ดราม่า

เมื่อชีวิตใกล้จะดับสูญ ‘อวิ้นซือเมิ่ง’ จึงได้รู้ว่าที่ผ่านมานางทำผิดทั้งหมด ทำให้บุตรชายและบุตรสาวของตนต้องพานพบกับเรื่องเลวร้ายจนสูญสิ้นทุกอย่าง เมื่อมีโอกาสได้ย้อนกลับมาแก้ไขอีกครั้ง นางจะไม่ยอมให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม สามีไม่สนใจนางแล้วอย่างไร ชาตินี้…นางขอเป็นมารดาที่ดีก็เพียงพอแล้ว

“ไม่เอาแบบนี้!” รดาปฏิเสธ สองแขนยกป้องหน้าอกตนเองจากแผงอกกว้างแกร่งสุดแรงกำลัง ทว่าก็ไม่รอดพ้น กระชากเรียวแขนเล็กบางให้ขยับมาใกล้ตนแล้วพิศัลย์จึงนาบปากเบียดปากรูปกระจับของรดาเน้นๆ แต่ก็ไม่ง่ายเท่าไหร่ในเมื่อคนที่เขาเข้าใจว่าคลั่งเขาแทบบ้าไม่ยอมเปิดริมฝีปากให้เขาหยอกเอิน

นลินญาถูกขอแต่งงานด้วยคำว่า ‘รัก’ จากภูตะวัน เขาดูแลเธออย่างดีในฐานะภรรยา แต่แล้วความฝันที่จะได้มีครอบครัวอันแสนอบอุ่นกลับพังครืนไม่เป็นท่า เมื่อเธอมารู้ทีหลังว่าในการแต่งงานครั้งนี้มีบางสิ่งเคลือบแฝง ความจริงที่น่าเจ็บปวดพุ่งเข้าเสียดแทง เพราะส่วนลึกในหัวใจของสามี ไม่ได้รู้สึกรักอย่างที่พูดไว้สักนิดเดียว

“ปุณณ์ท้อง…” น้ำเสียงประหม่าเอ่ยขึ้นแผ่วเบา แต่กลับดังชัดในหูของคนฟัง “ท้อง… ท้องกับผม?” น้ำเสียงอึ้งถามช็อกๆ “ปุณณ์ยังไม่มีแฟน มีแค่คุณคนเดียวที่ปุณณ์นอนด้วย ไม่ท้องกับคุณปุณณ์จะท้องกับใคร” “จริงจังไหมปุณณ์ ผมไม่เล่นนะ ท้องได้ยังไงผมป้องกันตลอด คุณแน่ใจนะว่าเป็นลูกผม”

วินาทีที่อยู่ต่อหน้าแฟนเขา เขาก็ยืนนิ่งเฉย เธอร้องไห้น้ำตาเป็นสายแต่เขาก็ทำแค่มอง เขาเลือกทางนั้น เลือกคนที่คบมาแปดปี ไม่ใช่เธอมนัสชนัญ “มีนเข้าใจค่ะ.. แต่ก่อนมีนเคยสงสัยว่ามีนต้องทำดีสักแค่ไหนถึงจะได้หัวใจคุณอิชย์ แต่มีนเพิ่งรู้วันนี้เองว่า ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็คงไม่มีวันนั้น”

“ทะเลกลางคืน ถ้านั่งคนเดียวมันจะเหงา แต่ถ้ามีใครสักคนนั่งข้างเรามันจะโรแมนติก” ภริดา // “คนแบบนั้นเรียกคนโง่ต่างหากค่ะ” ทุกสายตาหันมามองเธอ แม้แต่คนที่เพิ่งเดินกลับมาจากคุยโทรศัพท์ก็ด้วย “รักจนยอมทุกอย่างคือคนโง่ ภีมเคยเป็นคนโง่คนนั้นมาก่อน” ฟ้าคราม // “พี่อยู่ไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีภีม พี่จะถอนหมั้นกับกิ่ง

คนหนึ่งคือองค์หญิงลำดับที่หนึ่งแห่งแคว้นเฉียน ยอดดวงใจของฮ่องเต้ ฮองเฮา และองค์รัชทายาท คนหนึ่งเป็นเพียงชาวนาในหมู่บ้านยากจนและห่างไกล มองผ่านมุมใดล้วนแต่ไม่คู่ควรไม่เหมาะสม ทว่าโชคชะตากลับทำให้ เถาป๋อ ชาวนายากจน กลายเป็นพระสวามีของ เฉียนเว่ยเว่ย องค์หญิงลำดับที่หนึ่ง