‘ฌอน’ คือวิญญาณต่างโลก จากดินแดนที่มีการผสานระหว่างพลังวิเศษและเทคโนโลยีล้ำหน้า เขาได้รับการปลูกถ่ายยีนสัตว์วิเศษ ทำให้มีความสามารถพิเศษถอดแบบมาจากจิ้งจอกเซียนเก้าหาง แต่เพราะอุบัติเหตุทำให้วิญญาณของเขาหลุดออกจากร่าง และเข้ามาอยู่ในร่างของโม่ฉีจิ่ว คุณชายขี้โรคผู้อ่อนแอ ในดินแดนแห่ง
‘เสวี่ยไป๋’ บุตรชายของประมุขแห่งเผ่าปีศาจ เป็นจิ้งจอกหิมะแสนร่าเริงที่ใช้ชีวิตอยู่กับการ วิ่งเล่นในทุ่งหญ้าและการกินของอร่อย กระทั่งวันหนึ่งประมุขแห่งเผ่าปีศาจได้บอกกับจิ้งจอกน้อยว่า ‘หยางเจี๋ย’ มังกรทองรัชทายาทแห่งเผ่าสวรรค์ คู่หมั้นที่หมั้นหมายกันเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเผ่า กำลังจะขึ้นเป็นประมุขสวรรค์
‘เย่ฝาน’ หลานชาย เจ้าสำนักปี้อวิ๋น เกิดโชคร้ายต้องมาจบชีวิตก่อนวัยอันควร แต่โชคชะตากลับพาเขามาเริ่มชีวิตใหม่ในอีกห้วงมิติ ในร่างของชายที่มีทั้งชื่อและแซ่เหมือนกับเขา ในมิติแห่งนี้เขาได้พบกับชายหนุ่มผู้งดงาม ‘คุณชายไป๋หวิ๋นซี’ ถึงแม้จะเป็นชายหนุ่ม แต่คุณชายไป๋เกิดในวันเทียนหยิน และมีไขกระดูกหงสาบริสุทธิ์
ป๋ออี่ฝานลืมตากลับขึ้นมาเป็นตัวเองสมัยเรียนมัธยมต้นปีที่สาม เป็นไอคนไม่เอาไหน เรียนไม่ดี สอบไม่เด่น ไม่เห็นอะไรในอนาคตสักอย่างระหว่างที่กำลังงุนงงสงสัยว่าต้องไปดื่มน้ำแกงยายเมิ่งก่อนเกิดใหม่อีกรอบหรือไม่ เขาตะหนักได้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง ดังนั้นเขาต้องถีบตัวเองให้ได้เข้าเรียนมัธยมปลายระดับท็อป
ตื่นมาอีกที่ก็กลายเป็นตัวประกอบสายซัปพอร์ตซะงั้น บทบาทในเรื่องก็ไม่มีอะไรมาก สนับสนุนตัวเอกของเรื่อง ใครจะไปรู้ล่ะว่าผู้ชายหน้าตาดีเสียยิ่งกว่าพระเอกที่ตัวเองช่วยไว้ จะเป็นถึงตัวร้ายลาสบอสของเรื่องน่ะ
เซียวเฟิงเหมียน ลูกศิษย์หมอเทวดา เกิดมาพร้อมปานคำสาปบนฝ่ามือ หากถูกปฏิเสธรักจะต้องสิ้นลมหายใจ เพราะแบบนั้นเขาจึงปลอมตัวเป็นหญิงมาตลอดชีวิต เพื่อจะได้ไม่ต้องมีความรักกับสตรีใด วันหนึ่งขุนนางใหญ่เทียบเชิญให้เข้าวังหลวงเพื่อรักษาฮ่องเต้ เซียวเฟิงเหมียนผู้มีความลับจึงต้องเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในวัง
เพราะแต่งให้กันมานานนับปี แต่ก็ยังไม่มีบุตรด้วยกันเสียที เฉียนกั๊วหยง ผู้เป็นสามี จึงไล่ออกจากบ้าน เพราะจะแต่งภรรยาใหม่ เซี่ยงจินหยูจึงไม่ขอตากหน้าอยู่ให้ใครครหา จากมาด้วยความชอกช้ำหัวใจ แต่สวรรค์เล่นตลก ในท้องกลับมีสองก้อนแป้งติดตามไปด้วย
ไหนๆ มีโอกาสได้มาอยู่ในนิยายที่เป็นแฟนคลับ ผมได้เป็นถึงหนึ่งในอาจารย์ตัวประกอบผู้มีวรยุทธ์สูงส่งของพระเอก แต่ทำไมผมรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเริ่มแปลกๆ ผมแค่อยากจะเผือกอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เท่านั้นเองนะ อาเยวี่ยน…ปล่อยซือฝูไปเถอะ!
