นิ้วมือนางฟ้า

“หรือว่าจะฟันแล้วทิ้ง เหมือนสี่ปีที่แล้ว” “คุณคริส! เอ่อ…ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่หายไป ไม่บอกอะไรแล้วก็ไม่ติดต่ออะไรมาเลย รู้ไหมว่าฉันรู้สึกแย่มากแค่ไหน จนคิดว่าคุณจะทิ้งฉันกับลูกไปแล้ว” ปรายรดาหลุดปากเอ่ยความในใจออกมา เงียบไปชั่วขณะ “จะทิ้งไปไหนล่ะ ผมก็อยู่นี่ไง”

รมณ์นลินตื่นขึ้นในตอนเช้าด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวที่ใจกลางของสงวน เมื่อปรายตาไปมองด้านข้างก็พบกับเสี้ยวหน้าของชายแปลกหน้านอนหลับใหลไม่รู้เรื่อง ร่างของเขาเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มปิดส่วนล่างไว้อยู่ เมื่อย้อนกลับมามองที่เรือนร่างตัวเองก็ไร้เสื้อผ้าพันธนาการเช่นกัน สมองเริ่มประมวลผลสิ่งต่างๆ