คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
ระหว่างเขากับเธอ…คือความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก
‘ศรณ์‘ รู้จักกับ มุกดา ด้วยความบังเอิญ ความสวยสะพรั่งและนิสัยแสนดีตราตรึงใจ
จนห้ามตัวเองไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับเธอไม่ได้ ทั้งที่รู้แก่ใจว่าคนอย่างเขาไม่ควรรักใคร
อดีตที่ถูกคนรักเก่าสวมเขาส่งผลให้ศรณ์หวาดระแวงต่อความรัก ไม่เชื่อใจใครง่าย ๆ อีก
จึงปฏิเสธความรู้สึกที่มีต่อเธอเสมอมา ไม่กล้าที่จะยอมรับว่า…รักเธอ
‘มุกดา’ ยอมอดทนอยู่ข้างเขาโดยไม่มีสถานะเพราะเฝ้ารอคำว่า ‘รัก’
กระทั่งวันหนึ่งทนไม่ไหว เธอยอมแพ้และออกจากชีวิตเขาไปทั้งที่กำลังตั้งท้อง
ในวันที่สำนึกได้ศรณ์กลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง มุกดาให้โอกาสเขาได้ดูแลแค่ลูกน้อย
จะไม่มีเรื่องราวระหว่างเธอกับเขาอีกต่อไป ถึงแม้หัวใจจะยังคงรักไม่เปลี่ยนแปลง
“คุณจะให้ลูกอยู่ในฐานะไหน ลูกเมียน้อย ลูกเมียเก็บ? ถ้าวันนึงคุณแต่งงานจริงจังไป แม็กซ์อาจจะเจ็บปวดที่เป็นได้แค่ลูกที่ไม่มีตัวตนในชีวิตพ่อของแก”
เมื่อได้ฟังคำตัดพ้อจากเธอ ศรณ์ถึงกับนิ่วหน้าด้วยความรวดร้าว
สะท้อนใจที่เขาเป็นคนทำลายทั้งชีวิตและความสุขของผู้หญิงคนนี้ไปจนหมด
เธอดูหวาดระแวงราวกับกลัวว่าเขาจะกระทำกับลูกเหมือนที่เคยทำกับเธอ
ในสายตามุกดาเขาคงเป็นผู้ชายที่แย่มาก อาจไม่มีค่าพอที่เธอจะให้รับบทบาทพ่อของลูกเสียด้วยซ้ำ
“ผมจะมีแค่แม็กซ์เป็นลูกคนเดียว แกจะได้รู้จักปู่กับย่า รู้ว่าพ่อเป็นใครทำงานอะไร คนรอบตัวผมจะรับรู้ว่าแม็กซ์คือลูก ไม่มีการปิดบังอะไรทั้งนั้น และตั้งแต่จบเรื่องของเรา…ผมก็ไม่ได้คบใครอีก ไม่คิดจะมีใครอีก ผมมันโง่เองมุกดาที่ไม่เคยฟังคุณ ไม่เชื่อใจคุณ เอาแต่ทำให้คุณเสียใจซ้ำ ๆ”
เขาสารภาพเสียงอ่อนระโหย
มุกดาสูดลมหายใจลึกเรียกกำลังใจ กะพริบตาถี่ไล่หยาดน้ำใสไม่ให้หลั่งริน
มองข้ามความรู้สึกเจ็บปวดในอดีตที่ยังมีผลถึงปัจจุบันออกไป ตั้งใจคิดถึงแค่ผลประโยชน์ของลูกเท่านั้นพอ
หญิงสาวนิ่งเงียบจมอยู่กับความคิดตัวเองอยู่นาน ก่อนตัดสินใจได้และตอบศรณ์กลับไป
“ก็ได้…เห็นแก่แม็กซ์ ฉันจะให้คุณได้ส่งเสียและเจอลูก แต่ต้องอยู่ในขอบเขตที่ฉันกำหนด และต่อไปนี้ให้คุยกันแค่เรื่องลูกเท่านั้น…เพราะมันไม่มีเรื่องของเรามานานแล้วค่ะคุณศรณ์”