คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ซะ…ซื่อจื่อ!”
เท้ายาวๆ นั่นเดินดุ่มๆ เข้ามาหาเฟยหรงก่อนจะคว้าร่างของนางแล้วโอบอุ้มไว้ในอ้อมแขน
สร้างความตื่นตกใจให้กับเฟยหรงและคนอื่นๆ เป็นอย่างมาก
แม้กระนั้นผู้อุ้มกลับไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่ตัวเขาเองทำไปแม้แต่น้อย
เพราะใบหน้าของเขายังคงความเรียบเฉยและสุขุมเอาไว้ได้เป็นอย่างดี
และแน่นอน…การกระทำที่แสนจะผิดปกติของจิ๋นอิ่ง
ยิ่งกระพือเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไปได้อีกมากโข
มีแต่คนพากันอิจฉาคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ว่ากันว่าพระชายางดงามจนถึงขนาดที่จิ๋นอิ่งซื่อจื่อผู้เย็นชา
และไม่เคยทอดสายตามองสตรีนางใดเกิดความลุ่มหลงจนไม่อยากห่างจากกายนางแม้แต่น้อย!
“ทำ…ทำอะไรของท่าน”
หางตาของเฟยหรงเหลือบเห็นเหล่านางกำนัลและแม่นมหยงกำลังมองตามหลังของจิ๋นอิ่ง
ที่กำลังอุ้มเฟยหรงอยู่ พวกนางล้วนมีสีหน้าที่แปลกประหลาดกันไปหมด
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกนางกำลังคิดอันใดกันอยู่
“นิ่งๆ”
เขาเอ่ยแบบนั้นทั้งยังไม่ลดฝีเท้าลงแม้แต่น้อย
“ออกไปให้หมด ข้ากับพระชายาจะอาบน้ำ”
ทั้งยังตามมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงเลศนัยบางอย่างที่ยิ่งชวนให้คนฟังเข้าใจผิดมากเข้าไปอีก!
ว่าไงนะ!
“ตายจริง~ซื่อจื่อช่างไม่รู้จักยับยั้งช่างใจเอาใจเอาเสียเลย”
และบ่าวรับใช้นางเดิมยกมือขึ้นป้องปากเอ่ยขึ้นมาหน้าแดงแจ๋ ในใจพลางขบคิดจินตนาการไปไกล
และยังคิดไปอีกว่าหากผู้อยู่ในอ้อมแขนนั่นเป็นนางจะดีมากเท่าไหร่กันเชียว
ซื่อจื่อ…จะหลงใหลนางเช่นนี้หรือไม่
เขา…จะเร่าร้อนสักเพียงใดในยามราตรีอันแสนยาวนานนั่น
“นั่นสิ…เกรงว่าวันนี้พระชายาอาจจะไม่มีแรงไปพบชินอ๋องเป็นแน่…”
สหายข้างๆ นางเอ่ยพลางบิดม้วนไปทั้งตัวด้วยความเขินอาย
“งั้นข่าวลือที่ว่าซื่อจื่อจำใจแต่งงานกับพระชายาก็ดูท่าว่าจะไม่จริงน่ะสิ”
นางกระซิบกระซาบ แววตาคล้ายผิดหวังนิดๆ
“จะจริงได้อย่างไร ข้าว่าคนพวกนั้นก็แค่อิจฉาที่พระชายาของพวกเรางดงามน่ะสิถึงได้ปล่อยข่าวโคมลอยไร้สาระนั่น”
บ่าวรับใช้สาวทั้งหลายต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกันกับความคิดนั่นเป็นอย่างมาก
อดไม่ได้ที่พวกนางจะมองไปยังเฟยหรงที่ถูกจิ๋นอิ่งซื่อจื่อโอบอุ้มพาเข้าไปยังห้องอาบน้ำ
ใบหน้าพวกนางร้อนวูบวาบแข้งขาอ่อนระทวยจนแทบจะทรงตัวไม่ไหวกันอยู่แล้ว
เนื่องด้วยในหัวของพวกนางจินตนาการไปเลยเถิดมากนัก
“พะ…เพคะ!!”
และแน่นอนว่าเหล่านางกำนัลทั้งหลายพากันรีบร้อนออกจากห้องไปกันหมด
ท่ามกลางหัวใจที่เต้นระส่ำกับภาพที่เห็น พลันให้ใบหน้าของพวกนางแดงก่ำอย่างเลี่ยงไม่ได้!
“ท่าน…”
หมับ!
เมื่อเข้ามาในห้องอาบน้ำ มือของเฟยหรงก็คว้าหมับพร้อมออกแรงดันไปที่ไหล่ของจิ๋นอิ่งทันที
ราวกับพยายามที่จะผลักกายแกร่งนั่นออกไปจากตัวของนาง ดวงตาคู่งามนั่นฉายแววพยศขึ้นมา
เมื่อพบว่าในห้องอาบน้ำแห่งนี้ที่มีเพียงแค่เฟยหรงกับจิ๋นอิ่งซื่อจื่อเพียงแค่สองคนเท่านั้น!
“ข้า…ข้าไม่…”
นางพยศได้ไม่นานก็ต้องหน้าแดงก่ำเพราะเผลอสบตากับนัยน์ตาสีเข้มนั่น
ไม่ไหว…ทุกครั้งที่นางเผลอสบตาเขา นางจะต้องนึกถึงแต่เรื่องเมื่อคืนอย่างเลี่ยงไม่ได้
“…”
บุรุษหน้าตายใช้ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นช้อนจ้องมองใบหน้าของนางนิ่งๆ อยู่พักหนึ่ง
ก่อนจะกระตุกยกยิ้มมุมปากขึ้นนิดหน่อย
ในขณะเดียวกันก็โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ กับหูของเฟยหรง
จะ…จะทำอะไรของเขากัน!
“เรื่องเมื่อคืน…”
ลมจากปากของเขาส่งมากระทบกับหูของเฟยหรงช้าๆ ตามจังหวะการพูดจนนางรู้สึกจั๊กจี้
และวาบหวิวแปลกๆ ในอก หางตาของนางเห็นนัยน์ตาคู่นั้นกำลังทอแสงระยิบระยับ
“ยังเจ็บหรือไม่”
น้ำเสียงนั่นแหบต่ำเล็กน้อย
“ท่าน..!”
เฟยหรงหน้าแดง ใบหน้างามซุกเข้าแนบอกของเขาราวกับพยายามหลบเลี่ยงสายตาแสนร้ายกาจคู่นั้น
เขาแกล้งนาง!
“หึ…”
และนางก็ได้ยินน้ำเสียงขบขันนั่นส่งออกมา
“น้องหญิง”
พลันลมหายใจเบาๆ ริมรดใบหูที่แดงก่ำของเฟยหรง
“เวลาเจ้าเขินอาย…ช่างน่ามองยิ่ง”
น้ำเสียงหวานละมุนนั่นถูกส่งออกมาจากปากของจิ๋นอิ่งซื่อจื่อ
ผู้ที่นางไม่เคยคิดว่าเขาจะสามารถเอ่ยกับนางได้หวานล้ำและอ่อนโยนขนาดนี้
ขะ…เขาช่าง…!
“…”
เฟยหรงยิ่งซุกหน้าไปกับแผงอกนั่นหนักกว่าเก่า
ไม่ไหว นางต้านทานเขาไม่ไหวจริงๆ!