พระเอกแก่กว่านางเอก (โคแก่)

ครูซ ศาสตราจารย์หนุ่มผู้เคร่งขรึม พวงตำแหน่งผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่ ภายใต้ฉากหน้าที่สวยหรูมีความโหดเหี้ยมซ่อนอยู่ “ไสหัวออกไป” “หนูอยากเรียน~” “ฉันไม่มีอารมณ์ …โดยเฉพาะกับเด็กอย่างเธอ” อัลลิดา หรือ ลิดา เด็กสาววัยกำลังน่ารัก มีความใฝ่ฝันอยากเรียนคณะนิติศาสตร์ แต่ทว่าเงินก้อนที่แม่มีให้

หัวใจของเขาเหมือนกำลังจะหยุดเต้นลงตอนนี้ เพียงแค่ได้เห็นเด็กหญิงที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับเขาราวกับพิมพ์เดียวโดยเฉพาะดวงตาสีอำพันคู่นั้น “ขอบคุณค่ะคุณลุง” เด็กหญิงแก้มยุ้ยพนมมือป้อมๆ ขึ้นไหว้คนที่เก็บลูกบอลสีหวานให้ “นี่บ้านของหนูเหรอครับ” เขาแน่ใจว่ามาไม่ผิดบ้าน

หยางหวู่ เดินทางร่วมกับกองทัพโดยปกปิดฐานะที่แท้จริง ผู้คนล้วนเป็นตัวหมากที่ถูกวางตำแหน่งบนกระดานเพื่อบรรลุเป้าหมาย จวบจนกระทั่งสตรีที่อ่อนเยาว์กว่าถึงสิบกว่าปีปรากฏกาย แผนการที่วางไว้ก็เริ่มแปรปรวน นางมิเพียงเชี่ยวชาญกลยุทธ์ ยังดื้อรั้น ซุกซน และชอบทำเรื่องที่เหนือความคาดหมาย

เพราะความสวยเป็นเหตุสังเกตได้ นาราลักษณ์ เด็กเสิร์ฟพาร์ตไทม์กำลังทำให้บรรดาแขกในผับทะเลาะเบาะแว้งกันไม่เว้นวันเพราะแย่งกันเสนอค่าเลี้ยงดู ปั่นค่าตัว! พันเดช เชื่อว่าถ้าเงินมากพอคงจะเปิดเผยธาตุแท้ของเธอได้ เขาจึงเปิดโปรไฟล์ หล่อ นิสัยรวยที่พร้อมจะเปย์เด็กไม่อั้นแบบไม่ต้องห่วงสภาพคล่องในกระเป๋า

“หมอปาลชอบเอ๋ยรึเปล่าคะ!” “แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ” “คงชอบเอ๋ยบ้างแหละเนอะ ไม่งั้นหมอปาลจะแต่งงานกับเอ๋ยทำไม” “คงงั้นมั้ง” “ถ้าหมอปาลชอบเอ๋ย แล้วทำไมไม่รวบหัวรวบหางเอ๋ยล่ะคะ” “ใครสอนให้พูดแบบนี้ หืม!” “ไม่มีค่ะ เอ๋ยคิดเอง แต่งงานกันก็ต้องมีอะไรกันไม่ใช่เหรอคะ” “แปลว่าอยากมี?”

ปราณธร ไฮโซนักธุรกิจเคยถูกหญิงคนรักทรยศหักหลัง ทำให้เขาสาปส่งความรัก หลบไปเลียแผลใจที่อเมริกานานถึงสิบสามปีเต็ม ความผิดหวังจากรักแรก แปรเปลี่ยนชายผู้นุ่มนวลอ่อนโยนมาเป็นเย็นชา กระทั่งได้ชื่อว่าเพลย์บอยตัวพ่อ แต่แล้วโลกของเขากลับต้องพลิกตะแคงตีลังกา เมื่อได้พบกับลลิษา ลูกสาวของอดีตคนรัก

ความสวย สดใสและแสบสันของ “ลลิษา” ทำให้โคแก่อย่าง “ปราณธร” ทั้งรักและหลง เขายอมตอบรับคำเชิญเป็น “อาจารย์พิเศษ” เพื่อกันนักศึกษาหนุ่มๆ “เธอ” เจียนคลั่งเมื่อนักศึกษาฝึกงานต่างหลงใหลคลั่งไคล้ “ซีอีโอ” ไมเนอร์ แม้เป็น “เจ้าของ” แต่ไม่อาจเปิดเผยสถานะแท้จริง เพราะติดข้อผูกมัด “ผู้ปกครอง-ศิษย์”

