นิยาย/การ์ตูน ที่ถูกนำไปสร้างเป็นละคร / ซีรีส์ / หนัง
‘วาสนารัก’ นวนิยายภาคต่อจาก ‘ทุ่งเสน่หา’ มีเรื่องราวซับซ้อนซ่อนปม ผสานกับวิถีชีวิตที่เพิ่งผ่านพ้นยังคงมีเนื้อหาเข้มข้น เร้าอารมณ์ตามสไตล์การเขียนของ ‘จุฬามณี’ แต่ด้วยกาลที่หมุนผ่าน การศึกษา ความฝัน จึงเป็นแรงผลักดันให้ตัวละครรุ่นนี้ อพยพถิ่นฐานจากนครสวรรค์ สู่ กรุงเทพมหานคร มีวิถีชีวิตแตกต่าง
ไอ้ประเภทขาว เอ็กซ์ เซ็กซ์อย่าง ‘กัทลีรัตน์’ ซุป’ตาร์ชื่อดังน่ะเหรอ ขอโทษ มองยังไงก็ไม่ใช่สเป็กคนอย่างหมอปั๊บ ‘ปณิธิ’ แต่นี่ไม่รู้ว่าฟ้าเป็นใจหรือยังไง เขาถึงได้โคจรมาเจอเธอบ่อยเกินไปแล้ว ซึ่งเขาจะไม่เดือดร้อนเลย ถ้ามันจะไม่พ่วงข่าวฉาว ที่ทำให้เขาต้องตกกระไดพลอยโจนแต่งงานกับเธอ!
ความตายของกัปตันเดินเรือชาวฝรั่งเศสคนนั้น สร้างความสั่นสะเทือนให้กับแผ่นดินอยุธยาไม่ใช่น้อย และนั่นทำให้แม่หญิงพุดซ้อน หมอสตรีของกรุงศรีฯ ต้องเข้ามาเกี่ยวข้องโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ความยุ่งยากยุ่งเหยิงยิ่งเพิ่มเป็นเท่าทวี เมื่อเธอตกที่นั่งลำบาก ต้องมาอยู่ตรงกลางระหว่างบุรุษหนุ่มผู้งามสง่าสองคน
เธียรวัฒน์ สถาปนิกรูปหล่อ ทำงานคล่อง เป็นที่หมายปองของสาวทั้งบริษัท ข้อเสียหลักคือ ดุเวลางานและปากร้าย ไม่สนใจสาวๆ ที่มาจีบ มีเหตุจำเป็นต้องหาคนมาแต่งงานหลอกๆ ด้วย เลยวานให้คนใกล้ตัวอย่าง นทีริน ช่วย แล้วก็ปิดเรื่องการแต่งงานเป็นความลับ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า นี่จะเป็นการแต่งงานเพียงครั้งเดียว
เมื่อคู่ปรับของเธอเสียชีวิตลงอย่างเป็นปริศนา ทำให้พิชญาตกเป็นผู้ต้องสงสัยโดยไม่ทันได้ตั้งตัว การพยายามจะพิสูจน์ตัวเอง ทำให้ฟู้ด สไตลิสต์สาวยิ่งประหลาดใจ เมื่อฆาตกรรมที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ เหมือนกับคดีเมื่อครั้งอดีตไม่มีผิด คดีของความรัก ที่ข้ามกาลเวลาผูกพันมาจนถึงปัจจุบัน
คุณเห็นผู้ชายคนนั้นมั้ย คนที่หน้าตาหล่อๆ มีออร่าจับ คิ้วเข้มๆ ตาคมๆ แต่ชอบทำหน้าเซ็งอยู่ตลอดเวลา เขาคนนั้นแหละครับที่ทำให้ผมเลือกเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ และทำให้ผมมายืนที่นี่ ณ เวลานี้ ในการเข้าร่วมประกวดดาวเดือนเพื่อต้องการอยู่ใกล้ชิดกับเขา เพราะเขาเป็นถึงรุ่นพี่ที่ผมแอบปิ๊งมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
‘เต้าหู้’ ตุ๊กตาหมีสีขาวนวลตัวใหญ่ เป็นที่พักพิงใจให้ ‘ณัฐ’ มาหลายสิบปี เจ้าหมีสามารถสื่อสารกับสิ่งของต่างๆ ในบ้าน ยามพ้นจากสายตาผู้เป็นเจ้าของ แล้วจู่ๆ ปาฏิหาริย์ก็ส่งให้เต้าหู้กลายร่างเป็นหนุ่มน้อย แต่ร่างใหม่กลับไร้ซึ่งความทรงจำ เขาจึงต้องสืบเสาะค้นหาความเป็นมาของตัวเอง เรื่องราวยิ่งซับซ้อน
