คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เป็นปกติของทุกคืนวันพระ ที่ปณิสราจะใช้เวลาสวดมนต์และนั่งสมาธินานกว่าทุกวัน
และพอเป็นวันพระขึ้นสิบห้าค่ำทีไร ก็มักจะฝันเกี่ยวพันถึงคน ๆ หนึ่ง
จนนึกสงสัยว่าเหตุใดกันถึงได้ฝันเช่นนี้
“จะฝันว่าอะไรอีกนะคืนนี้”
นั่นคือคำพูดกับตัวเองก่อนจะเข้าสู่นิทรา
“ชาตินี้รักเรามิอาจสมหวังดั่งใจหมาย เกิดชาติหน้าอีกกี่ภพชาติใด ข้าขอเป็นนางในดวงใจของพี่ตลอดกาล”
รักคุณพี่สรา
“นิศา”
น้ำตามากมายร่วงพรูไหลอาบใบหน้าสวยเมื่อได้อ่านจดหมายสั่งลาของร่างที่นอนสงบนิ่งไร้ลมหายใจ
เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นดังไปทั่วเรือนหลังใหญ่ของท่านเจ้าคุณมานพ เสียงบ่นพร่ำรำพันตัดพ้อของคุณหญิงทัศนา
“แม่ศาทำไมถึงได้คิดสั้นแบบนี้ ฮือ ถ้ารู้ว่าเจ้าจะจากแม่ไปเพียงเพราะเรื่องนี้ แม่จักไม่บังคับเจ้าให้ออกเรือนไปกับใครทั้งนั้น ฮืออ”
สรานรีเก็บกลั้นก้อนสะอื้นลงในอก หัวใจแทบแหลกสลายไปกับร่างไร้วิญญาณ
ที่เลือกหนทางทิ้งทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลัง ใบหน้าอาบน้ำตาเงยขึ้นมามองบิดามารดาของคนที่จากไป
“ท่านลุงท่านป้า หลานขอทำสิ่งหนึ่งกับน้องเป็นครั้งสุดท้ายได้หรือไม่เจ้าคะ”
เจ้าคุณมานพ รีบพยักหน้าอนุญาตทันที
“แม่สราอยากจะทำสิ่งใดเป็นการสั่งลาน้องก็จงทำเถิด ลุงขอโทษที่ขัดขวางความรักของพวกเจ้า ขอโทษจริงๆ”
น้ำเสียงสั่นเครือบ่งบอกถึงความเสียใจมากมายเมื่อลูกสาวผู้เป็นที่รักเลือกที่จะจากไปแบบนี้
“ขอบพระคุณท่านลุงเจ้าค่ะ”
สรานรีปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ดึงเอาถุงผ้าสีทองอันเล็กออกมาจากชายพก
และนำเอาของสำคัญที่เคยตระเตรียมเอาไว้หวังจะมอบให้เป็นของขวัญครบรอบวันเกิด20ปี
ของคนรักอีกเพียงไม่กี่วัน แต่ตอนนี้วันนั้นคงไม่มีอีกแล้ว
มืออุ่นยื่นไปคว้ามือบางขาวซีดเย็นเฉียบขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆสวมแหวนทองวงเล็ก
ประดับเม็ดทับทิมรูปหัวใจสีแดงที่สั่งทำเป็นพิเศษเข้ากับนิ้วนางซ้ายของร่างไร้วิญญาณ
น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเสียใจยังไหลออกมาไม่ขาดสาย ก่อนที่เธอจะหยิบเอาแหวนอีกวง
ที่ทำมาคู่กันประดับด้วยพลอยสีน้ำเงินสวมเข้าที่นิ้วนางซ้ายของตัวเอง
มืออุ่นกอบกุมมืออีกคนเอาไว้ยกขึ้นมาประทับที่อกด้านซ้าย ก่อนจะหลับตาตั้งจิตอธิษฐานแน่วแน่
“ไม่ว่าจะเกิดอีกกี่ภพชาติใด พี่ก็จะมีใจรักแค่เจ้าเพียงคนเดียว ขอให้แหวนแทนใจสองวงนี้เป็นสิ่งนำพาให้เราสองคนได้เจอได้รักกันในทุกชาติไป และไม่ว่าจะเกิดในเพศไหนก็ตามขออย่าได้มีอุปสรรคมาขัดขวางความรักของเราได้ พี่รักเจ้านิศาของพี่”
เฮือก!
หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ฝันเรื่องเดิมเป็นเรื่องเป็นราวอย่างกับความจริง
หญิงสาวยกมือขึ้นกุมอกซ้ายที่คล้ายเจ็บปวดทรมานเหมือนว่าสิ่งที่เห็นในความฝัน
คือเรื่องราวของตัวเอง ความเย็นที่รู้สึกตรงข้างแก้มจนต้องเอามือปาดเช็ด
นี่เธอร้องไห้เหรอเนี่ย ว่าที่คุณหมอคนสวยพึมพำก่อนจะถอนหายใจเล็ก ๆ ออกมาในความมืด
แต่ทำไมครั้งนี้เป็นภาพที่แสนหดหู่เจ็บปวดในใจนัก และที่น่าแปลกยิ่งกว่านั้นก็คือ
ผู้หญิงที่ชื่อสรานั่นหน้าตาช่างเหมือนกันกับเธอราวกับฝาแฝด
แต่แม่น้องน้อยนิศาหน้าหวานที่มีวาจาออดอ้อนฉอเลาะกับคนเป็นพี่นี่สิ เป็นใครกัน