คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“แล้วไงคะ เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อย่ามาทำตัวเป็นอันธพาลนะคะ”
คำพูดของเธอไม่ต่างจากน้ำมันที่ราดลงบนเปลวเพลิงดีๆ นี่เอง
“ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นหรือ? ในเมื่อพฤกษ์ทั้งคนยังยืนยันผลงานที่ผ่านมาไม่ได้ เห็นทีผมก็คงต้องฟื้นความจำคุณหน่อย”
แล้วเขาก็โน้มกายลงมาหาเธออีกครั้ง พยายามฉกจูบเธอ ด้วยความรุนแรงอยู่เช่นเดิม
“ว๊าย ปล่อยนะคะ อย่า… อย่าทำกับฉันแบบนี้”
เธอพยายามห้ามเขา ก่อนที่คำห้ามจะกลายเป็นเสียงอู้อี้เมื่อถูกเขาบดจูบได้สำเร็จ พิมณารา พยายามที่จะทุบกำปั้นบนแผ่นหลังกว้าง ทำได้แค่เพียงสองสามครั้ง ก็ถูกจับข้อมือตรึงไว้กับผนังห้อง ทำให้ไม่สามารถตอบโต้เขาได้อีกต่อไป
ทำได้แค่เพียงพยายามสบัดหน้าให้พ้นจากการจูบของเขา แสดงให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ และเธอก็ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด
หนก่อนมันคือเรื่องของความผิดพลาด เธอไม่สบาย และเขาก็เมามาก มันเป็นอุบัติเหตุ เธอพอจะเข้าใจ
หากหนนี้เธอมีสติ และเขาก็มีสติด้วยเช่นกัน แม้ว่าสตินั้นจะไม่สมบูรณ์ แต่เขาก็รู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ สิ่งที่เขาทำไม่ถูกต้องด้วยประการทั้งปวง เขาควรหยุด
หากร่างหนากลับยิ่งกระทำการที่อุกอาจกว่านั้น เขาฉีกทึ้งชุดของเธอ ขาดเป็นทางยาวและร่วงหล่นค่าอยู่ที่สะเอว เผยให้เห็นอกอิ่มชัดแก่สายตา…
พิมณารา รู้แก่ใจดี พฤกษ์ คือความผิดพลาด และ ภาคินัย ก็ไม่เคยต้องการเด็กคนนี้ เธอจึงพยายามต่อสู้ทุกวิถีทางเพื่อให้สิทธิ์เลี้ยงเด็กคนนี้แต่เพียงผู้เดียว
แต่เรื่องก็ไม่ง่ายนัก ในเมื่อพ่อของเด็กคนนี้เป็นมหาเศรษฐีที่รวยล้นฟ้า และเขาก็ไม่รีรอเลยที่จะใช้อิทธิพลทั้งหมดมาบีบบังคับเธอ
แต่ถึงกระนั้นพิมณาราก็ยังพยายามกัดฟันสู้ทน
จนกระทั่ง…
เขาแสดงให้เห็นชัดว่าไม่ได้อยากได้แค่สิทธิ์ความเป็นพ่อเพียงเท่านั้น หากกำลังจะอยากทำลูกคนที่สองกับเธอเสียด้วย!