คลิกรูปปกหนังสือ เพื่อดาวน์โหลดอีบุ๊ค แต่ถ้ามีจำนวนเล่มเยอะ ให้คลิก link เลขที่เล่มด้านล่าง แทนรูปหน้าปกนะคะ
เผียะ!
ศราวิล หน้าหันตามแรงตบ เขาโกรธจนกรามแกร่งขบกันเป็นสันนูน ยัยบ้านี่มีสิทธิ์อะไรมาตบกันแบบนี้!
หมับ!
ข้อมือน้อยของ อาทิตา แทบแหลกคามือของศราวิล เขาคว้ามันไว้ กุมมันแน่นแม้อีกฝ่ายใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด
“เจ็บ!”
“ถ้ารู้ว่าเจ็บแล้วตบฉันทำไม!”
“แล้วนายล่ะ นายก็รู้ว่าที่นั่นไม่น่าจะนอนได้ด้วยซ้ำ แล้วนายจะให้ฉันไปนอนได้ยังไง!”
เธอเถียงบ้าง ชี้มือใส่ประตูสังกะสีที่อยู่ติดกับยุ้งข้าว
“ทำไมจะไม่ได้ ถ้าไม่มีพ่อฉันสักคน พวกเธอสองแม่ลูกคงได้ปูเสื่อนอนอยู่ข้างถนน อย่ามาทำหัวสูงให้มากนัก มีที่ซุกหัวนอนก็บุญแล้ว!”
“ไม่นอน ฉันจะนอนในบ้าน!”
เธอเถียงทั้งที่ข้อมือเจ็บร้าวแทบชา
“ถ้าอยากนอนในบ้านก็มีแค่ห้องเดียวที่เปิดไว้รอเธอ รู้ใช่ไหม…ห้องฉันไง ถ้าอยากนอนในบ้านก็ไปแก้ผ้าอ้าขารอฉันบนเตียง!”
อาทิตาปากสั่นระริก โกรธจนน้ำตาเอ่อคลอ
“นายโตมาแบบนี้ไหนกันนะศราวิล ทำไมถึงเลวได้ขนาดนี้!”
ร้องด่าแล้วกัดปากแน่น ไม่ทันแล้ว ถ้าเขาจะบีบคอเธอให้ตายก็แล้วแต่บุญแต่กรรมเถอะ
“อยากรู้เหรอ…ก็โตมาแบบที่พ่อมีเมียน้อยไง”
หยดน้ำใสๆ รินร่วงรดแก้มบาง อาทิตาขมคอเกินจะกล่าว ทำไมเธอถึงรู้สึกผิดขนาดนี้ ผิดทั้งที่มิใช่ความผิดของเธอเลย