“ฮูหยินน้อยฟื้นแล้วท่านรอสักครู่นะเจ้าคะข้าจะให้คนไปตามหมอ” ร่างของคนพูดหายลับไปไม่ทันให้นางได้ซักถามสิ่งใดแม้แต่เพียงนิด ในสมองของนางรู้สึกสับสนไปหมด …อันใดคือฮูหยินน้อยกันข้าไม่ใช่เสียหน่อย หญิงสาวพึมพำอยู่ในใจ พยายามรวบรวมสติให้กลับคืนมาคิดอยากจะบอกให้พวกเขาเข้าใจ
เรียวกับเซนเป็นคู่แข่งกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย และเป็นเพื่อนร่วมรุ่นในแผนกขาย ทั้งสองคนที่แข่งกันมาตลอดตั้งแต่ผลการเรียนและเรื่องอื่นๆ ได้กลับมาพบกันอีกครั้งโดยบังเอิญในที่ทำงาน จิตวิญญาณนักสู้ที่เกือบลืมไปแล้วพลันหวนกลับมา แม้ตอนนี้ ที่เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกันแล้วก็ยังคงหาเรื่องใหม่ๆ มาแข่งกัน
ความลับของเซนเตอร์คนสวยของวงไอดอลชื่อดังคืออะไร?
เส้นทางแห่งรักอันยาวนานจบลงด้วยความทะเยอทยานของผู้ชายอย่าง ‘อนวัฒน์’ ‘ญาดา’ เหมือนตายทั้งเป็น เพราะเข้าใจว่าความรักที่ฝ่าฟันถูกหักหลัง ใบหย่าไม่ใช่สิ่งเดียวที่ชายผู้เป็นสามีทิ้งไว้ หากมีอีกหนึ่งสายเลือดที่เขาไม่ต้องการ… “ปล่อยงั้นเหรอ อยากให้พี่ปล่อยดามาก?” อนวัฒน์เหมือนคนหูหนวกตาบอด
“…ฉันจะบอกเธอไว้อีกอย่างนะเกสรา ถ้าไปแล้วก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ที่ผ่านมาตัวเองอยู่ในสถานะไหนควรเตือนตัวเอง ถ้าจะไปก็ไปเงียบๆ อย่ากลับมาทำให้ฉันรำคาญ อย่ากลับมาทำให้ผู้หญิงของฉันรู้เรื่องของเรา ฉันไม่อยากมีปัญหา!!!” “หนูท้องค่ะ…”
มันจะมีอยู่อิหนึ่ง…ที่คิดว่าเพื่อนกันนอนด้วยกันไม่เป็นอะไรหรอก และมันจะมีอยู่อิหนึ่งที่จู่ ๆ ก็รู้สึกเป็นอะไรขึ้นมา เพราะร่างกายที่เติบโตมาในฐานะจ่าฝูงอย่างอัลฟ่ามีบางสิ่งเปลี่ยนแปลงไป อิหนึ่งอินั้นก็คืออิซ้ง เหมือนว่าเขาจะท้องเลยว่ะ ส่วนพ่อเด็กเป็นใครก็ไม่ต้องสงสัย… “ตรัณ มึงเป็นอินิกม่า…” “มึงจะบ้าเหรอซ้ง”
“เราหย่ากันเถอะ” ดารินทร์ไม่ได้เตรียมใจมาฟังคำพูดที่เปรียบเสมือนมีดแหลมนับพันเล่มพุ่งแทงทะลุหัวใจ หญิงสาวใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ดวงตากลมโตคลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำอุ่นๆ ที่พร้อมจะไหลริน เขาไม่รู้ว่าอาการเหล่านั้นเรียกว่าเสียใจหรือผิดหวังกันแน่ “คุณรักษ์อยากหย่ากับนิ้งใช่ไหมคะ”
ไอลีน คุณหนูสายสตรอง ถูกองค์รัชทายาทถอนหมั้นต่อหน้าประชาชี จึงระลึกได้ว่าตนกลับมาเกิดในโลกเกมจีบหนุ่มที่ติดงอมแงมในชาติก่อน ทั้งที่รู้แก่ใจว่าหากปล่อยไปตามเกม ตนจะต้องจบเห่เอวังแน่นอน แต่อนิจจา ความจำดันกระท่อนกระแท่นจนไม่รู้จะไปทางไหนดี!! ยังไงก็ต้องหลีกหนีจากแบดเอนด์ให้ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้
ยามาอิ เซนจิโร ชายหนุ่มผู้ทำงานในบริษัทแสนโหดที่มีชั่วโมงการทำงานล่วงเวลาเฉลี่ยเกิน 150 ชั่วโมงต่อเดือน พอรู้ตัวอีกทีเขาก็โดนอัญเชิญมาต่างโลกแล้ว และผู้ที่รอเขาอยู่ที่นั่นก็คือ ราชินีผิวสีเข้มหุ่นสะบึม!
