คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
คิมหันต์ ไม่เคยเชื่อเรื่องพรหมบันดาล โชคชะตา ทำบุญร่วมกันมา เขาเชื่อว่าทุกอย่างอยู่ที่การกระทำ
หากไม่มีเหตุการณ์นั้นเขาจะแต่งงานกับมัทนาเพราะเหตุผลอะไร
พอเขายืนกรานยังไงก็ไม่แต่งงาน ปู่กลับจะยกเธอให้มาแต่งงานกับน้องชายของเขา
เพราะฉะนั้นก็แต่งงานสิครับ! นี่ล่ะคำตอบของเขา
มัทนา พยักหน้าหงึกๆ พอหายเวียนหัวไปบ้างก็ลืมตามองไปรอบตัว
เขากำลังจะชวนเธอไปบวชหรือไง ทำไมทุกอย่างในห้องดูเป็นสีขาวไปหมด สบายตาอยู่หรอก
แต่มันไม่เข้ากับเขาเลย หญิงสาวเลื่อนมือมาเสยผมที่ปรกแก้มออก แล้วผงกหัวมองชุดที่ตัวเองใส่
“เฮ้ย! เสื้อผ้าของฉัน ใครเปลี่ยนให้ คุณเหรอ หรือว่าแม่บ้าน”
คิมหันต์ขมวดคิ้วกอดอกใส่มัทนา ผู้หญิงอะไรตื่นมาก็โวยวายเรื่องที่เขาคิดว่าไม่น่าเป็นเรื่องตรงไหนเลย
แล้วดูทำเข้า ตายังแทบปิด แต่ยังส่งสายตาสงสัยสุดชีวิตมาให้เขาได้อีก
“ถ้าให้แม่บ้านมาเปลี่ยนก็ความแตกน่ะสิ จะตกใจทำไม ฉันเห็นเธอแล้ว ไม่งั้นเราจะแต่งงานกันได้ยังไง”
ถ้าคิมหันต์บอกว่าเช็ดตัวให้มัทนาด้วยมีหวัง ถ้าเขาไม่ถูกซัดจนหมอบ เธออาจช็อคแน่นิ่งไปเลยก็ได้ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนั้น เขาจะปล่อยไว้ได้ยังไงกันล่ะ
พออาบน้ำเสร็จคนที่ไม่ได้อยู่ในห้องตั้งแต่แรกกลับมานั่งอยู่บนเตียง แทนที่จะเป็นโต๊ะทำงานหรือโซฟาหน้าทีวี
เธอหวีผมไปก็มองคิมหันต์ไป อาจเพราะยังไม่ถึงกับชินเวลาอยู่ด้วยกันสองคน
“นี่คุณนอนกลางเตียงอย่างนี้จะให้ฉันไปนอนตรงไหนล่ะ”
“คิดว่าเก่งก็มาแย่งที่นอนไปสิ”
คิมหันต์แกล้งกวนใส่ มัทนาเท้าเอวพลางถอนใจ
“ท้าเหรอ”
“แน่จริงก็เข้ามา”
คิมหันต์ยักคิ้วล่อลวงเต็มที่
แต่มัทนากลับยืนกอดอกมองเหมือนไม่ตกหลุมที่เขาขุดไว้เสียนี่
“ฝันไปเถอะว่าฉันจะรับคำท้าแล้วทำให้ตัวเองเสียเปรียบ เขยิบไปเลย ทีฉันยังแบ่งเตียงให้คุณนอน ตอนนี้คุณจะให้ฉันนอนพื้นหรือไง”
คิมหันต์ยอมเขยิบแต่โดยดี ล่อให้เธอเข้ามาใกล้แล้วคว้าแขนทั้งสองข้างมาดู คนถูกฉวยโอกาสโวยวายขู่ใส่เสียงแข็ง
“ถ้าไม่อยากถูกต่อยหน้าบวมก็ปล่อยเลย อย่ามาเนียน ลืมสัญญาของเราแล้วหรือไง”
คิมหันย์ยอมปล่อยแขนของมัทนาดีๆ เพราะไม่เห็นรอยช้ำหรืออะไรที่คนร้ายทิ้งไว้ แสดงว่าตอนถูกพาตัวมาที่ลานจอดรถ
มัทนาไม่ได้ถูกทำร้ายร่างกาย เธอเป็นคนแข็งแรงร่างกายจึงฟื้นตัวได้เร็ว หมอจึงกำชับให้กินพวกเกลือแร่ก็พอแล้ว