คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
“แก้วผมแห้งเร็วจัง”
คนนั่งเช็ดผมมองผมดกดำที่เคยหอมเคยดมอยู่เป็นประจำ
รากแก้ว น่าจะตัดผมออกไปหลายเซ็นติเมตร เพราะเขารู้สึกว่าเมื่อก่อนมันยาวกว่านี้
“ใช้ไดร์เป่าผมสิ คุณจะเอาไหม เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้”
ภานุวิชญ์ ส่ายหน้า
“พี่อยากให้แก้วเช็ดผมให้พี่มากกว่า”
“ทำเองเถอะ ฉันจะไปเอาผ้าห่มมาให้คุณ”
“เอามาทำไม”
ทนายหนุ่มงง
“ฝนตก อากาศเย็นแบบนี้คุณจะไม่ห่มผ้าหรอคะ”
“พี่คิดว่า…”
เหมือนฝันของเขากำลังจะสลาย รากแก้วยิ้มและหัวเราะในลำคอ
“คิดว่าจะได้นอนห้องเดียวกันกับฉันหรอ ฉันยังไม่ไว้ใจคุณขนาดนั้นหรอก”
เธอเม้มริมฝีปากส่ายหน้าไปมา
“แต่เราก็เป็นผัวเมียกันแล้วหนิ เป็นกันมานานแล้วด้วย”
สามีทางพฤตินัยแย้ง
“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณภานุวิชญ์ เราเพิ่งเริ่มต้นใหม่ได้ไม่กี่วันเอง แม้แต่จับมือฉันก็ยังไม่ให้คุณจับ แล้วคิดว่าฉันจะให้คุณกระโดดข้ามขั้นเข้ามานอนกอดฉันเลยน่ะหรอ ฝันไปก่อนเถอะ”
รากแก้วดับฝันเขาอย่างไร้เยื่อใยก่อนเข้าห้องไปหยิบผ้านวมสีขาวมาส่งให้เขา
“แล้วเมื่อไหร่จะได้จับมือล่ะ”
“ไม่รู้”
“แอ้ อ้า พู”
ร่างเล็กวัยสามเดือนยิ้มแป้น ส่งเสียงคิกคักเมื่อได้รับจุมพิตจากผู้เป็นพ่อที่อยู่ในท่าวิดพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“พี่ภีมทำอะไรน่ะ เดี๋ยวก็ทับลูกหรอก”
รากแก้วส่งเสียงดุทันทีเมื่อกลับมาเจอสองพ่อลูกในสภาพอย่างว่า
ภานุวิชญ์ชะงักกึก ส่วนเด็กน้อยก็หันมาส่งตาแป๋ว
“วิดพื้นไงแก้ว”
เขาก็อยากออกกำลังกายยามเช้าบางอะไรบ้าง เพราะในขณะที่เธอกับรณกรออกไปวิ่งเขาอยู่กับลูกในบ้าน
“ยี่สิบเก้า จุ๊บ”
“แอ้ อ้า”
“สามสิบ จุ๊บ”
“แอร้”
“พอแล้วเนาะลูก พ่อเหนื่อย อีกอย่างแม่ก็ดุ”
ภานุวิชญ์ลุกขึ้นปาดเหงื่อ ส่งยิ้มให้แม่ของลูกที่กอดอกยืนคุม
“ถ้าแก้วกลัวว่าพี่จะทับน้องชล งั้นแก้วมานอนแทนน้องชลมา”
“บ้าหรอ!”