คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
อนุชาตาบอดเช่นเขาจู่ ๆ ก็ได้รับของขวัญจากพี่ชายคือบุตรสาวขุนนางคู่ใจ
ปกติก็ต้องกังวลกับการตามหาหมอหนุ่มผู้ลึกลับ ตอนนี้ยังต้องกังวลเรื่องของชายาเอก
ไม่รู้นางแต่งกับเขาด้วยจุดประสงค์ใด
เหวินซือเซียน แต่งเข้ามาในจวนหลังนี้อย่างสมเกียรติ
ขุนนางคนสำคัญในเมืองชิวหลิงและใกล้เคียงต่างมาร่วมแสดงความยินดี
แสดงให้เห็นว่าแม้จวิ้นอ๋องจะตาบอดและไร้วรยุทธ์ แต่ยังคงได้รับเคารพจากผู้คนมากมาย
ด้านฮ่องเต้และพระญาติของจวิ้นอ๋อง แม้ไม่ได้เดินทางมาร่วมยินดี
แต่กลับส่งของขวัญมามอบให้เป็นจำนวนมาก
เอี๊ยด! ประตูห้องบรรทมถูกเปิดออกด้วยมือเรียวสวยราวสตรี
บุรุษในชุดแดงสด ผิวกายขาวซีด ใบหน้างดงาม เส้นผมดำขลับ ปรากฏอยู่ตรงหน้าประตู
เมื่อเขาก้าวเข้ามาในห้อง บรรยากาศร้อนอบอ้าวก่อนหน้านี้กลับเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที
เหวินซือเซียนมองใบหน้าเจ้าบ่าวของนางอย่างตกตะลึง
ชายผู้นี้งดงามจนสตรีเช่นนางยังต้องอาย น่าเสียดายที่ดวงตามีผ้าผืนบางสีเดียวกับชุดเจ้าบ่าวปกปิดไว้
หานอวิ้นหยางเดินเข้าหาเตียงที่มีเจ้าสาวนั่งรอด้วยท่าทีเรียบเฉย
สตรีในชุดเจ้าสาวเห็นเช่นนั้นก็พยายามสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อระงับความตื่นตระหนก
“เหวินซือเซียน”
จวิ้นอ๋องนั่งลงข้าง ๆ ชายาสาว แล้วกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“เพคะท่านอ๋อง”
“ข้าไม่รู้ว่าบิดาของเจ้าต้องการสิ่งใด จึงได้ส่งเจ้ามา แต่เมื่อแต่งกับข้า เจ้าก็เป็นคนของข้า”
เขาไม่มีวันไว้ใจฮ่องเต้และราชสำนักอีกแล้ว เมื่อสตรีผู้นี้ถูกฮ่องเต้มอบให้ เขาก็ต้องระวังเป็นธรรมดา
“หม่อมฉันทราบดีเพคะ”
“เข้าใจสิ่งใดง่าย ๆ ก็ดีแล้ว”
บทสนทนาของสามีภรรยาคู่ใหม่จบลงเพียงประโยคสั้น ๆ
จวิ้นอ๋องขยับตัวอย่างชำนาญ เพื่อล้มตัวลงนอนบนเตียงหลังใหญ่