พระเอกร้ายๆ

“อย่าพูดเหมือนเมื่อกี้ให้พี่ได้ยินอีก!” ร่างของปรีญาพัชน์ถูกปล่อยออกง่ายกว่าที่คิด แต่กระนั้นสายตาคาดโทษที่มองมาก็ยังทำให้เธอทั้งนึกโกรธและกลัวเขาขึ้นไปพร้อมๆ กัน “ปรางจะกลับบ้าน!” “ไม่ได้!! แล้วก็เลิกทำตัวงอแงเหมือนเด็กๆ เป็นผู้ใหญ่ให้จริงสักที พี่ไม่ได้ใจดีเหมือนไอ้ปราณมันหรอกนะ”

“วิวรู้ไหม ว่าหมอกทรมานแค่ไหน ที่ต้องบอกตัวเองว่าอย่าคิดถึง ใจวิวทำด้วยอะไร ทำไมมันถึงได้แข็งแบบนี้ บอกหน่อยได้ไหม ว่าหมอกต้องทำยังไง ถึงจะได้หัวใจของวิวคืนมา” “ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่า ฉันจะมาอยู่กับคุณตามสัญญา แค่นี้ใช่ไหมที่จะพูด ลูกอยู่ไหน ฉันจะพาลูกกลับบ้าน”

“ยกเลิกนัด! ไม่ต้องไปรอที่เขตเพราะฉันไม่หย่า” สามีประกาศกร้าว วราลีกำมือแน่น ตาแดงก่ำวาวโรจน์ด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ “หมอเฟลมอย่ามาพูดจาหมาๆแบบนี้นะ เกือบสองปีกว่าที่หนูรอ… หนูจะไม่ทนอยู่กับหมออีกแล้ว บ่ายสองเจอกันที่เขตเหมือนที่หมอบอกไว้เมื่อคืน”

เขาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเผลอไข่ทิ้งไว้ในท้องพนักงานในบริษัท กว่าจะรู้ว่าเป็นพ่อคนลูกน้อยก็ครบห้าเดือนแล้ว ‘รณภพ’ หัวเสียฉีกผลตรวจดีเอ็นเอทิ้ง ไม่อยากเชื่อ ทว่าเขาจำนนด้วยหลักฐาน เขายอมรับเลี้ยงลูก ส่วนแม่ของลูกเขาไม่ยอมรับ! ‘เฟื่องลดา’ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่เคยมีตัวตนในสายตาเขา

ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้ นักรบ ดิษกรพล โครเชอร์ หนีไปหมกตัวอยู่ในป่าในเขาเพื่อลืมอดีต จากเพลย์บอยหนุ่มเจ้าสำราญกลายเป็นคนเงียบขรึม พูดน้อยต่อยหนัก แต่สาวเจ้าก็บุกไปปั่นปวนหัวใจถึงที่จนเขาอยู่ไม่สุข เธอยุ่งสมชื่อ แต่น่าแปลกความสดใสกับรอยยิ้มพริ้มเพราดูไร้พิษภัยของเธอ

“คุณเคยนึกบ้างมั้ย ว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง? ฉันต้องเจ็บปวดแค่ไหน?…พ่อตาย บ้านไม่มีอยู่ ชื่อเสียงไม่มีเหลือ รู้มั้ยในงานศพพ่อฉันคนเขานินทากันว่ายังไง เขาว่าพ่อฉันฆ่าตัวตายเพราะมีลูกสาวใจแตก ฉันทำให้พ่อต้องฆ่าตัวตาย…ฉันไม่เหลืออะไรเลย ไม่เหลือสักอย่าง เหลือแค่ลูกที่ติดอยู่ในท้อง!”

เพียงชั่วข้ามคืน ที่เธอพลาดไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ แล้วก็แทบเป็นลมล้มช็อก เมื่อตื่นเช้าขึ้นมากลับพบว่า เขาอายุแค่สิบแปดปี มันไม่จบแค่นั้นหรอกนะ เพราะเด็กนั่นยังเอ่ยปากขอมีเซ็กซ์กับเธออีก ให้ตาย! นายมัน ‘เด็กปีศาจ’ เจ้ากรรมนายเวรในเครื่องแบบเด็กนักเรียนมัธยมกำลังยืนพิงผนัง

ท่าทีเป็นห่วงเป็นใยของฟ้าลดาทำให้ภคินใบหน้าเกร็งไปหมด “กลับไปนอนซะฟ้าลดาก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ” “คุณไม่มีสิทธิ์!” ฟ้าลดาแหวขึ้นอย่างเหลืออด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ภคินและปรัชญ์ได้เห็นมุมนี้ของหญิงสาว ภคินกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาวาววับ “ตอนนี้ผมพูดได้ไม่เต็มปากว่า ผมมีสิทธิ์”

รัตนาวดี นักเคมีวิเคราะห์สาวสุดโก๊ะ ได้รับเลือกไปทำงานที่ ‘ฟรานซิสโก อินดัสตรีส์’ บริษัทผลิตอาวุธยักษ์ใหญ่ในสเปน เพียงวันแรกที่ได้พบเจ้านายแสนเย็นชาอย่าง อัลเบอร์โต อะลอนโซ เขาก็ต้อนรับเธอด้วย…จุมพิตที่เร่าร้อน และย้ำว่าเธอต้องปฏิบัติงาน…บนเตียง! มีหรือที่ม้าพยศตัวแม่จะยอม

“ช่วยไล่ผู้ชายคนนั้นไปไกลๆ ให้หน่อยได้ไหมคะ” “แล้วฉันจะได้อะไรตอบแทน” “เงินได้ไหมคะ” “เงินทั้งหมดที่เธอมีมันแค่เศษเงินของฉัน” “เอาตัวเธอมาแลกเป็นไง” “คะ?” “ความหมายคือให้เราคบกันแล้วก็นอนด้วยกันเป็นการแลกเปลี่ยนเหรอคะ” “ฉันไม่ได้ต้องการหัวใจของเธอ” “ไม่ได้แบ่งใจ แค่แบ่งเตียง”