นิยายไทย

ผู้ชายคนนั้นเป็นคู่หมั้นของเพื่อนร่วมงาน และยังเป็นคนที่เธอมีเซ็กซ์ร้อนฉ่าด้วยในฝัน! เขาทำเธอเสพติดมันราวกับคนโดนของ ตะเกียกตะกายเท่าไรก็หาทางออกจากฝันที่มีเขาเป็นคนควบคุมมันไม่ได้เลย

วันไนท์สแตนด์ของเขากับเธอในครั้งนั้น ทำให้เขามีอะไรกับใครไม่ได้มาสามปี วันไนท์สแตนด์ของเธอกับเขาในคืนนั้น ทำให้เธอได้เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดพันมาเป็นแก้วตาดวงใจโดยที่เขาไม่เคยรู้ตัว

โลกเหวี่ยง ‘เขา’ พ่อของลูกให้เข้ามาในวันที่เธอไม่ต้องการ สิบปีก่อนเธอเคยขอร้องอ้อนวอนขอความรัก เขาไม่เห็นใจยังคิดว่าเธอต้องการทำลายอนาคตของเขา ‘คนรัก’ ในสายตาและหัวใจจึงเปลี่ยนเป็น ‘คนใจร้าย’ ที่เธอไม่เคยรู้จัก “ท้องได้ยังไง พี่ให้มีนกินยาคุม ทำไมถึงไม่กิน” เขาตะคอกเสียงดังจนร่างบางสะดุ้งสุดตัว

แม่ให้คณิสราชื่อว่า ‘สอง’ เพราะปมที่เป็นรองจากคนอื่นเสมอ แต่เมธวินจะทำให้เธอเป็นที่หนึ่งในชีวิตเขา…จากนี้และตลอดไป “คุณเมธวิน!” “ไง ครูพี่สอง วันนี้เธอเขียนคิ้วไม่เท่ากันนะ” ปะ..ปาก! นั่นปากเขาเหรอ! สองมือยกขึ้นบังส่วนที่ถูกวิจารณ์อัตโนมัติเมื่อโดนทักทายแบบนั้น เมธวินเกิดมาเพื่อทำลายความมั่นใจ

“ถึงคุณจะชอบพูดสับปลับ ปั้นน้ำเป็นตัว กุเรื่องมั่วไปหมด ผมก็จะไม่ด่าว่าคุณตอแหล ถึงคุณจะมีความเฟลิร์ตกับผมสมัยเรียน เล่นหูเล่นตา และพูดจาสองแง่สองง่ามชวนให้ผมมีเพศสัมพันธ์ด้วยบ่อย ๆ ผมก็จะไม่ด่าคุณว่าแรด เพราะรสนิยมความชื่นชอบเรื่องเซ็กซ์ การใช้ชีวิตของคนมันแล้วแต่คน ถึงคุณจะสอดรู้เกินงาม

ก็แค่ผู้หญิงที่หิ้วมาง่าย ๆ แต่ดันโคตรทุรนทุรายตอนหายไป *** หญิงสาวหมุนคลึงแก้วค็อกเทลเหมือนอยากบันทึกมันไว้ในความทรงจำ “แก้วนี้คุณภัทรชงให้ Sex On The Beach” “อาฮะ” ชายหนุ่มมองแสงไฟอุ่น ๆ สะท้อนกับสีส้มแดงจากแก้ว ดวงตาสีวิสกี้เข้มขึ้นด้วยสัญชาตญานของบุรุษเพศ

วันที่เธอมีโอกาสได้เลือกอีกครั้ง คราวนี้จะไม่ตาถั่วเลือกผู้ชายเฮงซวยอีกแล้ว! ผู้หล่อ โพรไฟล์ดี นิสัยฟ้าประทานเท่านั้นที่เธอคู่ควร!

สาเหตุที่เขาใช้ชีวิตเรียบง่ายขนาดนี้นั่นก็เพราะว่าวันนึงหากแซ่บขึ้นมาหมู่มวลมนุษยชาติคงพากันสิ้นใจ และศพแรกที่ตายคงเป็น ‘น้ำพั้นซ์’ คนนี้แบบไม่ต้องสงสัย สำหรับฉันแล้วพี่ธันคือคนที่ดีมาก เขาแทบจะเป็นเทพเจ้าเดินดินที่มีชีวิตอยู่เพื่อเป็นสิ่งสวยงามบนโลก พี่ธันแสนดีที่หนึ่งในใจฉันเสมอมา

ป้าของเธอพามาอยู่บ้านหลังใหญ่นี้ตั้งแต่สิบขวบ ด้วยเพราะผู้เป็นแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ซ้ำร้ายที่พอเธออายุสิบห้าญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวก็มาด่วนจากไปด้วยโรคร้าย…รั้วบ้านโชติธนกิจกลายเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ หากโลกภายนอกก็เป็นสิ่งที่ ‘เหมือนแพร’ ตั้งคำถาม ‘เจตน์’ เป็นคนตอบคำถามนั้น