คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
กรรัมภา นอนพลิกกายไปมา และด้วยความลืมตัว ทำให้เธอคิดว่านี่เป็นที่นอนของตัวเอง
กระทั่งเหยียดแขนออกไปจนสุด แล้วโดนใบหน้าของคนข้างๆเข้าอย่างจัง
ตุบ! จึงรีบลืมจาโพลงขึ้นมา แล้วหันไปมอง
“พี่วี! กรี๊ด….”
เสียงกรีดร้องแผดดออกมาจากปากของคนร่างเล็ก ทำให้ ปฐวี ตกใจลืมตาขึ้นมามอง
“มีอะไร!”
เขาถามน้ำเสียงตกใจ
“และกรุณาเรียกคุณวี ตามที่ตกลงกันเอาไว้ด้วยนะ”
“คุณวีกล้าดียังไง ขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกันกับแก้ม”
คนร่างเล็กกวาดสายตามองบริเวณรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ
“แล้วนี่แก้มอยู่ที่ไหน แล้วทำไมเราต้องมานอนเตียงเดียวกัน บอกแก้มมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ปฐวีกระตุกยิ้ม
“เธอจำอะไรไม่ได้จริงๆน่ะเหรอแก้ม ว่าเมื่อคืนเรามีความสุขด้วยกันมากขนาดไหน”
กรรัมภาทำตาโตอ้าปากค้าง แล้วสำรวจเรือนร่างตัวเอง
เธอพยายามลุกนั่ง เพื่อดูว่าตัวเองเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า แต่ก็ไม่
“หึ”
ปฐวีหัวเราะในลำคอ
“มันจะไปเจ็บได้ไง เพราะฉันไม่ได้ใช้ของจริงกับเธอ”
กรี๊ด
“หยาบคาย ไหนบอกว่าแก้มมันน่ารังเกียจ แล้วมาทำแบบนี้กับแก้มได้ยังไง คุณวีมันคนจิตใจสกปรก ปากไม่ตรงกับใจ รังแกได้แม้แต่คนไม่มีทางสู้ แก้มไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเสียตัวให้คนอย่างคุณ”
กรรัมภาก่นด่าเป็นชุด
“นี่แก้ม! ถ้าการมีอะไรกับเมียแล้วถือว่ารังแกล่ะก็ เธอคิดผิด เพราะเธอเป็นเมียของฉันแล้ว จะทำยังไง ทำอะไรต่อมิอะไรก็ย่อมได้ เธอต้องเข้าใจ”
“ไม่เข้าใจ เพราะเราไม่ได้รักกัน คนที่เขาไม่รักกัน เขาไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก”
“เรื่องแบบไหน”
ปฐวีนั่งพิงพนักหัวเตียง แล้วกอดอกมองแม่ตัวดี
“เขาไม่หาเรื่องอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ไม่นอนร่วมเตียง ไม่พูดจาลามกหยาบคาย ทำสายตาอ่านกินอย่างที่คุณวีทำแน่”
“…”
เขาไร้คำแก้ตัว ถ้าไม่รักกรรัมภา เหตุไฉนต้องทำเฉกเช่นนี้กันล่ะ
“ออ อีกอย่างนะ แก้มไม่ใช่เมียคุณวี กรุณาสุภาพกับแก้มด้วยนะคะ แก้มทั้งสวยทั้งสาวขนาดนี้ การที่จะเสียตัวให้ใครสักคน แก้มเลือกค่ะ”
ปฐวีรู้สึกโกรธกับคำดูถูกของกรรัมภา เขามองตาขวางใส่เธอ จ้องอย่างเอาเรื่อง