ระวีรำไพ…ผู้หญิงที่สะดุดตาสะดุดใจเขาตั้งแต่แรกเห็น เธอเป็นเหมือนแสงสว่างท่ามกลางผู้คนมากมาย โดดเด่นงามสง่าจนเขาตาพร่ามัว ชีวิตที่มืดมนบนถนนสายสีเทาของธรรศเป็นสิ่งที่เขาเลือกไม่ได้ ครั้งแรกที่เจอกันเขาจึงปล่อยเธอไป แต่เมื่อเจอกันเป็นครั้งที่สอง เธอกลายเป็นหมอที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้
บุตรสาวคนโตของอดีตเสนาบดีที่เคยดูถูกเขาว่าเป็นเพียงพลทหารระดับล่างที่ต่ำต้อย มาบัดนี้ชะตาชีวิตพลิกผัน …นางเป็นหงส์ฟ้าที่อยู่สูง ถูกขายเข้าหอนางคณิกา ส่วนเขากลายเป็นแม่ทัพใหญ่ของแคว้น
วันฟ้าใหม่ วราฤทธิ์ เข้ามาอยู่ในบ้านของ อาทิตย์ เพราะพ่อเเม่ตายหมด เเละเพราะรู้ว่าสักวันตนต้องกระเด็นออกไปจากบ้าน หญิงสาวจึงแก้ผ้าไปอ่อยเขาถึงเตียงเพื่อที่จะได้อยู่ต่อ แต่กลายเป็นว่าอาทิตย์ลนลานออกจากบ้านไปประสบอุบัติเหตุเกือบตาย แม้รอดมาได้เขาก็ยังเกลียดเธอฝังใจ
ชุดสีชมพูหวานตัดจากผ้าราคาแพงบัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ผิวพรรณนวลเนียนสีน้ำผึ้งเต็มไปด้วยริ้วรอยบอบช้ำจากการถูกโบย สาวใช้ร่ำไห้ด้วยความแค้นใจ คุณหนูไป๋หลานฮวาคนเดิมได้หมดสิ้นลมหายใจ แล้วสตรีใดกันที่ช่วยให้ร่างนี้ยังมีลมหายใจ สตรีใดกันจะสู้อยู่ในร่างนี้
“ได้โปรดคุณกันต์ ฉันไม่รู้จริง ไม่รู้เลย…” เธอยังคงร่ำร้องขอความเห็นใจแข่งกับเสียงลมและเสียงคลื่น รอบกายไม่มีอะไรเลยที่แสดงถึงความเป็นมิตรและการอยู่รอด ต่อให้ถูกปล่อยตัวจากเชือกที่กำลังมัดตัวแน่นก็ใช่ว่าเธอจะไปไหนพ้น นี่มันเรือ… เรือที่แล่นอยู่กลางท้องทะเลกว้างใหญ่ไพศาล
“พลับพลา” หญิงสาวผู้มีความมั่นใจ และกระทำตามความพอใจของตน ไม่คำนึงถึงประเพณี ไม่แคร์แม้กระทั่งความบริสุทธิ์ที่ควรถนอมของสตรี ทว่าวิถีชีวิตของเธอ ความมีคุณค่าของความเป็นหญิง เธอได้เลือกเองแล้ว หากสังคมจะตัดสินไม่ยอมรับเธอ ก็เพียงแค่หนึ่งสังคม เมื่อเธอจะทำใครเล่าจะขัดขวางได้
ค่ำคืนแรกของปารมิตาและปรินทร์เกิดจากความริษยาของเพื่อน มันคือตราบาป และยังสร้างโซ่เวรีคล้องเธอกับปรินทร์เข้าด้วยกัน ทั้งที่สองครอบครัวเป็นศัตรูทางธุรกิจกันมาหลายรุ่น… หากโซ่เวรีนี้เอง ที่จะทำทั้งสองกลับมารักกัน และฝ่าฝันอุปสรรคไปด้วยกัน
ชีวิตที่เคยสูงส่งดั่งอยู่บนสรวงสวรรค์ กลับต้องผลิกผันร่วงลงสู่พื้นดิน เธอไม่ได้ปรารถนาความตาย แต่กลับถูกล่าสังหาร หลังจากลืมตาขึ้นมาในโลกที่ไม่คุ้นเคย จากหงส์กลายเป็นเพียงนกธรรมดาทั่วไป บุรุษผู้สูงส่ง กลับกลายต้องขังตนเองไว้ในเงามืด ทว่ายามพบนาง แสงสว่างนั้นสาดส่องไล่ความมืดมนให้จางหายไป