เธอเป็นลูกสาวแม่บ้านในบ้านหลังใหญ่ของเขา เขาที่อุปการะส่งเสียเลี้ยงดูเธอ เพื่อแลกกับสุขทางกาย… ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาจะมาตกหลุมพรางเด็กสาวที่แสนจะเอาแต่ใจ จนถอนตัวไม่ขึ้น

จื่อรั่ว เด็กสาววัยสิบสี่ ไร้แซ่ ไร้บิดา ฐานะยากจน ทั้งยังสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าอัปลักษณ์ที่ถูกไฟไหม้เอาไว้ ทว่านางกลับมีความสามารถอันน่าทึ่งด้านการแพทย์ สามารถรักษาโรคระบาดจนได้รับฉายา ‘แพทย์หญิงอัจฉริยะ’ โชคชะตานำพาให้นางได้มาพบกับ มู่โม่โฉว ประมุขฝ่ายอธรรม เจ้าสำนักไท่หยาง

เขาตั้งแง่รังเกียจเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เเละประกาศว่าไม่ต้องการเด็กไร้หัวนอนปลายเท้าอย่างเธอในฐานะภรรยา เมียวัยสิบเก้าคือความอัปยศอันน่าบัดซบ แต่ไปๆ มาๆ เขากลับอยาก ‘สิงเด็ก’ จนแทบคลั่ง “โว้ย! ยายเด็กบ้า! อยากมีผัวจนตัวสั่นหรือไงวะ ถึงได้พูดเป็นแต่คำว่าค่ะ…ค่ะ…ค่ะ…อยู่ได้”

“ว้าย !” คุณเศรษฐ์จัดการกระตุกแขนเล็กแล้วกระชากภรรยาสาวให้ล้มลงมาที่เตียง ยิ่งเห็นกระต่ายน้อยหน้าตาตื่นยิ่งชอบใจ “ทำไมขึ้นมาช้า” พอขึ้นมาถึงห้องนอนดอกเตอร์หนุ่มก็เดินวนไปเวียนมาจนทั่วห้อง เขารึอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวแม่คนผิวบางจะเป็นอะไรไปซะก่อนเลยรีบกลับมาดู ที่ไหนได้ เจ้าหล่อนยังอยู่ดีทุกอย่าง

‘เขา’ แต่งงานกับเธอเพราะเหตุผลบางอย่าง ส่วน ‘เธอ’ แต่งงานกับเขาเพราะความจำเป็น …แต่ใครจะรู้ว่าเหตุผลของเขากับความจำเป็นของเธอมันคือ ‘ใจ’ ที่พาให้เขาและเธอมาเป็นคู่ชีวิตของกัน “บัตรเครดิตมีวงเงินหนึ่งล้านบาท บัตรเอทีเอ็มนั่นก็มีเงินฝากอยู่ห้าแสนบาท” “เงินเดือนละคะ?”เสียงใสเอ่ยถาม

อัศว เดมอน พีระประกาศิต หนีน้องชายสุดแสบที่บังคับให้เขาปัดหยากไย่สละคาน เข้าหอกับผู้หญิงที่ไม่รู้จัก…จนพบกับดารีญา เมื่อเธอเห็นเขาวิ่งหน้าตื่นมาขึ้นรถทั้งยังกำกับให้ขับหนี สาวน้อยก็ใจดี๊ดี รีบเหยียบคันเร่งทันที หารู้ไม่ว่าค่ำคืนนั้น…บรรยากาศริมทะเล ความเมากรึ่มๆ และแรงดึงดูดระหว่างทั้งคู่จะนำพาให้ทุกอย่างเลยเถิด

ตอนนั้นเธอแค่สี่ขวบ พอยิ่งโตเธอก็ยิ่งติดผม ติดผมมาก อ้อนพอๆ กันกับดื้อ น่ารักพอๆ กันกับน่าจับตีก้น กอดผมบ่อยยิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆ เขากอดกันเสียอีก จนกระทั่งเธอโตเป็นสาว เด็กอะไรยิ่งโตก็ยิ่งสวย ส่วนความขี้เล่นและขี้อ้อนนั้นยังคงล้นเปี่ยมอยู่เหมือนเดิม “น้องปริมโตเป็นสาวแล้ว จะมานอนกอดพี่เหมือนตอนเด็กๆ ได้ยังไง”