“คุณไม่ควรตามใจแกนะคะ” “ทำไมจะตามใจไม่ได้ ลูกฉันทั้งคน” ราชสีห์ย้อนกลับ ชนิดที่ทำเอาเธอหน้าหงายทันที “เกล้าไม่ใช่…” “ไม่ใช่อะไร ไม่ใช่ลูกของฉันน่ะเหรอ โอเคนะที่เธออาจจะโง่ แต่ฉันไม่ได้โง่เหมือนเธอ” “ดูนี่” เขายื่นอัลบั้มรูปที่ดูเก่าเก็บส่งให้เธอ แก้วตารับมาเปิดออกดู พลันใจหายวาบ
เรื่องราวของจุติและอรนลินเริ่มต้นขึ้น เมื่อฝ่ายชายบอกตัวเองว่าที่เขาลงมือปล้ำสาวเจ้าในคืนๆนั้น นั่นมันเพราะความฝืนใจล้วนๆ แถมยังต้องฝืนใจพาพ่อไปสู่ขอเธออีก และที่เขายอมรับผิดชอบก็เพราะอยากกำจัดอรนลินให้ออกไปจากชีวิตรักของณัฏฐ์และปานทิพย์เท่านั้น ไม่ได้มีของหัวใจมาเกี่ยวข้องเลยแม้แต่นิดเดียว
เรื่องราวความรักของเขาและเธอที่เกิดขึ้นในฤดูฝน “หึ ไม่พ้นเรื่องผู้หญิงอยู่ดี ระวังจะอกหักอีกนะคะ” นาวิกากอดอกเมินมองไปทางอื่น บอกด้วยเสียงหมั่นไส้นิดๆ “ก็ถ้าคราวนี้ยังคุยกันไม่ลงตัว แล้วทำให้พี่ผิดหวังอีก ก็ว่าจะฉุดปล้ำทำเมียมันที่นี่แหละ” “เถื่อนชะมัด” “ไม่ชอบหรอกเหรอ”
เมื่อความจริงปรากฏ กลับทำให้ภีมถึงกับหัวใจสลายร้าวรานจนไม่เป็นผู้เป็นคน เพราะเข้าใจพิมนาราผิดไป แม้คิดกลับไปแก้ไขก็ดูเหมือนจะสายเกินไปเสียแล้ว เพราะพิมนาราหายไปอย่างลึกลับพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำจากการกระทำของเขาเอง ที่สำคัญกว่านั้นคือเธอเอาลูกของเขาติดท้องไปด้วย!
เพราะเหตุใดธรรศและมัฌชิมาจึงหันหลังจากกัน ซ้ำร้ายความสัมพันธ์คืนเดียวยังสร้างดวงใจน้อยๆน่าหลงใหล แต่ถูกซ่อนเร้นภายใต้รอยรักของคนทั้งคู่อีกด้วย “ยัยหนูเป็นลูกของใครกันแน่” มัชฌิมาคงไม่รู้ตัวว่าตนเองหายใจลึกและยาวราวกับต้องการสงบสติอารมณ์ก่อนตอบเขาแบบกำปั้นทุบดิน “จะลูกใครก็ลูกอุ่นสิคะ”
เพราะจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก เขาจึงจำใจต้องกู้เงินจากเธอ คนที่เขาเคยล้อสมัยเด็กว่ายัยก็อดซิลล่า โดยมีสัญญาที่หญิงสาวสร้างขึ้น ให้แกล้งแสดงเป็นสามีจอมปลอมของเธอเป็นเวลา 3 เดือน แต่แล้วทำไมเขาถึงอยากยัดเยียดความเป็นสามีตัวจริงให้นัก ทั้งๆที่เธอไม่ต้องการ!
“กลับไปแล้ว ผมต้องเข้าไปคุยกับเจ้าสัวเรื่องของเราเสียที” พรลักษมีชะงักมือที่กำลังจัดการกับอาหารในจาน ปฏิเสธทันควัน “ไม่นะคะ” “ทำไม!” จักรพรรดิแทบตวาดถามด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินว่าเธอปฏิเสธ “ฉัน… เรา…เอ่อ…เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนี่คะ” คนฟังวางช้อนและมีดลงบนจานแทบเป็นกระแทกกระทั้น
รุ่งอรุณต้องทำภารกิจเป็นก้างขวางคอ ระหว่างพยัคฆ์กับแฟนสาวของเขา แต่ไฉนเลยดันถูกซ้อนแผนกลับ ด้วยการให้เธอสวมรอยตามสถานการณ์ มาเป็นเมียของพยัคฆ์เอาเสียดื้อๆแบบนี้ แล้วรุ่งอรุณจะต้านทานผู้ชาย หล่อๆ ล่ำๆ ซุกซน ปากแข็งแบบเขาคนนี้ได้อย่างไรกันเล่า
“อย่านะดิน” “อะไรล่ะ” ณัฏฐ์ถามเสียงแตกพร่า อย่างที่คนฟังรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร “ดินบอกแล้วไงว่าปานต้องพร้อมให้ดินทุกที่ทุกเวลาอย่างที่ดินต้องการ” “แต่ไม่ใช่ตรงนี้” “อย่างนั้นจะเรียกว่าทุกที่ทุกเวลาได้ยังไงล่ะ” คนพูดย่ามใจล้วงมือเข้ามาคลึงเนื้อนุ่มอย่างมันเขี้ยว “ปล่อยนะดิน!”
หากนายแพทย์ภวินท์รู้ว่า เธอซุกลูกแฝดของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด เขาจะต้องมาพรากลูกไปจากเธอแน่ กระบวนการซ่อนลูกจากพ่อ รอกำหนดการหย่าจึงเกิดขึ้น เจ้าสองแสบวิ่งเข้ามากอดขาแม่ทันที แล้วแย่งกันพูด ชนิดที่ฟังแล้วตัวชาวาบราวกับถูกสาดด้วยน้ำแข็ง “แม่จ๋า มีคนมาหาแม่จ้า เขาบอกว่าชื่อ ‘พ่อ’”
บุณย์นราถูกฉุดออกมาจากห้องหอในคืนแต่งงาน ซ้ำยังถูกข่มเหงจากชายโฉดจนย่อยยับ หากแค่นั้นเรียกว่าโชคร้ายแล้ว การต้องมาเจอชายคนนั้นอีกครั้ง ในสถานะของประธานบริษัท ที่เธอเพิ่งได้งาน ไม่โชคร้ายยิ่งกว่าหรือ เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขากลับยื่นขอเสนออันสุดแสนร้ายกาจเป็นทางเลือก
ธรณ์ถูกบอกเลิกในวันที่เตรียมการจะขอไอลดาแต่งงาน เขาไม่เคยเปิดรับใครใหม่ สี่ปีที่เขาเฝ้ารอ ในที่สุดไอลดาก็เริ่มมีปัญหาระหองระแหงกับสามี แต่แล้วเขาก็ถูกสกัดหนทางเป่าถ่านไฟเก่าจากพรรณวษา หญิงสาวที่เป็นเพื่อนรักของไอลดา