ปู้ถาน แม่ทัพน้อยผู้นี้เชี่ยวชาญทั้งบุ๋นบู๊ เป็นบุรุษที่องอาจแกล้วกล้า ทว่า…ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงอดีต ปู้ถานในวันนี้เป็นเพียงแม่ทัพที่ไร้กำลังพล ซ้ำยังกลายเป็นคนเดินขากะเผลก ชีวิตที่เคยพุ่งสูงเสียดฟ้ากลับถูกกระชากลงดินเพียงชั่วพริบตา เอ… ช้าก่อน เขาจำได้ว่าตนเองเคยมีคู่หมั้นตั้งแต่ยังเล็กนี่นา!
มีคนบางประเภทแสดงความรักด้วยการ ‘ทำร้าย’ คนที่รัก และมักแสดงออกในทางตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง สำหรับธรินดาแล้ว เธอไม่เคยหวังจะได้ ‘รัก’ จากคนที่ชอบรังแกเธอทุกครั้งที่โอกาสอย่างปรัชญ์ เพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นได้แค่พระจันทร์ในคืนแรม ที่ไม่เคยมีสิทธิ์จะทอแสงใดๆ ในหัวใจของเขา
ว่ากันว่า สิ่งที่ไขว่คว้ามายากที่สุดสำหรับเด็กวิศวะก็คือ เกียร์ กับ ช็อปรุ่น แต่สำหรับ เฟม รุ่นพี่อย่างผมขอบอกเลยว่า มันไม่จริง! เพราะสำหรับผม สิ่งที่ไขว่คว้ามายากที่สุดก็คือ…เมีย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมียที่น่ารักๆ อย่าง น้องแซน เนี่ย อันที่จริง ลำพังการจีบน้องอย่างเดียวมันก็ไม่เกินความสามารถไปสักเท่าไหร่หรอก
ช่างแสนดี นางเป็นถึงบุตรสาวที่เกิดจากฮูหยินใหญ่แท้ๆ แต่กลับมีชีวิตไม่ต่างกับสาวใช้ในบ้าน! แม้กระทั่งโดนกลั่นแกล้งจนตายไปตั้งแต่เมื่อใด ยังไม่มีใครในบ้านรู้! ช่างร้ายเหลือ ผู้ช่วยสาวตัวร้ายของนักการเมืองอันดับหนึ่ง จู่ๆ ก็ตื่นขึ้นมาในร่างผ่ายผอมใกล้ตายของคุณหนูซึ่งไม่เป็นที่รักของใคร
เกิดเป็นองค์หญิงสิบสองช่างอาภัพนัก! เกิดมาได้ไม่กี่วัน ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นที่รักของเสด็จพ่อ องค์หญิงจากสวรรค์อย่าง ‘เหม่ยหลง’ จึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เป็นพระธิดาที่เสด็จพ่อทรงรัก ซ้ำโตมายังต้องพยายามทำให้ผู้ชายรักอีก ซึ่งผู้ชายที่ว่านั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคู่หมั้นของนางเอง
ศัลยแพทย์หนุ่มใหญ่ ต้องจบชีวิตด้วยคมมีดของญาติคนไข้ ในวัยเพียง 39 ปี… ทว่าจุดจบกลับเป็นจุดเริ่มต้น เมื่อพบว่าตัวเองได้มีชีวิตใหม่ ในร่างเด็กหนุ่มวัย 16 ปี! ทุกอย่างน่าจะเป็นไปด้วยดี ถ้าเพียงเด็กหนุ่มคนนี้ จะมิใช่คนโบราณที่มีชีวิตอยู่ในยุคอดีตนับย้อนไปหลายร้อยปี
หลังจากปลดประจำการจากกองทัพ นางก็ได้แต่งงาน ใช้ชีวิตไปวันๆ แต่คิดไม่ถึงว่าสามีจะหลอกใช้นาง เมื่อหมดประโยชน์ก็สังหารนางทิ้ง ในเมื่อสวรรค์เห็นใจให้โอกาสนางอีกครั้ง นางจะไม่ให้โศกนาฏกรรมของชาติที่แล้วได้ดำเนินต่อไปอีก หญิงแกร่งผู้ออกรบไม่พ่าย หลังจากที่เกิดใหม่อีกครั้ง นางก็ใช้กลอุบาย…
หวังเหม่ยหง ถูกมอมเหล้าและต้องเสียพรหมจรรย์ให้ชายแปลกหน้าในคืนวันปักปิ่น ชะตาชีวิตบัดซบจนต้องผูกคอตายเพื่อจบชีวิตตนเองในวัยเพียงสิบห้าปี หวังเลี่ยงเฟิง สตรีจากโลกอนาคตที่เสียชีวิตเพราะถูกรถชน ต้องกรีดร้องในใจเมื่อพบว่าวิญญาณของตนเข้ามาอยู่ในร่างเด็กสาวที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปหมาดๆ ซ้ำยังตั้งครรภ์!
นางเป็นเพียงลูกสาวบ้านตระกูลกัว ร้านขายเต้าหู้เล็กๆ ในอำเภอห่างไกล ที่ใครๆ ก็ไม่คาดว่าวันหนึ่งจะมีวาสนาเอื้อมถึงตำแหน่งพระชายาอ๋อง! ซวิ่นอ๋องมู่หรงลี่ ผู้นำกองทัพนักรบปีศาจแห่งแคว้นต้าเอี้ยนไม่คาดคิดมาก่อนว่า สตรีที่ตนเก็บตกได้ระหว่างออกรบจะเป็นชิ้นส่วนที่มาเติมเต็มหัวใจอันว่างเปล่า
หากร้อยพันคำอธิษฐานที่ล่องลอยระยิบระยับในหมู่ดาว…จะเป็นจริงสักครั้ง ฉันก็ขอภาวนาแค่ได้อยู่เคียงข้าง ‘เขา’ คนนั้นตลอดไป เพราะประโยคสุดท้ายในไดอารีสีหวานทำให้ ‘เธียร’ ตัดสินใจเดินทางไปเป็นครูอาสาบนดอยเพื่อทำตามคำขอสุดท้ายของ ‘เธอ’ ให้เป็นจริง ในโลกที่ไม่รู้จัก… เขาได้เรียนรู้ถึงคุณค่าในตัวเอง
สำหรับ “กฤติธี” พี่ภาคินคือผู้ชายร้ายกาจที่ทำได้ทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการ และพร้อมจะโยนเขาออกจากชีวิตอย่างไม่ต้องคิดซ้ำสอง เพราะในสายตาอีกฝ่าย เขาเป็นแค่เด็กน่ารำคาญที่ไม่จำเป็นต่อชีวิต ทว่า…. “ร้ายงั้นหรือ ไอ้กราฟรักคนร้ายๆ แบบนี้มาสิบปี แล้วทำไมต้องยอมแพ้ง่ายๆ วะ!”
ซิน เป็นคนทำขนมและเจ้าของร้านขนมชื่อดังแห่งหนึ่งกลางกรุงร่วมกับเพื่อนๆ วันหนึ่งโดนฟ้าผ่าและระเบิดตายกลางร้านขนมพร้อมกับเพื่อนๆอีกสามคน เขาตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองอยู่ในร่างขององค์ชายผู้หนึ่งในยุคจีนโบราณ! ร่างที่เขาอยู่ปัจจุบันมีตำแหน่งเป็นถึงพระชายาของ ชินอ๋อง หรือ แม่ทัพประจำทิศใต้ หานตง
“ทำบ้าอะไรปล่อยข้านะ…อื้อ” ประคุณเจ้าช่วยลูกด้วย! จงกลนีอยากจะดิ้นพล่านชักดิ้นชักงอเสียตรงนี้ แต่เกินปัญญา เมื่อมือสองข้างถูกมือข้างหนึ่งของคุณสิงห์รวบไว้ด้านหลัง พร้อมกับล็อกเอวไม่ให้ขยับหนี ส่วนมือสากข้างที่เหลือจับท้ายทอยเธอไว้มั่น แล้วนำปากมาประกบกับปากของเธอ
คุณเห็นผู้ชายคนนั้นมั้ย คนที่หน้าตาหล่อๆ มีออร่าจับ คิ้วเข้มๆ ตาคมๆ แต่ชอบทำหน้าเซ็งอยู่ตลอดเวลา เขาคนนั้นแหละครับที่ทำให้ผมเลือกเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ และทำให้ผมมายืนที่นี่ ณ เวลานี้ ในการเข้าร่วมประกวดดาวเดือนเพื่อต้องการอยู่ใกล้ชิดกับเขา เพราะเขาเป็นถึงรุ่นพี่ที่ผมแอบปิ๊งมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
คุณเคยตัดสินใจอะไรพลาด แล้วรู้สึกอยากกลับไปแก้ไขมั้ยครับ ทั้งชีวิตของผม ‘กล้าหาญ’ มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่มักจะนึกย้อนกลับไปเสมอ ถ้าตอนนั้นผมเป็นคนที่เข้มแข็งมากกว่านี้ หาญกล้าให้สมชื่อกว่านี้ ความสัมพันธ์ของเราก็คงไม่จบลงแบบนั้น จบโดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไร