นันทินี

“บอกรักลดาอีกครั้งซิ” หล่อนกระซิบพร่ำริมหู “ไม่บอก” “ใจคอจะบอกครั้งเดียวใช้ได้ตลอดชีวิตจริงๆ เหรอจ๊ะ” “ของดีใครเขาพูดกันบ่อย” น้ำเสียงยียวนนั้นเห็นได้ชัดว่าตั้งใจกวนโมโห “ปีละครั้งก็ยังดี” สร้อยลดายิ้มกว้างซุกตัวกับอกอุ่น

เมื่อมรสุมชีวิตลูกใหญ่ ซัดเข้าหาระลอกแล้วระลอกเล่าโดยไม่ทันได้ตั้งตัว พิรสาจำต้องเดินเข้าสู่กรงขังของซาตาน เพื่อทำข้อตกลงแลกเปลี่ยนเรือนกายสดสะพรั่ง กับอนาคตของบุคคลอันเป็นที่รักทั้งสอง หวังเพียงความเมตตาจากเขาที่ดูจะไม่รีรอแม้แต่น้อย… ที่จะขย้ำเธอ

เธอถูกคนใจร้ายกลั่นแกล้งให้เสียชื่อ โดยมีเขาตกกระไดพลอยโจน งานหมั้นหลอกๆ นั้นพอจัดได้ แต่ความรักหลอกๆ ทำเอาเธอแทบเสียคน “ช่างมันเถอะ ก็มันแล้วไปแล้ว” พฤกษ์ไม่รู้จะปลอบหล่อนอย่างไรจึงจะฟังดูเข้าท่าที่สุด “คุณก็พูดได้สิ” เอวิกาเสียงสั่น นึกอยากฆ่าเขาให้ตายนัก

หล่อนพลัดพรากจากครอบครัว ต้องซ่อนตัวใช้ชีวิตไม่ต่างจากขอทานข้างถนน มีเพียงการก้าวเข้าสู่ดินแดนห่างไกลผู้คน ที่เหล่าคนชั่วเอื้อมมือไม่ถึงจึงจะรักษาชีวิตของหล่อนไว้ได้ แต่นั่นหมายถึงชลกรต้องตกเป็นของเขา… พันเดช เจ้าพ่อแห่งเกาะดาว แดนเถื่อนที่คนเข็ดขยาดไม่กล้าแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้

“เล่นไปทำไม ชนะแล้วได้อะไรคะ” สรุจทำหน้าคิดสุดท้ายก็บอก “คนชนะก็มีสิทธิ์สั่งให้คนแพ้ทำอะไรก็ได้ คนที่แพ้ห้ามปฏิเสธ” “ว่าไง น่าสนใจใช่มั้ย” “คุณจะทำทุกอย่างตามที่ปุ้มสั่งจริงๆ หรือคะ” “ใช่สิ” เขารับปากหนักแน่น ภาพต่างๆ ลอยเข้ามาในหัว เธอจะสั่งให้เขาคลานไปรอบๆ ห้องเหมือนสุนัข

ในวันที่หัวใจดวงน้อยต้องเจ็บปวดด้วยความเปลี่ยวเหงา “ลลินา” สาวน้อยวัยสิบแปดก็ได้พบกับชายหนุ่มแปลกหน้าโดยบังเอิญ แต่เขานั้นนอกจากจะทั้งขี้โมโหและหงุดหงิดง่ายแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเธอสักนิด ทั้งที่เธอเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้แท้ๆ แล้วเรื่องอะไรเธอจะยอมแพ้ สาวน้อยจึงตามติดหวังจะเอาชนะ

สาวน้อยในความทรงจำปรากฏกายขึ้นก่อนวันหมั้นเพียงหนึ่งวัน แต่กลับเปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตของศักดาทรไปจนหมดสิ้น หล่อนอ่อนหวานปรนเปรอเขาด้วยพิศวาสแสนเร่าร้อนด้วยความไร้เดียงสา รสรักกำซาบซึ้งทรวงใน ขณะเดียวกันก็เรียกความทรงจำอ่อนหวานกลับคืนมาสู่หัวใจ

มันน่าเจ็บใจที่เจ้าบ่าวใจร้ายของเธอมาหลอกแต่งงานด้วย แน่ละ เขาจะเอาเธอไว้เป็นเมียบังหน้า ลับหลังก็ยังลั้ลลากับคนรักเก่า เธอจะไม่ทน งานนี้ต้องมีบางคนเป็นฝ่ายไป ช่อรักตัดสินใจขอยุติชีวิตสมรส แต่นอกจากอาทิตย์ธวัชจะไม่ยอมหย่า ยังลากภรรยาเข้าหอ…ยันเช้า เจ็บใจที่สุดก็ตัวเธอเองนี่ละ ที่ให้ความร่วมมือ

เพราะอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด ทำให้ความทรงจำทั้งหมดของ ‘ดาลัด’ หายไป เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร เคยทำอะไรมาก่อน ทว่า ‘ธิเบต’ สามีที่แสนจะเกลียดชังเอาแต่ตอกย้ำว่าเธอคือตัวมารในความรักของเขา และเขากำลังเอาคืนเธออย่างเจ็บแสบ เธอร้าย เธอแรง ยอมเป็น ‘มารรัก’ เพราะคำว่า ‘รัก’ คำเดียว

แสงจันทร์สว่างนวลอาบไล้เรือนร่างที่มีสัดส่วนโค้งเว้ายั่วยวนใจ วันสุรีย์ขยับสะโพกทรงกายอยู่เหนือร่างของเขา ฝ่ามือของหล่อนทาบทับกับลอนกล้ามเนื้อหน้าท้อง ใช้ต้นขาและหัวเข่าหนีบแน่นคล้ายกำลังควบขับอาชาหนุ่ม ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอารมณ์ไคร่ พริ้มตาหลับ ครางแผ่วเบาในลำคอ