คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“พี่ปราปต์ไม่เคยนึกรักอินสักครั้งเลยหรือคะ…”
“อันที่จริงผมก็รักคุณอยู่แทบทุกคืนนะอุรัตน์นรินทร์”
คำตอบของสามีทำให้เธอหน้าชา ‘รัก’ ของ ปราปต์ กับ ‘รัก’ ของเธอมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
“ลงจากรถเข้าไปในป่ากันดีมั้ย ที่กว้างๆ ได้อารมณ์ดี”
“ยะ… อย่าค่ะ”
“กล้าขัดใจผมเหรออุรัตน์นรินทร์”
ใบหน้าสวยซีดเผือด ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้
แต่พอเห็นคนใจร้อนเดินลงจากรถพร้อมปิดประตูดังปังไปแล้ว
เธอก็เลยต้องยอมตามเขาลงไป
มือข้างหนึ่งดึงสาบเสื้อของตัวเองเข้าชิดติดกัน
ขาที่ก้าวเดินลงมาสั่นพั่บๆ ทั้งกลัวทั้งหวาดหวั่น
เห็นหลังเขาไวๆ ก้าวลึกเข้าไปที่ชายป่าลับตาคนน้ำตาก็ยิ่งไหลซึมออกมา
“คุณไปยืนหลังต้นไม้นั่นนะ”
เสียงเข้มร้องสั่งพร้อมชี้นิ้วไปที่หมาย ส่วนตัวเองกลับหลังหันปลดเข็มขัดกางเกงอย่างรีบร้อน
ไม่นานเกินรอร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาประชิดตัวเธอ ระดมทั้งปากทั้งจมูกซุกไซ้มาที่ซอกคอ เนินอก
โดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ มีอารมณ์พิศวาสร่วมกับเขาบ้างหรือไม่
“วันหลังจะมาหาผมใส่กระโปรงมาดีกว่านะคุณ ถลกง่ายดี”
ปราปต์กำลังไม่สบอารมณ์ ที่พยายามปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเล็ก ที่สมัยนี้มันมีตั้งสี่ห้าเม็ดกว่าจะสุด
แถมกางเกงเจ้ากรรมยังแน่นลีบไปตามเรียวขาเล็กเรียว จนถอดยากถอดเย็น ไม่ทันใจเขาเอาซะเลย
“อะ… อินถอดเองดีกว่าค่ะ”
เมื่อแรงดึงรั้งเนื้อผ้าที่ทั้งแข็งทั้งหยาบแบบไม่เบามือของสามี ทำให้เธอเริ่มเจ็บแสบบริเวณต้นขา
อุรัตน์นรินทร์จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายขอปลดเปลื้องมันเอง
คนที่เขาไม่ได้รักอย่างเธอ จะไปหวังให้เขาทะนุถนอมได้ยังไงกัน…