เพราะรักจึงมิอาจปล่อย แม้ว่าเจ้าจะลืมเลือน เพราะรู้จึงต้องกระทำ แม้ว่าเจ้าอาจต้องเจ็บ ความรักแม้หวานล้ำ ทว่าแฝงไปด้วยความเจ็บปวด หนึ่งบุรุษสูงศักดิ์ หนึ่งสตรีต่ำต้อย เมื่อวาสนานำพาให้พานพบ จุดจบคือเช่นไรมิมีใครรู้ สิ่งที่เขาต้องการคือนาง สิ่งที่นางต้องการคือหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งชนชั้น
ในวันนั้นเขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย มาในวันนี้เขากลับขอร้องให้ลืมทุกอย่าง … “อย่าคิดว่าฉันมองไม่ออกว่าเธอคิดจะทำอะไร” “หยุดความรู้สึกพวกนั้นตั้งแต่ตอนนี้” “ไม่ได้อยากใจร้ายกับเธอ แต่ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” “เธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร เตือนใจตัวเองด้วยพุดตาน” “อีกอย่าง เธอควรเรียกฉันเหมือนกับที่คนงานคนอื่นๆ เรียก”
“มารยาสาไถยของพวกผู้หญิงฉันเจอมาเยอะแล้ว ถ้ามีของแลกเปลี่ยนตอบแทนหน่อยก็คงคุ้มค่า แต่ฉันไม่กล้าเสี่ยงกับครอบครัวของเธออีกแน่ วางใจได้ฉันเอาเธอมาอยู่ที่นี่เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนให้ไอ้น้องเลวของเธอมันเอาน้องสาวของฉันมาคืนเท่านั้น แต่ถ้ามันไม่เอารุ้งกลับมาคืน ก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยมันไปง่ายๆ ไม่มีทางแน่ !”
ชาติก่อนไปทำบาปอะไรไว้กันนะ ชาตินี้ถึงได้ถูกเขาจองเวรไม่หยุดหย่อน โอปป้าบ้าเลือด อาจารย์แพทย์สุดหล่อ สุดเขี้ยว ราวน์โหด สอบเหี้ยมเลื่องลือกันทั่วโรงพยาบาลทุกคนต่างหลีกให้ห่าง มีแต่เธอนี่แหละที่ไม่ว่าจะหลบไปมุมไหนก็ไม่เคยพ้น โดนจิกกัดจนพรุนไปหมดแล้ว
เขาและเธอคือ “เพื่อนสนิทท้องติดกัน” เควิน วัฒนธำรง… เซเลบหนุ่มรูปหล่อที่สาวๆ อยากเดทด้วย ณภัทร สัตยาพิภัทร… นักเขียนสาวสวย ความสัมพันธ์ลับๆ ระหว่างเพื่อนสนิทที่เผลอพลาดและปล่อยให้เลยเถิดมาจนถึงจุดเปลี่ยน “ภัทรว่า เราควรพอแค่นี้” ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เธอต้องพูดคำนี้ออกไป “พอ… อะไร หมายความว่าไง”
“อาจารย์ณัฐวราเธอน่ารักนะคะ ถ้าคุณเขมอยากคบกับเธอโดยไม่มีข้อครหา หอมจะหย่าให้ค่ะ” “เธอนี่ช่างใจกว้างเหลือเกินนะ รักฉันไม่ใช่เหรอ แล้วยอมยกฉันให้คนอื่นง่ายๆ ได้ยังไง ทำไมไม่แย่งฉันกลับคืนมาเหมือนที่เธอเคยแย่งฉันมาจากลูกจันทร์ล่ะ เธอทำได้อยู่แล้ว อ้อ…ฉันลืมไปว่านี่เป็นแผน แล้วเธอก็ทำสำเร็จ…เพราะฉันยังไม่ต้องการหย่าตอนนี้”
เธอคือ ‘นางบำเรอ’ ไร้ค่าที่เขาแอบซ่อนไว้ หากแต่ยามจะจากไป คนใจร้ายกลับขังเธอไว้ด้วยรสสวาทอันร้อนแรง! “ไม่เจอหน้ากันไม่กี่เดือนก็ลืมผัวแล้วเหรอ” ตฤณกระชับตัวเธอแน่นเข้า ร่างสูงใหญ่บดเบียดเข้าหาร่างอ่อนนุ่ม ม่านไหมกัดริมฝีปากขืนตัวเอาไว้ ไม่ยอมพลั้งใจไปกับเขา อ้อมแขนแข็งแรงของชายหนุ่มให้ความรู้สึกทั้งรักทั้งชัง…