ท่านพญามัจจุราช ขอโอกาสข้าอีกครั้งเถิด ชาตินี้ข้าเกิดมาโง่เง่า เป็นไก่รองบ่อนของผู้อื่น โดนเขาหลอกใช้ ถูกเขาสนตะพาย ล่อลวงจนต้องสิ้นใจตายอย่างน่าอนาถ หากได้มีโอกาสหายใจอีกครั้ง ข้าจะไม่ยอมให้ลมหายใจนี้ ต้องเสียเปล่าไปอีกแล้ว! นี่คือคำขอสุดท้ายของสตรีที่ถูก ‘ความรัก’ หักหลัง สตรีที่สิ้นใจตายไปพร้อมกับความแค้นและชิงชัง
“อินทัช” ผู้ชายที่แม้ไม่หล่อ ไม่รวย หากแต่หัวใจของเขาเข้มแข็งกว่าใครๆ “พิชญะ” ผู้ชายเพอร์เฟ็กต์ หล่อ รวย ชาติตระกูลดี แต่อ่อนแอกว่าที่ใครๆ คิด เมื่อผู้ชายสองคน “บังเอิญ” โคจรมาพบกัน เรื่องราวความรักของคนที่ “ไม่เหมาะสมแต่เหมาะสมที่สุด” จึงเริ่มต้นขึ้น
ทางเดียวที่จะทำให้พีรกานต์มีลูกน้อยน่ารักสมปรารถนา คือต้องหา ‘พ่อพันธุ์’ โปรไฟล์ดี และ ‘คีธ กอร์ดอน’ คือเป้าหมาย! แม้อีกฝ่ายขึ้นชื่อว่าเพลย์บอยแต่เขาไม่สนใจ เพราะสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่หัวใจของอีกฝ่าย แต่คือ ‘ลูก’ เท่านั้น
ถ้ากอดพี่ให้ห้าร้อย , จูบพี่ให้พันนึง , แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นอะพี่ให้ครั้งละห้าพัน ไม่รับเงินจากที่อื่นด้วยนะ ตลกเถอะ!! ได้ข่าวผมติดหนี้พี่เป็นแสน!!… แต่ถ้าเป็นแฟนพี่ ยกหนี้ให้ฟรีเลยครับ ; )
อวัสดากำลังต้องการใช้เงิน การชอปปิงรอลูกเลิกเรียน จึงจบลงแค่ฝากแหวนแต่งงานสองวงชุบทองขาวให้เงาวิ้ง เฮ้อ นิ้วว่างๆ นี่ไม่ชินเอาซะเลย ปวัฒน์เห็นนิ้วนางของหล่อนว่างเปล่าก็ขมวดคิ้ว “แหวนไปไหน” ผู้ชายไม่หนุ่มแน่นกระซิบข้างแก้ม “อยู่ที่ร้าน” “อ๋อ เอาไปจำนำ?” ปวัฒน์พูดแหย่ “เอาไปชุบ!”
อาจารย์ที่ดีย่อมไม่เคี้ยวลูกศิษย์ตัวเองอยู่แล้ว แต่ในเมื่อเคี้ยวไปแล้ว…เขาจะทำอะไรได้ “เหรอ…แล้วจะให้ลูกบอกคนอื่นว่าพ่อทำงานอะไรดี” “บอกว่าเป็นครูแล้วกัน” “แล้วถ้าคนอื่นถามว่าสอนอะไร” “พ่อเป็นครูสอนหมอ จบมั้ย”
หนึ่งสตรีไม่เผยว่ารักผู้ใด ทว่า…ภายในใจนั้น…มั่นคง หนึ่งบุรุษทั้งเปิดเผยและไม่เปิดเผย ทว่า…ภายในใจนั้น…สับสนลังเล และอีกหนึ่งบุรุษเก็บงำ ทว่า…ภายใจนั้น…ไม่อาจซ่อนเร้น…ใสซื่อ (บื้อ) บริสุทธิ์ ใครกันจะพิชิตใจนาง หรือนางจะพิชิตใครกันแน่…
เธอหมดลมหายใจ ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่เหตุใดมาอยู่ในร่างของบุรุษได้เล่า อยากร้องไห้ ทว่าไร้น้ำตา อยากหาคำตอบ แต่เหมือนไม่มี ชีวิตต้องดำเนินต่อไป จนกว่าจะพบบทสรุป แต่ก่อนจะพบบทสรุป เหตุใดต้องมาพบเขาที่ทำให้ใจสั่นไหวด้วย
