มาเฟีย

โคสึเกะไม่ปิดบังว่าไม่ชอบมาร์เซีย ขณะที่มาร์กุส เจ้าน้องเขยตัวแสบก็พร้อมจะเอาคืนตลอดเวลา เรื่องมันชักยุ่งตรงที่ตำนานของตระกูลระบุว่า… หากจี้นั้นอยู่ในมือของผู้หญิงคนไหน เธอผู้นั้นจะกลายเป็นคนสำคัญต่อชีวิตเขาทันที! เขาไม่เคยใส่ใจตำนานที่ว่านั้นก็จริง แต่เหตุการณ์หลายร้อยปีก่อนที่ปรากฏเป็นความฝัน

“ทำไมคุณต้องแกล้งเพ่ยด้วย” “ฉันเอาจริง” อาเชอร์ตอบเรียบๆ บ่วงบุพเพคิดอยู่แล้วเชียวว่าการที่เขาช่วยเหลือดูแลถึงขนาดนี้ ต้องมีจุดประสงค์บางอย่าง เธอไม่กล้าคิดเรื่องนี้ เพราะจัดตัวเองเป็นผู้หญิงสวยต่ำกว่ามาตรฐานที่จะเหมาะสมกับอาเชอร์ “เปลี่ยนสัญญาได้ไหมคะ” “ไม่ได้ ฉันต้องการเธอ”

เพราะเธออยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี เพราะเขาต้องการกำจัดคนโกงในบริษัท เรื่องราววุ่น ๆ จึงเกิดขึ้น “เมื่อคืนผมไม่ได้ป้องกัน คุณอาจจะท้องก็ได้นะ” เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ หญิงสาวจึงหันขวับกลับมามองด้วยความสนใจ เพราะเรื่องลูกสำคัญกับเธอเสมอ หากเมื่อคืนเขาไม่ป้องกันเท่ากับเธอมีโอกาสท้อง

คาถาศักดิ์สิทธิ์ในยุคสามราชา ห้าจักรพรรดิจารึกอยู่ในกระดองเต่าโบราณ กำหนดให้ไป๋หลันฮวา ลูกสาวเจ้าพ่อไป๋โหย่งอี้จากแก๊งสามพยัคฆ์แดนมังกรและอดีตรัชทายาทไร้บัลลังก์โจวโยว่เฉิง ให้โคจรมาพบกัน หากแต่บุรุษที่เธอพบนั้นคือแม่ทัพไร้พ่ายในตำนานเมื่อ 3000 ปีในอดีต จวบจนกระทั่งอดีตรัชทายาทโจวโย่วเฉิง

“ผมดูลายมือเป็นด้วยนะ เธออยากดูไหม” ‘…’ เธอไม่อยากดูอะไรทั้งนั้นแหละ “ผมไม่เคยดูให้ใครมาก่อนเลยนะ แต่จะยอมดูให้เธอเป็นพิเศษ” ‘ปล่อย’ “เชื่อผมสิ ผมเก่งนะ” “เส้นตรงนี้บอกว่าเธอเก็บเงินเก่ง” “เส้นนี้บอกว่าเธอเป็นคนที่เชื่อใจคนยากมาก” “ส่วนตรงนี้บอกว่าเธอเป็นคนที่ขยันมั่นเพียร” “แต่ไม่เป็นไรนะ เธอมีโชคเรื่องความรัก”

เธอเปรียบดั่ง ‘แสงสว่าง’ ที่ก้าวเข้ามาในชีวิตที่ ‘มืดมน’ ของเขา “เธอควรรู้ไว้ พี่ไม่ใช่คนใจบุญ” คทาธรใช้สายตาจดจ้องไปยังหญิงสาวที่ยังคงนั่งนิ่ง แต่ก็พอมองออกว่านรีจันทร์กำลังประหม่าอยู่ไม่น้อย “อะไรที่ยอมช่วย นั่นหมายความว่าพี่ต้องการสิ่งตอบแทน”

เขาหลงเธอจนยอมจ่ายค่าตัวแสนแพงนั่นคือทะเบียนสมรส วีรดาหลงเพ้อฝันว่าสุดท้ายชีวิตก็ลงเอยเหมือนกับเจ้าหญิงในนิยาย แต่เปล่าเลย…ความเจ็บปวดที่เธอเคยได้รับจากเขามันเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการตกนรกหลังแต่งงาน “ฉันไม่หย่า!” “แต่ฉันจะหย่า! ถามจริงๆเถอะราฟาลคุณแต่งงานกันฉันทำไม”

“หนี้สินที่คุณต้องชดใช้ ผมตีเป็นมูลค่าแล้วก็ประมาณ หนึ่งร้อยคืน” ใบหน้าคมคายฉายแววนิ่งเฉยพูดบอกไปทางลูกหนี้ที่นั่งอยู่ตรงหน้า “ฮะ? ร้อยคืน จีนต้องชดใช้แค่ร้อยวันเหรอ” เธอดูจะผิดหวังไปเสียเล็กน้อย เพราะหน้าที่ของเธอมีเพียงแค่ร้อยวัน “หนึ่งร้อยคืน ไม่ใช่หนึ่งร้อยวัน”

อัยยาจับชู้ของคู่หมั้นหนุ่มได้คาโรงแรม ในคืนวาเลนไทน์ แถมไม่ใช่ใคร คือน้องสาวนอกไส้ ลูกสาวของพ่อเลี้ยงเธอกับเมียน้อยนั่นเอง เธอถูกคนรักและครอบครัวทรยศ ผลักตกลงสู่ขุมนรก ทั้งไล่ออกจากบ้าน และโกงสมบัติของแม่เธอไปอย่างหน้าด้านๆ กระทั่งจับพลัดจับผลูมาแต่งงานกับทีปต์ เจ้าพ่อสื่อผู้ทรงอิทธิพล