ศตวรรษ อดิศวรตกลงแต่งงานกับปีใหม่ตามคำขอของผู้เป็นพ่อที่ป่วยตรอมใจ ชายหนุ่มไม่มีคำมั่นสัญญาให้ภรรยาว่าจะรักและดูแลจนวันสุดท้ายของชีวิต มีเพียงคำพูดตรงไปตรงมาอย่างชัดเจน “พี่อยากให้ปีรับรู้ไว้ว่าถึงเราจะแต่งงานกัน แต่พี่ไม่ได้รักปีและคงไม่มีวันรัก”
เมื่อลูกสาวของไร่แสงอรุณจะต้องเข้ามาอยู่ในสุริยะอังกูรเพื่อเป็นเมียประกัน กลางภู สุริยะอังกูร หักหน้าทุกคนด้วยการเลือกลูกสาวคนเล็ก แทนที่จะเป็นอดีตคนรักที่ผู้ใหญ่วางตัวไว้ แค่เห็นความอวดดีของ อวัศยา แล้วของขึ้น มองกี่ทีก็ขึ้น สมควรแล้วที่เขาต้องไปลงกับเธอ ‘ผัวชั่ว’ ช่างเป็นสมญาอันแสนประเสริฐที่เธอตั้งให้
ใครจะคาด สุดท้ายนางกลับได้สามีมาหนึ่งคนแบบงงๆ ! เขาก็คือ ‘เสิ่นเฟิงหยาง’ รองเสนาบดีหนุ่มอนาคตไกลแห่งกรมอาญา ผู้สืบทอดบรรดาศักดิ์หย่งจงอ๋องอันสูงศักดิ์ รูปโฉมหล่อเหลาเหนือสามัญเป็นที่ใฝ่ฝันของสตรีน้อยใหญ่ทั่วเมืองหลวง แต่เขากลับไม่ใช่บุรุษแบบที่ทุกคนเห็น นางอยากประกาศให้ทุกคนได้รับรู้ว่า
“พูดตรงๆ เลยก็แล้วกันนะ ก่อนหน้านี้ฉันยอมรับว่าฉันค่อนข้างจะรับมือได้กลับการมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเธอ แต่พออยู่ๆ ไปแล้ว ฉันรู้สึกอึดอัดมากกว่าที่คิด” คำพูดตรงๆ ของกานต์ดิศทำเอาหัวใจคนฟังกระตุกรุนแรง ชาลิสาเผลอกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ กระนั้นหญิงสาวก็ยังฝืนทำเหมือนว่าไม่รู้สึกอะไร
หลังจากแต่งงานกันยังไม่ทันจะข้ามวัน ผู้ชายเย็นชาที่แสนเคร่งขรึม ชอบเก๊กหน้านิ่ง ตีหน้ายักษ์อยู่ตลอดเวลากลับเปลี่ยนไป! เขากลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ เดี๋ยวอ่อย เดี๋ยวหยอด เอะอะนิดก็หาเรื่องกอด! โวยวายหน่อยก็หาเรื่องจูบ! ซ้ำร้ายเขายังคอยแต่จะทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอหวั่นไหวอยู่เรื่อย!
ลัลนากับรัฐศาสตร์ถึงจะแต่งงานแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ใช่ทะเลาะกัน ไม่ใช่ประชดกัน แต่เพราะมันเป็นการแต่งงานคลุมถุงชนเท่านั้น การแต่งงานนี้มีอายุเพียง 2 ปีจากที่เขาเคยบอก อีกหนึ่งเดือนก็จะเป็นวันนั้นแล้ว แต่… “รันจะว่าไงครับ…ถ้าผมจะกลับมาอยู่ที่บ้านด้วย” อ่าวเฮ้ย! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา
การพบเจอในครั้งแรกของพวกเขาเข้าขั้นเลวร้าย แต่สมรสพระราชทานทำให้พวกเขาต้องเป็นสามีภรรยากัน…มันจะไปกันรอดจริง ๆ หรือ
หมิ่งหลาน ตื่นขึ้นมาในยุคจีนโบราณ ก็พบเจอกับความทรยศหักหลังจากคนที่ไว้ใจ ทำให้ต้องแต่งเข้าจวนจิ้นอ๋องเป็นชายาเอก ความรักที่เกิดจากการคลุมถุงชนตามประเพณีโบราณของชนชั้นสูงจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ที่ ชายาอ๋องไร้ใจ
“มารยา! ทุเรศ! เธอหาผู้ชายอื่นไม่ได้แล้วเหรอนางมาร!” “หยุดเดี๋ยวนี้นะตาคินทร์!” เสียงตวาดของคนเป็นพ่อ ทำให้เขาหยุดแต่ก็ยังไม่หยุดที่จะจ้องมอง พราวพิสุทธิ์กลัวจนตัวสั่น ไม่เคยเห็นว่าภูคินทร์จะโกรธตนอย่างนี้มาก่อน “แต่ผู้หญิงหน้าด้านอย่างนี้ ผมไม่มีวันให้เกียรติเธอ มีแต่รังเกียจให้เท่านั้น!”