เพียงดื่มน้ำชาจอกแรกที่ผู้เป็นมารดาเลี้ยงมอบให้ซุนฮวาก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ปีนขึ้นเตียงท่านอ๋องผู้เป็นคู่หมายของน้องสาวจำใจกล้ำกลืนสถานะพระชายาตัวแทนเป็นเพียงเงาของผู้อื่นในสายตาของสวามี
หนุ่มใหญ่อย่างเพียงพันแสงจำต้องรับอุปการะเด็กสาว ม.ปลายมาเป็นเมียด้วยความจำเป็น “โอ้โห!” ยายเกี๊ยวตาลุกวาว “อะไร” “กล้วยที่ว่าใหญ่ยังเล็กกว่าคอนด้อมไซซ์นี้ แบบนี้ของอาไพน์ต้องใหญ่ขนาดไหนคะ ถึงใส่ได้พอดี” ทำตาโตอีกครั้ง พลางจินตนาการถึงความอลังการของเขา
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอคือการได้รักเขา สิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิตของเธอก็คือการได้รักเขาเช่นเดียวกัน ทำไมเขาต้องทำเหมือนกับว่าเขาต้องการเธอด้วย ทำไมเขาไม่ใจร้ายให้มัน…ถึงที่สุด เพื่อที่เธอจะได้โกรธจนไม่อยากมองหน้ากันไปตลอดชีวิต ความเย็นชา…ก็ยังมีเช่นเดิม กลิ่นอายบ้าคลั่งอันเป็นเอกลักษณ์…ก็ยังมีเช่นเดิม
ตั้งใจมารับบทเมีย แต่ไหงต้องมารับบทมัมหมีอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เพื่อผู้ชายที่รัก พิ้งกี้โอเค! พัทธมน สเปนเซอร์ นางแบบสาวดาวรุ่งพุ่งแรงยิ่งกว่าดาวตก ถึงจะมีผู้ชายต่อคิวอยากเป็นแฟนยาวถึงดาวอังคาร แต่หัวใจเจ้ากรรมดันตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาเข้าให้ หลังเขาถูกพักงาน อยู่ว่างๆก็กลัวเหงา เลยให้เขามาเป็นบอดี้การ์ด
ในฐานะยมทูตเบ้าหน้าพระเจ้าสร้างแห่งวงการ ใต้หล้านี้ไม่มีวิญญาณผีตนไหนที่ลู่ซวี่เก็บไม่ได้ แต่อยู่มาวันหนึ่งกรมยมทูตได้มอบหมายภารกิจ ทำให้เขาต้องแฝงตัวไปอยู่ข้างกายจักรพรรดิจอเงินจี้ซิวเหนียน เพื่อสืบหาปริศนาว่าเหตุใดอีกฝ่ายจึงยังไม่ตายเสียที พอเห็นว่าจี้ซิวเหนียนจะไปเป็นเมนเทอร์รายการประกวด
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่… “เดี๋ยว…” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน “…เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย”