ยุคสมัยไทโช คนที่โยชิโนะ คาโอรุวัย 16 ปีแต่งงานด้วยก็คือมิโซโนะ ทามากิ ท่านเคานต์หนุ่มประธานบริษัทวัย 20 ปี ทามากิเป็นบุรุษนามกระฉ่อนในทางไม่ดี เขาถูกเรียกขานว่า “ท่านเคานต์ฉาบยาพิษ” ไม่ก็ “ขุนนางยมทูต” แม้จะเป็นการแต่งงานที่มีเหตุผลแอบแฝง แต่ความอ่อนโยนและตัวตนแท้จริงที่ซ่อนไว้
สามีไม่รักก็ช่างปะไร ขอเพียงนางได้เขียนหนังสือปกเหลืองเป็นพอ เพราะความเข้าใจผิดของเบื้องบน แม่ทัพใหญ่ ‘เซียวหยาง’ จึงได้แต่งฮูหยินถึงสองคนเข้ามาในจวน หนึ่งคือฮูหยินเอกผู้ได้สมรสพระราชทานจากไทเฮา ผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือไกล สองคือฮูหยินรองผู้ได้สมรสพระราชทานจากฝ่าบาท ผู้อยู่ในใจเขามานานแล้ว
ประกาศิตในพินัยกรรมทำเอาสาวแสบอย่างรติมาฉุนขาด นี่มันยุค 5G แล้ว ครอบครัวเธอยังเอาวิธีคลุมถุงชนมาใช้อีก แต่เมื่อได้พบกับศรุต…ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ กลืนน้ำลายตัวเองก็คงไม่เสียฟอร์มเท่าไหร่หรอกนะ คนอะไรหล่อจึ้ง ต๊าชใจ รติไม่ไหวแล้ว…สภาพ! ด้านฝ่ายว่าที่เจ้าบ่าวนั้น…เมินเฉย เย็นชายังเรียกว่าน้อยไป
‘พี่ฟ้าก็มีคนของพี่อยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นเราสองคนก็ถอนหมั้นให้มันจบๆ ดีกว่าค่ะ อย่าปล่อยให้มันยืดเยื้อไปกว่านี้เลย’ เธอพูดออกไปแบบนั้นแต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่เป็นเหมือนที่คิดไว้สักนิด…
ถูกบังคับแต่งงานว่าแย่แล้ว หนำซ้ำยังมีซีนเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวกลางงานอีก อะไรก็ไม่ร้ายเท่า เขาคนนั้นเป็นแฟนเก่าที่เทกันอย่างโหดร้าย แต่สิ่งที่ ‘ปัณฑารีย์’ ไม่รู้ก็คือ สามีตีทะเบียนของเธอกำลังสับสนอย่างหนัก เคยเข้าใจมาตลอดว่าลืมอดีตไปหมดแล้ว ทว่ายิ่งใกล้ชิด ‘ณธีร์’ ยิ่งมั่นใจ ทิฐิกินไม่ได้ เมียสิกินได้
การแต่งงานอาจเป็นจุดจบของนิยาย แต่สำหรับ ‘ไอรัก’ มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นความเจ็บปวด ที่เธอต้องแลกเพื่อให้ได้อยู่เคียงข้าง ‘ราชสีห์’ สามีที่แสนชังน้ำหน้าเธอ แล้วเธอยังต้องทนอยู่ไหมหรือจะยอมถอยออกไปให้ไกลจากความเจ็บปวดเหล่านี้“เรื่องที่พคุณทำลงไปผมรับไม่ได้ อย่าให้ผมต้องรังเกียจคุณมากไปกว่านี้เลย”
นอกจากจะถูกแฟนทิ้ง เพราะเธอไม่คู่ควรกับเขา เธอยังต้องมาตายตั้งแต่ยังสาว หากวิญญาณกลับไม่ได้ไปวนเวียนในวัฏสงสาร แต่ดันมาอยู่ในร่างของ ‘เฉียวหรงหรง’ สตรีที่มีใบหน้าและชื่อเหมือนกับเธอ แต่ชีวิตดันต่างกันสุดขั้ว สตรีผู้นี้มีพร้อมทั้งสามีและลูกที่น่ารัก แต่กลับมองไม่เห็นคุณค่า เหยียบย่ำน้ำใจของคนในครอบครัว
อิสรภาพ…คือสิ่งที่เขาต้องการได้คืนจากภรรยาแต่งที่ไม่ได้รัก หลังวันแต่งงานสามวันเธอจึงยอมทำตามคำขอแกมบังคับของเขา แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าวันเวลาผ่านไปตั้งหลายปี เราสองคนยังต้องกลับมาเจอกันในฐานะที่มันอาจฝืนใจ
“กันต์อยู่ไหน” เค้นเสียงรอดไรฟัน ยอมให้เขาจูงเข้ามานั่งข้างหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย “คำถามนี้ผมต้องถามคุณมากกว่า ไปทำท่าไหนล่ะ เจ้าบ่าวถึงได้หนีหัวซุกหัวซุน” “คุณกล้า!” “นั่งเฉยๆ สวมแหวนเสร็จก็ทางใครทางมัน” กล้าตะวันบอกกับหญิงสาว เขาก็เบื่อเต็มทน ทำให้มันจบๆไปจะได้แยกย้าย
“ตวนอ๋องจำใจต้องแต่งกับข้า ข้ารู้ว่าเขาเกลียดข้า แต่ถึงขั้นต้องส่งบุรุษอื่นมาให้ข้าดูแลปรนนิบัติเลยหรือ…” “เหตุใดเจ้าต้องทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก เจ้าควรยินดีที่ได้ดูแลข้า ตอบแทนบุญคุณตวนอ๋องที่อุตส่าห์ยอมแต่งกับเจ้าไม่ใช่หรือ” “แต่ท่านบังคับให้ข้าอาบน้ำให้”
เสือร้ายจอมเจ้าชู้ที่เธอวางแผนจะอยู่กับเขาแบบเพื่อน เธอยื่นข้อเสนอให้เขาเสเพลได้อย่างเต็มที่ ขอเพียงปิดเป็นความลับ รชตะควันออกหูกับข้อเสนอนั่น เขาปฏิเสธ เพราะเขาจะเจ้าชู้แค่เธอ พร้อมทั้งเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายและมีเธอเป็นภรรยาบนเตียงคนเดียวเท่านั้น!
กู่จิ้นอัน บุรุษผู้เคยองอาจบนหลังอาชา ทว่าต้องนอนแน่นิ่งกลายเป็นคนไร้ประโยชน์เพราะถูกหักหลัง วิญญาณไปสิงสู่อยู่ในร่างนกสีฟ้า บิดาเลยจำต้องหาสตรีมาแต่งงานเพื่อแก้ดวงชะตา สตรีผู้ถูกหมางเมินอย่าง หวังลี่ถิง ยินดีก้าวเข้าสู่ประตูวิวาห์ ดูแลรักษาร่างกายอันไร้สตินั้นอย่างดีเยี่ยม
คิรากรฟื้นจากความตายในโลกแห่งโอเมก้าเวิร์ส เท่านั้นยังไม่พอ จากเกย์หนุ่มที่พ่อแม่ไม่ยอมรับ ในโลกใหม่นี้เขากลับกลายเป็นคุณชายโอเมก้า หัวแก้วหัวแหวนของตระกูลดัง แต่ถึงแม้จะเป็นเกย์อยู่แล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยากแต่งงานกับผู้ชายเพื่อใช้หนี้ให้พ่อนะ! ภวิศ อัลฟ่าหนุ่มสุดหล่อที่ผู้ใหญ่หมั้นหมายให้คิรากร
ภรรยา ที่ได้มาจากการจำใจต้องแต่งงานผลักดันให้ “จอมทัพ” หาวิธีให้อีกฝ่ายเจ็บปวดและยอมถอยออกไปจากชีวิตของเขาด้วยการหย่า แต่ “พลอยใส” ไม่ได้ใสเหมือนชื่อ เขาเกลียดหล่อนเป็นที่สุด หาเรื่องให้อีกฝ่ายเจ็บปวดมาตลอด แล้ววันหนึ่งความอดทนของพลอยใสก็หมดลง
สมรสที่ไม่ต้องการ และสตรีที่ไม่ได้รัก ชินหวางเฟย จึงถูกลืมไว้ ในตำหนักเก่าร้างที่ห่างไกล และไร้ผู้คนเหลียวแล… นางเชื่อแล้วว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังพิธีแต่งงานและเข้าหอ เขาก็รีบจากไปในค่ำคืนของวันนั้น แม้แต่หน้าตาของสามีนางก็ไม่เคยเห็น คงเหลือไว้แค่ร่องรอย แห่งคืนวสันต์…