คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ทันทีที่ฝ่ามือสัมผัสกัน พราวระวีก็สะดุ้งสุดตัว ตากลมโตมองหน้าคนรัก
สะบัดมือออก แต่ถูกมือหยาบกร้านยึดเอาไว้ แล้วบีบลงบนมือเธออย่างแรง
“ปล่อยนะ คุณกล้า”
พูดพร้อมกับบิดมือออก สัมผัสแค่ปลายนิ้วก็ทำให้พราวระวีรู้ว่า
คนที่อยู่ตรงหน้าคือกล้าตะวัน มือหนากระชากหญิงสาวมาชิดอกแกร่ง
ใช้แขนอีกข้างกอดเอวเธอไว้ แล้วกระซิบลงที่ใบหูบอบบาง
“นั่งนิ่งๆแค่ 5 นาที”
“ไม่ ปล่อยฉันนะ”
“อยากอายคนก็เชิญ”
พูดจบก็ปล่อยแขนออกจากเอวบาง ตากลมโตมองไปยังแขกเหรื่อในงาน เข้าใจแล้วว่ากล้าตะวันหมายถึงอะไร
“กันต์อยู่ไหน”
เค้นเสียงรอดไรฟัน ยอมให้เขาจูงเข้ามานั่งข้างหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย
“คำถามนี้ผมต้องถามคุณมากกว่า”
“หมายความว่าไงคะ”
“ไปทำท่าไหนล่ะ เจ้าบ่าวถึงได้หนีหัวซุกหัวซุน”
“คุณกล้า!”
“นั่งเฉยๆ สวมแหวนเสร็จก็ทางใครทางมัน”
กล้าตะวันบอกกับหญิงสาว เขาก็เบื่อเต็มทน ทำให้มันจบๆไปจะได้แยกย้าย
หวังว่าคนของเขาจะหาตัวกัณภัทรเจอก่อนงานเลี้ยงคืนนี้นะ เพราะเขาไม่อยากแสดงละครอีกแล้ว
ยิ่งเห็นเธอทำท่าทางรังเกียจจนออกนอกหน้า
กล้าตะวันก็อยากบอกให้รู้เช่นกัน ว่าเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอ