นางเอกเป็นนางบำเรอ

เพราะความจำเป็นทำให้เธอต้องยอมขายศักดิ์ศรี เอาทั้งร่างกายและที่ดินแปลงน้อยไปจำนองกับซาตานใจร้าย “ใช่! ฉันมันต่ำต้อยแต่คุณก็ยังลดตัวลงมาเกลือกกลั้วให้กลิ่นโคลนตมมันติดตัว ถ้าคุณไม่โรคจิต ก็คงเพราะไม่มีผู้หญิงหน้ามืดที่ไหนยอมขึ้นเตียงด้วย” “แก้วตา! อย่าทำปากดี”

สำหรับชมพูแพร… อองเดรคือเจ้าชายในฝัน และถึงแม้ว่าจะอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อมมือคว้า แต่ก็ไม่เคยสัมผัสถึงเขาได้เลยสักครั้ง จนกระทั่งเกิดความผิดพลาดขึ้น ทำให้หล่อนต้องขึ้นเตียงมีความสัมพันธ์กับท่านประธานหล่อเหี้ยม แทนผู้หญิงที่ถูกอองเดรชี้นิ้วเลือก ทุกอย่างมันควรจบคงแค่ค่ำคืนเดียว แต่อองเดรกลับ…

เมื่อผู้หญิงที่มองเป็นเพียงแค่ของตายที่เอาไว้บำเรอความใคร่ของตัวเองกำลังจะเดินจากไป ผู้ชายไร้หัวใจที่ชื่อศตวรรษกลับร้อนรนจนทนอยู่เฉยไม่ได้ อย่าเห็นค่าคนข้างกายเมื่อสายเกินไป เพราะคุณอาจไม่มีโอกาสได้แก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด

เป็นแค่ลูกจ้าง ต้องทำตามหน้าที่ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ไม่มีสิทธิ์รัก… ความจำเป็นทำให้มิ่งขวัญยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงินจำนวนหนึ่ง หน้าที่ของหล่อนคือ ‘ทำตัว’ เป็นคนรัก ทำให้เขาพอใจ ทว่า…จะทำอย่างไร เมื่อลูกจ้างที่ไร้ค่า แต่ไม่ได้ไร้หัวใจ กลับมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดกาย… เมื่อสัญญาจ้างชั่วคราวจบลง

บุพเพฤาชะตา ที่นำพามาพบเจอ หน้าที่เมียบำเรอ เขาให้เธอจำขึ้นใจ ฉากหน้าแสนโสภา ภรรยานิตินัย ฉากหลังนั่งร้องไห้… นางบำเรอตีทะเบียน

“เธอคงรู้ว่าควรจัดการยังไงกับตัวเอง” เขาเอ่ยด้วยเสียงที่พยายามควบคุมให้เป็นปกติ แล้วส่งเช็คที่มีมูลค่าถึงหนึ่งล้านบาทให้หล่อน ทรายทองก้มพิจารณาเช็คใบนั้น ดวงตาพลันเบิกโตพอๆ กับริมฝีปากที่อ้าค้าง “เช็คนี่คือค่าอะไร” “ค่าอะไรก็ได้ที่จะทำให้ในท้องของเธอไม่มีสิ่งที่เรียกว่าทารก!” เขาบอกเสียงดุ

เธอเป็นแค่เด็กที่พ่อแม่ของเขาอุปการะเอาไว้ และเป็นได้แค่…ผู้หญิงในความลับ “งั้น…ถ้าคุณรุไปแล้ว พี่เมศก็จะเป็นอิสระอย่างเต็มที่ ทีนี้…” เธอมองหน้าเขา หวังว่าชายหนุ่มจะเข้าใจประเด็นโดยที่เธอไม่ต้องพูดออกมาตรงๆ “เสียใจด้วย ฉันยังไม่เบื่อ เธอต้องอยู่แบบนี้ไปจนกว่าฉันจะไม่ต้องการเธออีก”

กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกร ชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่ สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้าน

นิรัชชาเป็นเด็กในอุปการะของดนตร์และควรจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป หากไม่ใช่เพราะความหื่นอันทะลุปรอทของเขาไม่ก็เพราะความขาว ความสาวสะพรั่งของเธอ ที่เป็นเหตุให้เขาต้องเลื่อนสถานะเธอขึ้นมาเป็นเด็กบนเตียง แต่เขาคือดนตร์ ชายผู้ไม่เคยคิดจะหยุดที่ผู้หญิงคนไหนง่ายๆ กับแค่เด็กที่เขาเลี้ยงมาจนโตน่ะหรือ

7 ปีที่อยู่ข้างเขาในฐานะบอสกับเลขาฯ ในวันนี้ต้องเปลี่ยนสถานะมาอยู่ข้างกาย แต่กลับเป็นได้แค่ผู้ซื้อและผู้ขายบนเตียง “เย็นนี้บอสอยากกินอะไรไหมคะ ครีมจะทำไว้รอ” “คุณนี่ทำหน้าที่ได้ดีจริงๆ ทั้งเลขาฯ และผู้หญิงเช่า” “แต่อย่าทำให้เราผูกพันกันเกินหน้าที่ และที่สำคัญผมไม่ต้องการออปชันเสริมใดๆ ทั้งสิ้น”

สำหรับ เดนนิส นิโคลัส เรนเดลล์ การแต่งงาน คือ กรงขังอิสรภาพ เขาไม่ชอบการผูกมัดและไม่ชอบความยุ่งยาก เขาจึงชี้นิ้วเลือกผู้หญิงคนหนึ่งมาเป็นภรรยาชั่วคราว เพื่อจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้ แต่ไม่รู้ว่านรกชังหรือสวรรค์แกล้ง ผู้หญิงที่เขาชี้นิ้วเลือก ถึงได้เป็นคนเดียวกับผู้หญิงที่เขาไม่อยากแต่งงานด้วย

‘นี่เป็นสัญญาปากเปล่า ไม่มีเอกสารเป็นหลักฐาน ผมไว้ใจคุณได้ใช่ไหม’ เขาควรถามคำถามนี้ก่อนจะโอนเงินให้เธอไม่ใช่หรือ… ‘แน่นอนค่ะ ตลอดเวลาหนึ่งปีนับจากวันนี้ ชีวิตปอเป็นของคุณจิณณ์ค่ะ’ ‘ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้… แต่ถ้าได้ ก็ดี’ ทั้งคำพูดและรอยยิ้มของจิณณ์ทำให้หัวใจปอขวัญเต้นแรงขึ้น