ผมเป็นเด็กเลี้ยงของพี่เอิง พี่เอิงใจดีรับผมไปอยู่ด้วย แม้ว่าพ่อผมจะติดหนี้เขาห้าล้าน ชีวิตของผมเป็นของพี่เอิง ทุกอย่างก็เป็นของพี่เอิง จนลืมไปว่าวันหนึ่งมันก็ต้องจบลง ความโชคดีก็คือพี่เอิงยังใจดียกหนี้ให้ผม แต่ความโชคร้ายคือ “ผมรักพี่เอิง” ที่โชคร้ายกว่าคือกีกใหม่ของพี่เอิงเป็นดาราที่หน้าตาน่ารักมาก
ชาติหนึ่ง เย่เยี่ยเซียง เคยทุ่มเททุกอย่างเพื่อความรัก ทว่าสุดท้ายทำได้เพียงมองชายที่รักยอมตายเคียงข้างสตรีอื่น จนบ้านเมืองต้องย่อยยับและล่มสลาย ชีวิตที่สองได้มาโดยไม่คาดฝัน นางกระโดดขึ้นเกี้ยวเสียสละตัวเองให้ราชาปีศาจ หรือก็คือ หลี่เหวินหรง ประมุขแห่งวังเหวินเสวี่ย เพื่อยุติสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
“ที่ลินไม่ยอมพูดเพราะตอนนี้กำลังถูกใจใครอีกคนใช่ไหม มันทำอีท่าไหนล่ะ? ลินถึงยอมใจอ่อนให้มันประคอง ลินไม่ใช่คนที่จะให้ผู้ชายคนอื่นแตะเนื้อต้องตัวง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ” มาลินน้ำตาไหลไม่เข้าใจสิ่งที่กวียัดเยียดให้เธอเป็น ยกมือปาดมันลวกๆ ก่อนหันมาสั่งชายหนุ่มเสียงเครือ “ถ้าไม่อยากให้ลูกตายในท้องก็จอดรถ”
ชีวิตของอนลวนเวียนอยู่กับการเรียนและการทำงานหามรุ่งหามค่ำ ความรักจากครอบครัวเป็นอย่างไร เขาไม่เคยได้สัมผัส กระทั่งวันหนึ่งที่เขาได้พบกับ ‘คุณหนู’ ของบ้านที่เขาไปล้างรถให้ ตอนนั้นอนลไม่รู้เลยว่า นั่นคือจุดเริ่มต้นของลมเปลี่ยนทิศ ที่จะพาชีวิตเขาไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยพานพบมาก่อน
ภูเมฆแวะซื้อยาตอนไปซื้อน้ำให้เธอ เขากัดปากล่างอย่างเกร็งๆ เพราะกลัวว่าตัวเองจะกดนิ้วลงน้ำหนักมือเยอะไปแล้วคนแก้มช้ำจะเจ็บ ถึงจะไม่เห็นเหตุการณ์ตอนลินจงโดนทำร้าย ก็เดาไม่ยากว่าเป็นฝีมือของป้าเธอ ภูเมฆโกรธ โกรธหญิงวัยกลางคนที่ใจร้ายพอจะตบ หนูลินของเขา ทั้งที่ก็เห็นว่าหนูลินของเขาตัวเล็กกระจ้อยร่อยแค่นี้
ในวันที่พ่อแม่ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ความจริงที่ว่าพวกเขาไม่ใช่พี่น้องก็ปรากฏ โซ่ที่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจตลอดสิบกว่าปีทลายลง กนธี น้องชายที่แสนน่ารักได้เปลี่ยนเป็นคนร้าย ๆ ราวกับเป็นคนละคน น้องชายตัวดีมุ่งแต่จะเปลี่ยนสถานะเธอให้เป็น ‘เมีย’ ถึงแม้ไม่ใช่พี่น้องคลามตามกันมา แต่ตลอดมาเขาคือน้องชาย
นางตายแล้วมาอยู่ในร่างสตรีผู้หนึ่ง ที่ถูกประทานเหล้าพิษโดยสามีในคืนเข้าหอแล้วตายลง ถูกนำศพไปทิ้งไว้ในป่าลึกท่ามกลางหิมะโปรย ทว่าสิ่งที่น่าตกใจคือ สตรีผู้นี้ดันเป็นนางเอกในนิยาย ที่นางเคยอ่านผ่านตาก่อนตาย