ไป๋อวี้ถัง ผู้มีความกล้าหาญทั้งยังมีทักษะช่ำชองแต่มีนิสัยแปลกประหลาดไม่เหมือนคนอื่น ต้องมาทำงานร่วมจั่นเจา ดอกเตอร์ด้านอาชญาวิทยาที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติในนานาชาติ ซึ่งความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นค่อนข้างลึกซึ้ง จนเรียกได้ว่าไม่ถูกชะตากันมาตั้งแต่ออกจากท้องแม่แล้ว!
ใครจะไปคิดว่าเทพแห่งโชคชะตาที่แฝงตัวอยู่ในสังคมยุคปัจจุบันจะอยากเป็นนักเขียน แถมยังส่งต้นฉบับมาให้สำนักพิมพ์ที่ผมทำงานอยู่พิจารณา แน่นอนว่าพล็อตห่วย ๆ เนื้อเรื่องดาด ๆ แบบนั้น บ.ก.อย่างผมไม่ให้ผ่านการพิจารณาอยู่แล้ว ทว่าทันทีที่ผมตายอย่างอนาถเนื่องจากทำงานหนักเกินไป
เกิดความผิดพลาดในโลกเบื้องล่าง แทนที่จิ๋นหลีที่ตายไปแล้วต้องไปเกิดในภพภูมิใหม่ ที่มีความสุข มีฐานะที่ดี กลับถูกผู้นำวิญญาณนำวิญญาณกลับมาใส่ในร่างเดิมและย้อนเวลากลับมา แต่การกลับมาครั้งนี้โลกเบื้องล่างได้พยายามชดเชยหลายอย่างให้ชายหนุ่ม เพื่อลบล้างในความผิดพลาด แต่ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นเรียกว่าชดเชย
ฉู่เซ่าหลิงไม่เข้าใจว่าเขาทำพลาดไปตรงที่ใด น้องชายร่วมอุทรจึงเอาใจออกหากและเป็นผู้ที่ลากเขาลงจากหลังม้าด้วยข้อหากบฏ แต่ในขณะที่ความตายคืบคลานเข้ามา ฉู่เซ่าหลิงพบว่ามีผู้คุ้มกันตัวเล็กๆ ซึ่งเขาไม่เคยรู้จักกลับยอมตายเพื่อเขา ชั่วขณะนั้นฉู่เซ่าหลิงนึกเสียดายที่เขาได้พบกับเว่ยจี่สายเกินไป
เจ้าสำนักเขาเสวียนตู ‘เสิ่นเฉียว’ ถูกศิษย์ร่วมสำนักวางแผนทำร้ายจนตกสู่ก้นเหว เขาบาดเจ็บสาหัสแทบสิ้นชีวิต ประจวบเหมาะกับที่คนผู้หนึ่งผ่านมาพบเข้าพอดี ผู้นั้นคือ ‘เยี่ยนอู๋ซือ’ ประมุขพรรคมารผู้ทำตามอำเภอใจ เอาแน่เอานอนไม่ได้ ซ้ำยังประพฤติตนอวดดี โจษจันไปทั้งโลกอธรรมและธรรมมะ
‘เจียงสวินอี้’ ทะลุมิติเข้ามาเป็นตัวร้ายในนิยาย และถูกพระเอกสังหารตามเป้าหมาย ในที่สุดเขาก็จะได้กลับบ้านเสียที แต่ไหงเขาถึงไม่ได้กลับบ้าน แถมยังติดแหง็กอยู่ในนิยายเรื่องเดิมอีก! เจียงสวินอี้พบว่า หลังตนตายจาก เรื่องราวในนิยายก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ประมุขมารเซวียนหลีคืนชีพงั้นหรือ ไหนจะพระเอก
คงเป็นเพราะเขามัวแต่ปากเสียด่ากราดทวงความยุติธรรมให้คนงามมากเกินไป ผีบรรพบุรุษถึงได้ถีบส่งเขาจนตกหน้าผาและได้ย้อนเวลากลับมาที่อยู่เมืองโจวโบราณในยุคสี่พันปีก่อนนี้ ความซวยแรกคือแทนที่จะได้ย้อนมาเป็นท่านอ๋องที่เก่งกาจ หรือตัวร้ายที่ต้องการแย่งชิงบัลลังก์เหมือนที่เคยได้เห็นผ่านตา