ยขึ้นแผ่วเบา แต่กลับดังชัดในหูของคนฟัง “ท้อง… ท้องกับผม?” น้ำเสียงอึ้งถามช็อกๆ “ปุณณ์ยังไม่มีแฟน มีแค่คุณคนเดียวที่ปุณณ์นอนด้วย ไม่ท้องกับคุณปุณณ์จะท้องกับใคร” “จริงจังไหมปุณณ์ ผมไม่เล่นนะ ท้องได้ยังไงผมป้องกันตลอด คุณแน่ใจนะว่าเป็นลูกผม”
เรื่องราวของลูกแม่ค้าข้าวมันไก่ที่หลงรักพี่ชายลูกเจ้าของโรงสีข้างบ้าน แต่ไฉนได้แต่งงานกันแล้วเฮียสี่ถึงขอเขาหย่าทุกวัน ‘เจิ้น หย่าให้เฮียเถอะ’ ไม่ทันสามเดือนก็บอกแบบนี้แล้ว หึ! เฮียสี่ ถ้าเขาไปจริงๆ จะรู้สึก!! “เจิ้น เมื่อไรจะยอมหย่า” “เฮียสี่ เมื่อไรจะเลิกถาม” “จนกว่าเจิ้นจะยอมหย่าให้เฮีย” “งั้นดูปากเจิ้นนะ เจิ้น-ไม่-หย่า!”
ในโลกของมนุษย์… นางมีชีวิตที่น่าอนาถ เกิดมาก็เป็นลูกเมียน้อยที่เมียหลวงไม่ปลื้ม ญาติลืม พ่อทิ้ง ทั้งขี้โรค หัวอ่อนและจนกรอบ ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสายตาใคร เป็นเพียงฝุ่นผงที่จะเช็ดทิ้งเมื่อไหร่ก็ยังได้ ในโลกของสัตว์… นางคือครูฝึกอสูรระดับเทวะ มีสหายมากมายตั้งแต่แผ่นฟ้าจรดผืนดิน