คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“ปล่อยนะ ตัวเหม็น…อย่ามาใกล้สิ ขออาบน้ำก่อน”
“ไม่เหม็นหรอก จูนอะ แก้ผ้าก็หอมแล้ว”
“โอ๊ยฟ้า! ไม่หื่นสักนาทีได้ไหม”
“ไม่ได้! หยุดหื่นขึ้นมา เดี๋ยวจูนก็หาว่าผิดปกติ เนี่ย…ฟ้าเลยต้องหื่นให้สม่ำเสมอ เหนื่อยนะ แต่ก็อดทนอ่าจูน”
พูดแล้วอมยิ้ม ขำตัวเองที่พูดอะไรแบบนั้นออกมา จารุจันทร์คงระอาละนะ
แต่ใครสนกันล่ะ ก็เมียยังไม่รักไง ต้องหยอดนิดหยอดหน่อย
หยอดมุกเสี่ยวๆ ทุกวันเดี๋ยวเมียก็ตกหลุมพลางเองแหละ
“ตกลงจะนอนห้องนี้จริงๆ ใช่ไหม”
“อาฮะ”
พอได้ยินคำตอบ จารุจันทร์ก็ส่ายหน้า
“ได้ทีละเอาใหญ่”
“เอาแรง ด้วยนะจูน”
“ฟ้า!?”
เธอได้ยินเสียงตัวเองชัดเจนมาก สองแก้มก็ร้อนขึ้นมาเพราะวาจาเขา
เป็นเอามากถึงขนาดนี้เลยหรือ ผัวคนอื่นเขาหื่นขนาดนี้ไหม!
“แหม…ทำมาร้องปราม ชอบล่ะสิ ไปๆ เดินไวๆ เข้า เดี๋ยวจัดให้รอบดึกสักยกสองยก เนี่ย…ฟ้ากินข้าวไปสองจาน อึดอัด ต้องหาทางเผาผลาญเหงื่อ เพื่อสุขภาพที่ดีนะจูน”
พลั่ก!
“อ๊า!!! คนใจร้าย!!!”
ด่าว่าแม่คนที่เอาศอกมาทุบถองหน้าท้องเขา เมียใครวะ โหดชะมัด! อ้าวเฮ้ย! เมียตัวเอง!
“ให้มันน้อยๆ หน่อย ถนอมกันบ้างก็ได้ ใจคอจะจัดกันสามเวลาหลังอาหารเลยหรือไง”
“ก็พอได้ ฟ้าก็ว่าฟ้าไหวอยู่น้า”
ตอบแล้วอมยิ้มนิดๆ จารุจันทร์คงเอือมเขาเต็มแก่
หล่อนมองแล้วถอนหายใจเฮือกๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องไป
“จูนจ๋า…จูน…เดี๋ยวฟ้าถูหลังให้นะจูน”
“ไม่เอา ถูหลังหรือจะถูอะไรล่ะ”
“เอ้า? ตอนแรกก็ว่าจะถูหลังแหละ แต่ถ้าจูนอยากให้ถูอย่างอื่น ฟ้าก็ไม่ติดนะจูน ฟ้าโอเค!”
“แต่ฉันไม่โอเคย่ะ! ไปรอบนเตียงโน่นเลย!”
พอได้ยินอย่างนั้น ดวงตาของฟ้าครามก็ส่งประกายวิ้งๆ
รีบถอยหลังไปที่เตียงนอน ก่อนจะถอดเสื้อผ้าจนล่อนจ้อน
“นั่นทำอะไรฮะ!?”
คนเป็นเมียเบิกตาถามไถ่
“ก็จูนบอกให้รอบนเตียงไง ถอดเสื้อผ้ารอแล้วเนี่ย แหม…ใจร้อนก็ไม่บอก มาๆ พร้อมละ”
“โอ๊ย…ฉันเอือมระอา!”
จารุจันทร์เอ่ยวาจาอย่างระอาใจ ตอนนี้เธอพูดอะไรไม่ได้
ได้แต่แลหาผ้าเช็ดตัวสักผืนแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เธออาบน้ำไม่นานนัก
แค่แปรงฟันแล้วล้างเนื้อล้างตัวพอให้สดชื่น มีครีมบำรุงผิวติดกระเป๋ามานิดหน่อย
บีบออกจากขวดแล้วจะเอาลูบแตะเนื้อตัว แต่คนบนเตียงก็ออกอาการอีกแล้ว
“อย่าน้า!!!”
“อะไรอีกล่ะฟ้า!?”
“อย่าทาครีม!”
“ทำไม?”
“มันขม!”
“ฮะ!?”
จารุจันทร์เอียงคอฟังคำชี้แจง หน้าก็หน้าเธอ แขนก็แขนเธอ เธอแค่ทาครีมแล้วเขาจะขมได้ยังไง
ฟ้าครามทำตาปริบๆ เดินโทงๆ มาหาเมียในชุดวันเกิด มากอดเมียไว้หลวมๆ แล้วยิ้มแฉ่ง
“ไม่ต้องทาหรอก มันขมอ่า ขม จริงๆ นะจูน…”
เมื่อจารุจันทร์ยังไม่เข้าใจ เขาเลยก้มลงไปหาหัวไหล่มนๆ
ก่อนจะแลบปลายลิ้นเลียไล้ ให้ลิ้นอุ่นๆ ได้ปาดชิมผิวเนื้อเย็นๆ ที่เพิ่งผ่านการอาบน้ำมา
“นี่ไง…แบบนี้ไม่ขม แบบนี้…อร่อย…”
บอกพลางจุมพิตหัวไหล่เมียอีกคราหนึ่ง ขวดครีมบำรุงผิวที่หล่อนถือไว้
ถูกวางลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะที่มีเครื่องสำอางน้อยชิ้น เขาขยับร่างเข้าไป
เบียดหล่อนอีกนิด จนบั้นท้ายงอนๆ เกยกับขอบโต๊ะพอดิบพอดี
“พอเลย ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยแล้ว”
บอกเขาดีๆ แม้ว่าแอลกอฮอล์ในร่าง จะทำปฏิกิริยากับมืออุ่นๆ ของเขา กับลิ้นสากๆ ของเขาก็ตาม
“ฟ้ายังไม่เหนื่อยเลย จูนเหนื่อยก็อยู่เฉยๆ สิ เดี๋ยวฟ้าทำเอง”
“ไม่เอา ง่วงแล้ว จะนอน”
เธอปฏิเสธ เบี่ยงร่างหนีการรุกเร้าของเขา แต่ฟ้าครามมีหรือจะยอม
เขายังตามติดเธอเหมือนเงา ทั้งเบียดร่างเข้าหา ทั้งประกาศออกมาให้เธอได้ยิน
“จาอาว!!!”
“ไม่ให้! ไม่ยอม อ๊ายยย!!!”