เอื้องแสนเพ็ง … กล้วยไม้ดินที่จะบานทุกหนึ่งพันพระจันทร์เพ็ญเท่านั้น เสน่ห์อันลึกลับของดอกไม้มหัศจรรย์ที่ดึง ดูดผู้คนจากทั่วโลก ให้เดินทางมาที่เวียงแสนเพ็งเพื่อค้นหา รวมถึงคู่กัดอย่างดรสาและดอกเตอร์สินธพ… ภารกิจอันยิ่งใหญ่ทำให้สองหนุ่มสาวต้องพบ กับการผจญภัยอันใหญ่ยิ่ง
เมื่อราชนิกุลสาวสูงศักดิ์ จำเป็นต้องปลอมองค์มายังคฤหาสน์พิทยาเทพ เพื่อสืบหาม.ร.ว.นวารา ผู้หายตัวไปอย่างลึกลับ วไลลักขณาพบว่า มีผู้คนมากมายน่าสงสัย โดยเฉพาะพันโทบูรณัช พิทยาเทพ นายทหารม้าผู้สง่างาม หากทว่าเงียบขรึม ยิ่งสืบหาตัวคนร้าย อันตรายก็กรายใกล้หม่อมเจ้าหญิงผู้ทรงศักดิ์
เมื่อหริศจันทร์มีความสามารถพิเศษ สามารถเห็นออร่าหรือรังสีของคน นั่นหมายความว่าเธอเห็นความจริงแท้ของมนุษย์ วันหนึ่ง หริศจันทร์ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับความตายของรุศยา และพบว่าทุกคนที่อยู่รอบกายรุศยา อาจเป็นฆาตกรได้ทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้แต่พันตำรวจตรีบริพัตร นายตำรวจหนุ่มรูปหล่อ
ส่าหรีที่ปักลวดลายดอกแมกโนเลียที่ตกทอดกันมานานนับร้อยปี สมบัติอันล้ำค่าของราชมาตาสริตาส่าหรีผืนงามที่เจ้าหญิงแห่งมันตราปุระจะต้องสวมใส่ในวันสยุมพร นั่นหมายถึงว่า นิลปัทม์จะต้องสวมส่าหรีโบราณผืนนี้ เข้าพิธีสยุมพรกับเจ้าชายหนุ่มรูปงาม… ถ้าเพียงแต่สาวิตรี คู่หมายของเจ้าชายชัยทัศน์จะไม่ก้าวเข้ามาขวาง
แม้จุติพรเป็นใบ้ หากเธอมีสิ่งทดแทน… นั่นคือสัมผัสพิเศษ วิญญาณของเด็กลูกครึ่งคนนั้นคือใคร…ต้องการความช่วยเหลืออะไร จึงมาปรากฏให้เธอเห็น หรือทั้งหมดนี้ จะเกี่ยวข้องกับเหรียญโบราณเหรียญนั้น เกี่ยวข้องกับคุณหมอชาตบดินทร์ และคนไข้ทั้งหกคนของเขา การรักษาคนไข้ด้วยการสะกดจิตบำบัด
ผ้าห่มสะพักตาดทองผืนนั้นสวยงามนัก เจ้าหญิงลาวผู้อาภัพปักผ้าผืนนี้ขึ้นมาด้วยดวงจิตอันรุ่มร้อนด้วยไฟโทสะ แรงแค้นอันรุนแรงยังคงสิงสู่อยู่ในผ้าผืนงาม แม้เวลาจะเนิ่นนานนับร้อยปี เรา….สีเกด ขอสาปแช่ง ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม ข้าจะขอทำลายชีวิตของทุกคน!
ลุนตยาผืนสุดท้ายที่เอละวินทุ่มชีวิตทอขึ้นถวายเจ้าหญิงผู้ทรงสิริโฉมงดงาม ก่อนที่ดวงตาของเธอจะมองไม่เห็น ลุนตยาที่ทำให้แทนไท ได้เรียนรู้ว่านอกจากสัมผัสทั้งห้าของมนุษย์แล้ว สำหรับคนบางคน จิตของเขาอาจสามารถสัมผัสสิ่งที่คนทั่วไปไม่อาจสัมผัสได้ !
สุดท้ายมันก็จบแบบเดิมซ้ำๆ คือคนคนนั้นต้องเดินจากไปและผมไม่เหลืออะไร อาจจะดีใจที่ครั้งหนึ่งเขามีท่าทีสนใจ อาจจะมีความสุขตอนที่ได้อยู่กับเขา แต่สุดท้ายพอเขาคนนั้นหายไปผมก็จะไม่เหลืออะไร นอกจากความทรมาน