การแต่งงานโดยปราศจากความรัก วันหนึ่งถูกขอหย่าและพินัยกรรมที่เปิดออกมาก็ต้องการให้เขาและเธอหย่าขาดจากกัน ทว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันมาหลายปีนั้น เขาฤๅจะสิ้นสวาทจากเธอได้ และยังมีลูกน้อยที่ติดท้องกับเธอไปอีกด้วย “อะไรนะ! ให้หย่าหรือ?” “หย่าแล้วได้สิบล้าน!” “เฮียลักษณ์ เฮียจะหย่าหรือเปล่า..”
เมื่อน้องชายหนีในวันแต่งงาน เขาที่มาร่วมงานในฐานะพี่เจ้าบ่าว ต้องจับพลัดจับผลูต้องมาเป็นเจ้าบ่าวแทนน้องชาย แถมเจ้าสาวยังเป็นลูกน้องที่บริษัทอีก เจ้าบ่าวจำเป็นจะทำยังไง เธอโดนเจ้าบ่าวหนีในวันแต่งงาน แม้จะดีใจที่จะได้ไม่ต้องแต่งกับคนที่ไม่รัก แต่แล้วโชคชะตากับเล่นตลกกับเธอ เมื่อเจ้าบ่าวแก้ขัด ดันมาเป็น
รณา ได้รับข้อเสนอน่าสนใจจากคุณย่า ขอแค่แต่งงานและทนอยู่กับคนที่ท่านหาให้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น เธอจะได้ทุกอย่างที่ปรารถนารวมทั้งอิสระที่ฝันหามาทั้งชีวิต งานนี้เธอคิดว่ากินหมู…ก็แค่แต่งงานไม่เห็นจะยาก โรมคือเจ้าบ่าวคนนั้น เขาหล่อ รวย เท่ และสายเปย์ เสียอยู่อย่างเดียว เขาไม่ได้รักเธอ หนำซ้ำยังมีคนรักเก่า
นางไม่ยินยอมให้ตนเองถูกจับหมั้นหมาย และแต่งงานกับบุรุษที่เป็นถึงองค์ชายสูงศักดิ์ จึงหนีออกมาเป็นบ่าวชายรับใช้ให้นายน้อยลึกลับผู้หนึ่ง เขาผู้นี้เป็นบุรุษบริสุทธิ์งดงามดุจบุปผา เขาไม่ยินยอมให้ตนเองถูกจับหมั้นหมายและแต่งงานกับสตรีแปลกหน้า แต่ไฉนคู่หมั้นผู้นี้กลับปลอมตัวมาเป็นบ่าวชายของเขา
ชาติก่อนเธอถูกคนรักหักอก ชาตินี้เธอได้เกิดใหม่ในครอบครัวที่เธอใฝฝัน แต่ทว่าใครจะรู้ว่าสิ่งที่สวรรค์ได้หมอบให้มิใช่เพียงชีวิตใหม่ แต่เป็นสามี! ทั้งยังเป็นสมรสพระราชทานที่เธอเองก็ไม่อาจฝ่าฝืน แม่ทัพองอาจแห่งแคว้นต้าฉินฆ่าฟันศัตรูมาตั้งมากมาย ไฉนเลยจะรู้จักความรักฉันท์หนุ่มสาว กระนั้นเมื่อเขาได้พบกับนาง
ธชา วงธีรวิทย์ หมั้นกับ พยัคฆ์ ฉัตรเดชา เฉิน เพราะข้อตกลงทางธุรกิจ ตระกูลใหญ่ที่เหมาะสมกันไปซะทุกอย่าง ความรักแสนหวานของเฮียอี้และคนเดียวราวกับตอนจบในนิยาย…ซะที่ไหน ตอนหมั้นก็โดนทิ้งให้อยู่คนเดียว ตอนย้ายไปอยู่ด้วยก็โดนทิ้งให้อยู่คนเดียว ขนาดจะแต่งงานกันแล้วก็ยังต้องจัดการทุกอย่างคนเดียว