คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“อ้วน”
“…”
“คือ…เรื่องเมื่อคืน…”
“…”
“เฮียไม่ได้ตั้งใจอะ…”
“อือ”
“ลืมๆ มันไปเนอะ”
“อื้อ”
“เค งั้นกลับบ้านกัน ปะ เดี๋ยวเฮียไปส่ง”
หลังจากวันนั้นเครื่องที่ใส่ในน้ำเต้าหู้ของอธิปก็ได้เยอะกว่าใครเพื่อน
ปกติว่าเยอะแล้ว แต่ดันได้เยอะกว่าเดิมอีกซะงั้น เยอะจนทุกคนงง
“สรุปยังไงล่ะอั๋น มีอะไรปิดบังม๊ารึเปล่า?”
อธิปพ่นลมหายใจเบื่อหน่ายอีกครั้ง
“ม๊าฟังอั๋นนะ”
“อย่างแรกตอบคำถามมาก่อน ว่าเมื่อไหร่จะเลิกหาเมียให้อั๋นซักที”
“ม๊าเปล่าเลยนะอั๋น ม๊าไม่ได้ทำอะไรเลย”
“พอเถอะม๊า ถ้ามันจะมีเดี๋ยวก็มีเองแหละ”
เขาเองก็เบื่อจะขอร้องแล้วเหมือนกัน
“แล้วหนูคนนี้ใช่รึเปล่าล่ะ”
“ไม่ใช่ มันไม่ใช่แบบที่ทุกคนคิดเลยม๊า”
ป๊ากับม๊ายังรอฟังเขาขยายความต่อ
“คืออั๋นเคยนอนกับน้องมันแค่ไม่กี่ครั้ง”
เขายกมือขึ้นมานับแล้วชูสองนิ้ว
“แค่สองครั้งเองม๊า”
“นั่นไง! แบบนี้ก็เรียกเมียแล้วล่ะลูก!”
“นอนด้วยกันไม่ได้แปลว่าเป็นเมียนะม๊า แค่นอนด้วยกันเฉยๆ แต่ถ้าเป็นเมียคือต้องทำอย่างอื่นร่วมกันด้วย”
“ถ้าอั๋นหมายความแบบนั้น แล้วทำไมยัยหนูถึงบอกแบบนั้นล่ะ”
“เพราะว่าน้องมันคิดไปเองไงม๊า แม่งโคตรวุ่นวายเลย กลับมาบ้านก็ตามมาถึงนี่ เป็นอะไรกันรึก็ไม่ แต่ดันทำตัวเหมือนเป็นเมียจริงๆ”
“งั้นก็ไปบอกเขาดีๆ เขาอุตส่าห์มาหาถึงนี่ คงต้องมีใจบ้างแหละ”
“รู้อยู่แล้วว่าน้องมันเป็นคนจุกจิกวุ่นวายแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ไง รู้งี้แม่งคงไม่เอาแต่แรกหรอก”
“งั้นอั๋นไปนอนเถอะ เดี๋ยวม๊าให้คนไปส่งเขาเอง”
“ฝากม๊าบอกน้องมันด้วยนะ เลิกเป็นคนน่ารำคาญเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกันอีกที”