คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เขาว่ากันว่า เวลานั้นมีปีก พิมลดา ไม่เคยเห็นปีกแห่งเวลา
ในชนบทที่หล่อนอาศัยอยู่นี้ เวลาล่วงผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหมือนเต่าคลาน
บ้านไร่ที่พิมลดาอาศัยอยู่นั้น เป็นบ้านไร่ที่ค่อนข้างกันดารและแห้งแล้ง
ได้พืชผลไม่สู้เต็มเม็ดเต็มหน่วย แห้งแล้งทั้งภูมิประเทศ ดินฟ้าอากาศ และน้ำใจคน
ดวงลดา สาระวารี มารดาของพิมลดา ถึงแก่กรรมหลังจากคลอดบุตรได้ไม่กี่ชั่วโมง
ส่วน พิมาน บิดาของพิมลดา เคยเป็นบุรุษหนุ่มที่ร่าเริงและมีชีวิตจิตใจ
แต่หลังจากเสียภรรยาไปแล้ว เขาก็ซึมเซาไปผิดตา
หล่อนอายุสิบสี่ เมื่อพิมานเสียชีวิตเพราะเส้นโลหิตแตกในสมอง
ตั้งแต่นั้น พิมลดาก็ตกมาอยู่ในความปกครองของ พิพัฒน์ สาระวารี พี่ชายคนเดียวของบิดา
หรือพูดให้ถูก พิมลดาอยู่ในความปกครองของ อนงค์ ป้าสะใภ้เพราะพิพัฒน์
ปล่อยให้ภรรยาดูแลทุกสิ่งทุกอย่างภายในบ้าน เขาเองสนใจแต่ทำงานในไร่
พิมลดาเคยคิดว่า ถ้าลุงจะแข็งกว่านี้อีกสักนิด หล่อนคงไม่ถูกป้าโขกรุนแรงเท่าที่เป็นอยู่
“พ่อแกมีเมียผิดแกถึงลำบาก แม่เมียลาวขาวจ๊วกนั่นน่ะทำอะไรก็ไม่เป็น
ดีแต่สำรวยทะนงตัวว่าสวย คอยจะหาผัวเอาไว้เลี้ยงกระทั่งออกลูก
ใครเขาเบ่งกันออกมาโครมๆ แม่นี่ทำหงอดๆ ออเซาะผัวเดี๋ยวแพ้
เดี๋ยวจะแท้ง เดี๋ยวเจ็บ เลยตายโหงตายห่าไปจริงๆ สาใจ…
กะสมบัติจะออกลูกยังทำไม่ได้ ตายเสียดื้อๆ”
เมื่อแรกที่อนงค์คาดการณ์ทำนองนี้ สำหรับอนาคตของหล่อน
พิมลดาแอบร้องไห้ และอายแทบแทรกแผ่นดิน
เป็นนางเอกเทพนิยายก็จะดี จะได้พบเจ้าชายในฝันสักคน
เจ้าชายในฝันเหล่านี้ก็มีอยู่แต่ในเทพนิยายเท่านั้น ใครโง่คิดว่าจะหาได้ในชีวิตจริง
ก็คงพบแต่ความผิดหวัง แต่เจ้าชายก็เป็นเทพบุตรในฝันที่น่าฝันถึงในบางโอกาส
เทพนิยายจบลงด้วยความสุขอันสดชื่นเสมอ
แต่อะไรเล่ารอพิมลดาอยู่ที่ปลายทางแห่งความฝันเฉพาะตัวของหล่อน?