มีเรื่องในอดีตที่ผมไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ ผมเคยคิดมาตลอดว่าในอนาคตตัวเองจะเป็นอัลฟ่าที่สง่างาม แต่ทุกอย่างก็พังทลายลงเมื่อผมได้รู้ว่าตัวเองเป็น… โอเมก้า มันทำให้ผมรู้สึกผิดกับเขา… โอเมก้าที่ผมเคยกลั่นแกล้งในวัยเด็ก แต่เหมือนโชคชะตากำลังเล่นตลกเมื่อเขากลับมาในฐานะอัลฟ่า
“ลูกใคร?” เขาถามเสียงเรียบ หลังจากตาคมๆ มองสบตาหวานตื่นตกใจของหล่อน แล้วหลุบลงจ้องมองเด็กหญิงตัวน้อยที่นอนดูดนมจากอกแม่ตาแจ๋วแหวว “!!!” คำถามของเขา ทำเอาสาวน้อยหน้าซีดแล้วซีดอีก ก้มหน้าก้มตาเบี่ยงตัวเองหลบสายตาเขาด้วย เมื่อตอนนี้แม่หนูรมย์ชลีนอนดูดนมติดอกแม่ หลังจากร้องงอแงประท้วงเพราะอยากกินนมนอน
เพราะการตัดสินใจในค่ำคืนโหดร้าย ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงซ่อนเร้นของเขา แม้ได้ครอบครองมาไว้ข้างกาย แต่เขากระหายในตัวเธอไม่สิ้นสุด ‘ฉันเล่าเรื่องครอบครัวให้คุณฟังไม่ใช่เพราะฉันอยากได้เงินจากคุณ ฉันแค่อยากให้คุณสงสารแล้วปล่อยฉันไป’ แววตาเขาเรียบเฉย สิ่งที่เธอปรารถนาไม่มีวันเกิดขึ้น
ผู้ชายที่ชื่ออาคเนย์เติบโตมาในครอบครัวซึ่งพรั่งพร้อมไปด้วยทุกอย่าง มีเพื่อนสนิทที่ลืมตามาดูโลกใบนี้ในเวลาไล่เลี่ยกัน คนที่เป็นทั้งเพื่อนคนแรกและรักแรก… แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตากลับพลิกผัน กระชากเอาความรู้สึกดีๆ ระหว่างคนทั้งคู่ไป จากคนที่เป็นความรักในอดีตก็กลายมาเป็นความเกลียดในปัจจุบัน
คุณสอนผมให้รู้จักคำว่ารัก แต่คุณไม่ได้สอนให้ควรเลิกรักยังไง ในวันที่กำลังโดนทิ้ง…
ธรณ์ถูกบอกเลิกในวันที่เตรียมการจะขอไอลดาแต่งงาน เขาไม่เคยเปิดรับใครใหม่ สี่ปีที่เขาเฝ้ารอ ในที่สุดไอลดาก็เริ่มมีปัญหาระหองระแหงกับสามี แต่แล้วเขาก็ถูกสกัดหนทางเป่าถ่านไฟเก่าจากพรรณวษา หญิงสาวที่เป็นเพื่อนรักของไอลดา
“ฉันเรียนหมอตามที่เขาต้องการ เผื่อเขาจะพอใจ แล้วปล่อยให้ฉันมีทางเลือกและอิสระกับการใช้ชีวิตเสียที แต่เขาดันตาย และลูกชายของเขาก็รับหน้าที่บีบบังคับฉันต่อ รู้ไหมสิ่งแรกที่เขาทำคืออะไร” “ให้คุณแต่งงานกับผม” “ใช่ ฉันต้องแต่งงานกับคุณ”
อรุณฉายหันมาเผชิญหน้า เธอติดกระดุมเสื้อด้วยมืออันสั่น มองไปบนเตียงก็เห็นรอยโลหิตติดอยู่ และนั่นทำให้เธอโมโห เขารุนแรงกับเธอขนาดนั้น เธอยังชอบมันอยู่ได้! “เป็นใครถึงมาห้าม ฉันจะทำทุกอย่างที่อยากทำ จะอ่อยจนกว่าเขาจะยอมมานอนบนเตียงฉันนั่นแหละ” เธอลอยหน้าลอยตาตอบ