“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่… “เดี๋ยว…” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน “…เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย”
ฉันแค่อยากได้อ้อมกอดของใครสักคน ใครสักคนที่ช่วยให้ฉันผ่านค่ำคืนนี้ไป จะเป็นใครก็ได้… แล้ว ‘เขา’ ก็เอื้อเฟื้ออ้อมแขนมาให้ รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควร แต่ฉันกลับคว้าเอาไว้ ทั้งที่กลิ่นอันตรายอยู่รอบตัวเขา แต่ฉันกลับรู้สึกว่านี่เป็นพื้นที่ปลอดภัย …ได้อย่างไรกันนะ?
สายลมพัดพลิ้ว ไล้แผ่ว รอบกายเธอ
“ถ้ามันเกิดอะไรขึ้น อะไรบางอย่างที่มันเลวร้ายมาก ๆ พี่ดลจะทิ้งวาดไปหรือเปล่า?” ศิวดลใช้ปลายนิ้วไล้เกลี่ยน้ำตาของเธออย่างนุ่มนวล สบตากลมโตอย่างหนักแน่น พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังที่สุดในชีวิต “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน พี่จะอยู่กับวาดเสมอ จะเป็นพี่ดลคนหื่นแบบนี้ตลอดไป!!!”
ความพยายามอยู่ที่ไหน โรสิตาก็เห็นจะพบความเจ็บอยู่ที่นั่น โวยวาย เหวี่ยง ประชด อาละวาด เธอทำหมดทุกอย่างยกเว้น ‘ตัดใจ’ กระทั่งลมหายใจสุดท้ายกำลังจะขาด โรสิตาถึงได้รู้ว่าสิ่งที่มีค่ากว่ารักจากสามี คือลูกสาวที่เธอไม่เคยใส่ใจ… ถ้ามีโอกาสอีกสักครั้ง เธอจะเลือกทุกอย่างตรงข้ามกับที่ผ่าน…
“มานี่สิ ไปยืนทำตัวลีบอะไรอยู่ตรงนั้น มาใกล้ ๆ” เสียงเข้มเอ่ยเรียก “ค่ะ” มนตราขยับขาเข้าไปใกล้อีก แต่ยังรักษาระยะห่างกับคนที่นั่งเรียกอยู่ริมขอบเตียงเกือบ 2 เมตร สายตาที่มองมาเหมือนจะกลืนกินเธอทั้งตัว ทำให้คนถูกมองรู้สึกไม่วางใจ “ห้าปีที่ฉันไม่ได้มาหา เธอขัดคำสั่งฉันหรือเปล่า”
“เด็กแพรรึ? ลูกสาวฉัน เลือดชั่วฝ่ายหล่อน ไม่มีเกียรติใด ๆ จะมาเสนอหน้าเป็นลูก” “อย่าพูดแม้แต่คำเดียวคุณพลอย…อย่าไถ่ถามว่าฉันรักหล่อนและลูกบ้างไหม หล่อนก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าฉันสู่ขอหล่อนมาทำไม” ไม่เคยมีวันไหน ที่น้ำเสียงเขาจะนุ่มนวลน่าฟัง เขาทำให้เธอรู้สึกผิดบาปที่โชคชะตาพาเธอให้มาเป็นคนของเขา
‘ภัคธร’ คิดว่ากับเธอเป็นความสัมพันธ์แบบเซ็กซ์เฟรนด์ แต่เมื่อเธอสะบัดบ๊อบใส่ เขาก็รู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้! “ขอบคุณนะคะ ลมใต้ปีกของหอม” “เรื่องอะไรครับ” ภัคธรถามเสียงพร่า แววตาลึกล้ำจับจ้องเขม็งไปยังกลีบปากอิ่มสวย “เรื่องแปรงสีฟันไฟฟ้าไงคะ ไม่คิดเลยว่าพี่ภามจะมีโมเมนต์แอบช่วยอุดหนุนกันแบบนี้
บทบาทเป็นตัวร้าย แต่พระเอกอยากได้เป็นเมีย!
การหวนคืนวงการอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะยังคงยึดติดกับปมบางอย่างในใจ ทำให้ เซน สูญเสียความเป็น Peachybunny จนไม่สามารถอวดลีลาวาบหวิวได้เหมือนเดิม บวกกับแรงกดดันอันเคร่งเครียด จากตากล้องปากร้ายหน้าดุอย่าง เฮียนุ ก็ยิ่งทำให้เกร็งจนทำอะไรไม่ถูก น่าแปลก…ทั้งที่เฮียนุควรเป็นคนที่น่าอึดอัดที่สุด
มีแต่คนเกิดใหม่ไปอยู่ในนิยายแฟนตาซีโรแมนติก แต่ทำไมผมดันไปเกิดใหม่ในโลกนิทานสายดาร์กได้ แถมยังต้องรับบทอาหารของปีศาจเด็ก ตายตั้งแต่บรรทัดแรกที่เจอกัน เห็นทีคงต้องเปลี่ยนมารับบทพี่เลี้ยงเด็กปีศาจแทนซะแล้ว
ครั้งหนึ่ง ‘คราม’ เคยเป็นผู้ชายที่แสนดี เป็นคนที่ฉันมอบทั้งหัวใจให้ แต่แล้ววันหนึ่งฉันถึงได้รู้ว่าสิ่งที่เข้าใจมาตลอดเป็นเพียงการเสแสร้งแกล้งทำของผู้ชายหน้าไหว้หลังหลอกคนหนึ่ง “ผมอยากได้ตัวคุณ” ในทุกคำพูดของเขามีอะไรบ้างที่เป็นความจริง “ถ้าตกลง ผมจะพาคุณหนีไปเดี๋ยวนี้เลย พ่อของคุณจะหาเราไม่เจอ
แก๊ง ก.ข.ค. มีสมาชิกเป็นสาว (และไม่สาว) สามรายที่บุคลิกแตกต่างกันสุดขั้ว แถมพ่วงด้วยสมาชิกกิตติมศักดิ์หนุ่มคนเดียว อนิรุจ…อัจฉริยะทางการสังเกตผู้มีนิสัยแปลกประหลาด ชอบสะสมของที่ใคร ๆ ก็ขยาด ฐานที่ตั้งของแก๊งอยู่ที่แฟลตยูงทองซึ่งสงบสุขมาเนิ่นนาน แต่แล้วเมื่อความตายเป็นแขกมาเยือน คร่าชีวิตชาวแฟลต
เพราะพิษเศรษฐกิจ เจ้าของหอสามมณีจึงต้องหาทางให้กิจการอยู่รอด จากหอพักเก่าๆ รายได้ต่อเดือนน้อยนิด ได้เปลี่ยนเป็นที่หาความสนุกแบบไม่รู้ลืมให้หลายๆ คน ใครๆ ก็บอกว่า ‘หอสามมณีชั้น 3 มีเรื่องสนุกๆ อยู่’ คนที่มาที่นี่ต่างมีความสัมพันธ์ไม่เห็นหน้า ไม่สานต่อ มาแค่เอามันส์ ยกเว้นเสียแต่… ‘ได้ข่าวว่าพี่เด็ด ผมอยากลอง’
หลังจากขึ้นชั้นม.6 ได้ไม่นาน ถังชุนก็เริ่มฝันประหลาด เขาฝันถึงนิยายที่มีตัวเอกชื่อ ‘ถังคุน’ เหมือนพี่ชายตัวเองไม่มีผิด ส่วนถังชุนนั้นกลายเป็นตัวประกอบดีเด่น รับบทน้องชายผู้แสนจะอ่อนแอบอบบางของคุณพี่ ถังชุนไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าเป็นเพียงความฝัน แต่แล้วเหตุการณ์ในนิยายเรื่องนั้นก็เริ่มเกิดขึ้นในชีวิตจริง