คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ฝน…รู้ตัวหรือเปล่าว่าปกติแกเป็นคนรักษาคำพูดมากๆ ต่อให้ฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย ถ้าหากว่าแกนัดเพื่อนคนไหนไว้ แกจะไม่มีวันเทใครก่อน แต่ว่าแกเทฉัน ยังไม่นับ…เรื่องที่แกให้เพื่อนมานอนที่ห้องแล้วไล่ฉันออกไปด้วย เห็นชัดว่าความสำคัญของฉันสำหรับแกอยู่อันดับล่างๆ เลย ฉันเสียใจแล้วก็ผิดหวังมาก”
“แก…”
พิรุณรักษ์ลากเสียงยาว หน้าเสียด้วยเพราะรู้สึกผิดจริงๆ เธอดึงมือพุฒที่จับเธอไว้มาแนบใบหน้า
“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษร้อยครั้ง พันครั้งเลยนะ ฉันรู้สึกผิดแล้วจริงๆ แกสำคัญกับฉันมาก ฉันสาบานเลยว่าสำหรับฉันแล้ว…แกเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด”
“ไม่!”
พุฒปฏิเสธเสียงเข้ม และนั่นทำให้พิรุณรักษ์ถึงกับหน้าถอดสี
เธอดึงมือเขาออกจากใบหน้า สองแขนตกลงไปอยู่ข้างลำตัว
“แกคิดก่อนก็ได้ ทำไมต้องปฏิเสธทันทีแบบนี้ด้วย”
“ฟังฉันให้ดีนะฝน”
พุฒคว้าไหล่บอบบางไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง จ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมใสที่คลอด้วยหยาดน้ำตา
“ฉันจะไม่มีวัน…กลับไปเป็นเพื่อนแกเหมือนเดิมได้อีกแล้ว”
พิรุณรักษ์ร้องไห้ออกมาอีกระลอก เธอตกใจกับคำพูดเด็ดขาดนั้นจนเกือบจะโวยวายออกไปแล้ว
หากไม่ใช่เพราะประโยคต่อมาของเขา…ที่ทำให้เธอแทบเป็นใบ้ไปเลย
“เพราะว่าต่อไปนี้ แกจะต้องเป็นเมียฉัน…เป็นเมียฉันเท่านั้น”
“กะ กะ แก…แกพูดอะไรอะ?!”