ชีวิตที่เคยสูงส่งดั่งอยู่บนสรวงสวรรค์ กลับต้องผลิกผันร่วงลงสู่พื้นดิน เธอไม่ได้ปรารถนาความตาย แต่กลับถูกล่าสังหาร หลังจากลืมตาขึ้นมาในโลกที่ไม่คุ้นเคย จากหงส์กลายเป็นเพียงนกธรรมดาทั่วไป บุรุษผู้สูงส่ง กลับกลายต้องขังตนเองไว้ในเงามืด ทว่ายามพบนาง แสงสว่างนั้นสาดส่องไล่ความมืดมนให้จางหายไป
เพราะรักจึงมิอาจปล่อย แม้ว่าเจ้าจะลืมเลือน เพราะรู้จึงต้องกระทำ แม้ว่าเจ้าอาจต้องเจ็บ ความรักแม้หวานล้ำ ทว่าแฝงไปด้วยความเจ็บปวด หนึ่งบุรุษสูงศักดิ์ หนึ่งสตรีต่ำต้อย เมื่อวาสนานำพาให้พานพบ จุดจบคือเช่นไรมิมีใครรู้ สิ่งที่เขาต้องการคือนาง สิ่งที่นางต้องการคือหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งชนชั้น
‘เหมยจื่อ’ ในชีวิตของนางสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดก็คือ การคิดฆ่าตัวตายเพราะช้ำรัก ทว่าในความผิดพลาดนั้นทำให้นางต้องเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ใครๆ ต่างร่ำลือกันว่าเป็นโจรป่า! ‘เซียวจิงซัน’ จากเด็กหนุ่มที่เคยออกไปเผชิญโลกภายนอกเพียงลำพัง สิบห้าปีให้หลังเขากลับมาในรูปลักษณ์ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำ
“กูเกลียดเกย์!” เมื่อคนเกลียดเกย์อย่าง “นายทิวัตถ์” ย้ายเข้าสู่หอในและได้รูมเมทอย่าง “นายธารา” มือกลองหนุ่มรูปหล่อ ลูกเสี้ยวไทย-อเมริกันที่เดินไปทางไหน สาวๆ ก็ทอดสะพานเสริมใยเหล็กให้ ชนิดวางใจว่าอย่างมันต้องแมนแท้ และฟันดะมาแล้วครึ่งคณะ แต่แล้วความจริงก็ตีแสกกลางหน้า “อืม กูเป็นเกย์”
นางไม่ได้ตั้งใจอยากจะเป็นนางร้าย แต่นางก็ไม่อาจเป็นผู้เลือก เมื่อถูกส่งไปอยู่ในฐานะนางร้ายในนิยายของเพื่อนอย่างไร้สาเหตุ นางจึงต้องหาทางดิ้นรน เพื่อให้พ้นชะตากรรมแห่งความตายที่เพื่อนรังสรรค์เอาไว้ให้
ผมนอนปิดไฟไม่ได้ เพราะมีเรื่องราวฝังใจมาตั้งแต่ตอนเด็ก แต่เด็กปีหนึ่งทุกคนต้อง-อยู่-หอ-ใน!!! ฮืออออ จะมีรูมเมตคนไหนที่นอนเปิดไฟทั้งคืนได้ไหม และคำตอบก็ปรากฏออกมาในเวลาไม่นานว่า… ไม่มีครับ ผมจึงต้องหารูมเมตใหม่ นั่นทำให้ผมได้มาเป็นรูมเมตกับ ‘โยธา’ ที่เรียนอยู่ภาคโยธา
ขึ้นชื่อว่า ‘สายรหัสเทวดา’ แน่นอนว่าเรื่องหน้าตาดีต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง แต่ผมว่าลุงรหัสของผมก็ไม่จำเป็นต้องกวนตีนมาเป็นอันดับหนึ่งขนาดนี้ก็ได้ป่ะครับ ทั้งบล็อกไอจี! บล็อกเฟซ!! บล็อกแชต!!! ล่าสุดนี่คือบล็อกเบอร์กันด้วยแล้วนะครับ… กู-อาร์ก-เรียล!