ท่านแม่ทัพ

‘เฉินอวี้หราน’ ตั้งใจจบชีวิตตัวเองบนสะพานข้ามแม่น้ำใหญ่ แต่ทำไมลืมตาขึ้นมาอีกทีถึงได้กลายเป็นองค์หญิงตัวประกอบปลายแถวที่มีชื่อเหมือนตัวเองเสียอย่างนั้น แถมยังถูกจับไปเป็นสัตว์เลี้ยงของแม่ทัพปีศาจอีกต่างหาก! ‘หานเซ่อ’ แม่ทัพปีศาจผู้ฉาวโฉ่ในเรื่องกาม ตัวละครในนิยายที่ถูกสร้างขึ้น

เมื่อแดนมนุษย์เกิดอาเพศ เทพจึงต้องจุติลงมา หยางซีเย่ บุตรสาวคนที่ห้าของตระกูลหยาง บิดาไม่รักอีกทั้งยังโดนกลั่นแกล้งจากพี่น้องต่างมารดา นางถูกจับตัวใส่เกี้ยวสีแดงส่งไปแต่งงานแทนพี่สาวคนโต ทั้งๆที่นางยังไม่ถึงวัยปักปิ่น ไม่นานก็เกิดสงครามขนาดย่อมกลางเมืองหลวงแคว้นฉิน เซี่ยจินเซิน รองแม่ทัพผู้เป็นสามี

หมวยลี่นอนอยู่ในห้องของเธอ แต่เมื่อตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในร่างของหญิงสาวผู้หนึ่ง นางมีนามว่าซูเหม่ยอิง เป็นอีกภพคล้ายกับยุคจีนโบราณ นางปลิดชีพตนเองโดยการแขวนคอจนสิ้นใจ หมวยลี่ได้รับความทรงจำจากเจ้าของร่างเดิม ซึ่งล้วนแล้วแต่มีชีวิตที่อาภัพ หญิงสาวผู้นี้ได้แต่งเข้าไปเป็นอนุ

หลินจวินยวนไท่จื่อจำได้ว่า ตนต่อสู้กับศัตรูจนตกลงไปจากหน้าผา แต่พอฟื้นขึ้นมาพบว่าตนนอนอยู่ในตำหนักบูรพาของตัวเอง ทว่า…ไม่กี่เดือน เขามีเหตุให้ต้องออกไปสู้รบเพื่อบ้านเมืองอีกครั้ง แต่เมื่อกลับวัง…เขาพบเด็กชายผมสีแดงดุจโลหิตเช่นเดียวกับตน ผู้เรียกเขาว่า “ท่านพ่อ” ว่าแต่…แม่ของเด็กเล่า!!!

สาวสุดมั่นในยุคปัจจุบัน จับพลัดจับผลูตามโชคชะตาทะลุมิติมาในนิยายจีนโบราณ แต่ไหงดันทะลุมิติมาทั้งที จะเป็นนางเอกที่มีแต่หนุ่ม ๆ รุมล้อมสมหวังทุกประการก็ไม่ใช่ จะเป็นนางร้ายโฉมสะคราญล่มแคว้นพร้อมอำนาจบารมีก็ไม่ใช่ ข้าเป็นเพียงลูกสมุนของนางร้าย หรือที่เรียกว่าตัวอิจฉานั่นแหละ แถมยังมีคู่หมั้นแสนโง่งม

วันแรกที่เหม่ยหวาเข้ามาเป็นสาวใช้ในจวนท่านแม่ทัพหยางก็ได้รับงานหนักซะแล้ว หน้าที่ของนางคือต้องดูแลท่านแม่ทัพหยางผู้ที่เพิ่งจะได้รับบาดเจ็บจากการออกศึกมา มันจะไม่ยากเลยหากเขาไม่ใช่คนเย็นชาไร้หัวใจ เป็นคนแปลกประหลาดตั้งแต่นางเคยรู้จักมา แต่ด้วยหน้าที่จึงต้องเอาอกเอาใจ ดูแลเขาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

ด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบ โชคชะตากลับส่งหมอทหารมากฝีมืออย่าง ฟ่านถิงถิง ให้เข้ามาอยู่ในร่างขององค์หญิงเก้า ไป๋ซูหลิง ผู้งดงามบอบบางและเป็นที่รักของประชาราษฏร์ แต่ต้องกลายเป็นบรรณาการต่างแคว้นไปเป็นภรรยาของแม่ทัพหนุ่ม ผู้ได้รับเสียงเล่าลือกันว่าโหดเหี้ยม อำมหิต ไร้หัวใจอย่างกู้จินหวางผู้นั้น

หวงฝู่เหิงไม่เคยคิดเลยว่าการเลือกพระชายาแบบสุ่มๆ มาคนหนึ่งในวันนั้น จะทำให้เขาได้ครอบครองเพชรเม็ดงามซึ่งมีเบื้องหลังน่ายำเกรงเช่นนางได้ ใจเขาอดยอมรับนับถือสายตาอันแหลมคม(?)ของตนเองไม่ได้จริงๆ คิดแล้วใครล่ะจะโชคดีได้เหมือนเขากัน เพียงแต่ไม่รู้ว่านางจะหวั่นเกรงสมญา “แม่ทัพปีศาจทมิฬ”

เรียวปากงามคลี่ยิ้มขมขื่น หนังสือหย่า! นั้นคือสิ่งที่นางได้รับด้วยข้ออ้าง บัดซบ นางมิมีบุตรสืบสกุล นางหลับตาลงไล่หยดน้ำอุ่นหยดแล้วหยดเล่า ที่เปียกชุ่มไปทั่วแก้มเนียนขาว ขณะที่ใบหน้างามยังคงมีรอยยิ้มขื่น รถม้าเคลื่อนตัวช้าสลับเร็วไปตามเส้นทางมุ่งหน้าลงใต้ นับตั้งแต่เท้าน้อยๆ ได้ก้าวออกมาพ้นประตู

อุตส่าห์ย้อนเวลากลับมาเป็นถึงองค์หญิง แถมได้แต่งงานกับบุรุษที่หญิงทั่วแคว้นต่างหมายปอง แล้วเหตุไฉนในคืนเข้าหอกับไม่ได้ ‘เสียซิง’ แถมรุ่งเช้ายังโดนสามีทิ้งไปชายแดน แบบนี้ก็ได้เหรอท่านแม่ทัพ!!