“คุณกาย…” ใจของชนิสราหล่นไปกองอยู่แทบเท้า กระทั่งเสียงที่เปล่งออกไปยังแผ่วเบาราวกับเพิ่งควานหาเจอ “ไงที่รัก” ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างบนโซฟา “อยู่คนเดียว เหงาหรือเปล่า” “เข้ามาได้ยังไง” “ก่อนเช่าห้อง หัดสืบหาเจ้าของตัวจริงบ้างก็ดี” “หนีผัวมาแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ”
อลิช เธอเป็นผู้หญิงใสซื่อแต่ดันพลาดท่าท้อง เหตุการณ์ในคืนนั้นเธอจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร และเธอก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน นอกจากเขา… ถ้าคุณไม่มั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ ฉันยินดีให้คุณตรวจดีเอ็นเอ
ต่อหน้าผู้คนเขาคือ ‘พี่ชาย’ แสนดี แต่สิ่งที่เขาทำลับหลังกับเธอคือฝันร้ายดีๆ นี่เอง “ขอโทษนะที่เมื่อคืนพี่ทำแรงไปหน่อย” หญิงสาวกลั้นหายใจ วูบหวิวที่ท้องน้อยอย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาจูบลงที่ข้างลำคอเธอ เสียงนุ่มทุ้มกระซิบที่ข้างหู “ทีหลังพี่จะดูดเบาๆ”
ฉันไม่ได้รักเขา เขาไม่ได้รักร่างเก่าของฉัน ก็หย่าไปเลยสิคะ…รออะไร “หึ…ทำเป็นหวงตัว ทีคืนนั้นไม่เห็นพูดแบบนี้เลย” “หากคืนนั้นฉันรู้ตัว คุณไม่มีทางได้แตะต้องตัวฉันแน่” “จะบอกว่าไม่ได้คิดอะไร” “ใช่..ฉันไม่คิดอะไรทั้งนั้น และไม่อยากจำด้วย ถือซะว่าทำทานให้หมามันกิน” “น้ำหนึ่ง!!!”
“เปิ่นหวางรักนาง เจ้าแต่งมาเป็นพระชายาก็อย่าได้หวังสิ่งนั้น” รับสั่งขององค์ชายส่งผลให้สตรีในชุดแดงเงยหน้าขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าที่ยังคงถูกผ้าคลุมสีแดงสดเผชิญหน้ากับพระสวามีที่ยังคงยืนยันสิ่งที่นางนั้นรู้และเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี ท่านพ่อกล่าวผิด…ที่กล่าวว่าองค์ชายเก้านั้นแสนจะฉลาด
ทุกคนมีความลับซ่อนไว้ ข้าและอัลกัซก็เช่นกัน และเมื่อเรารู้ความลับของกันและกัน ความร้อนแรงแสนหฤหรรษ์ก็เกิดขึ้น
ส้มเป็นเด็กสาวที่แม่คลอดแล้วทิ้งหล่อนไว้กับลุง จากนั้นแม่ก็หายสาปสูญ ลุงหล้ากับป้าจาดเลี้ยงส้มมาแบบให้อยู่รอดไปวันๆ แต่เพราะความรักดี ส้มมักจะแอบไปฝึกวิชาชีพกับเจ๊ฮวย เจ้าของร้านเสริมสวย เมื่อโตเป็นสาว ลุงหล้าจะจับให้ส้มแต่่งงานกับเสี่ยเมียดก หวังให้ส้มเป็นเมียอีกคนของเศรษฐี ส้มเลยตัดสินใจหนี
เยว่ช่างม่านเติบโตมาในอาณาจักรที่เกือบจะนับว่าอ่อนแอที่สุด นางเก็บซ่อนความลับอันยิ่งใหญ่ไว้ที่มิมีผู้ใดล่วงรู้ เด็กสาวที่ถูกมารดาทอดทิ้งแต่เล็ก ต้องฟันฝ่าอุปสรรคนับหมื่นแสนเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย นางออกตามหาอดีตที่ตนเองหลงลืมไป พร้อมๆกับค้นหาครอบครัวที่แท้จริงของนางทั้งสองชาติภพ
“เธอไม่ได้แท้งใช่ไหม เด็กคนนั้นเป็นลูกของพี่” “ผู้ชายที่แต่งงาน จดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว มีหน้ามาพูดว่าเด็กคนนั้นคนนี้เป็นลูกตัวเองได้ด้วยหรือ” ตระการดาวยิ้มขื่น แม้ตอนนี้จะร้องไห้อยู่แต่ปริญก็ไม่มีทางรู้ “พี่รู้สถานะตัวเองดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าจันทร์เจ้าเป็นลูกของพี่แล้วพี่จะต้องทอดทิ้งเขา”
เขากับเธอเจอกันที่วัด..มันควรจบแค่นั้น แต่เขากลับใฝ่ฝัน ริสร้างตำนานดอกฟ้ากับหมาวัดให้ตัวเอง!! แน่นอนว่ามันไม่ง่าย คิดจะถอย จะถอดใจก็หลายครั้ง “บี๋..กอดแน่นกว่านี้” “บี๋มีความสุขมั้ย” “ครับ” “แล้วรักหนึ่งมากแค่ไหน” “ยิ่งกว่าชีวิตครับ” นี่แหละที่บอกว่าไม่ง่าย อุปสรรคที่ว่าหนัก ยังไม่เท่าหัวใจรักที่ผูกติดกับเธอ
สิชล เศรษฐีหนุ่มบ้านไร่ เจ้าของไร่องุ่นขนาดใหญ่ในเพชรบูรณ์ เขาไม่ใช่คนใจดีอย่างที่เธอคิด แต่เขาคือพวกทำดีหวังผล ราชนิกุลสาวผู้แสนทระนงจะทำเช่นไร เมื่อค่าตอบแทนที่ต้องจ่ายให้เขาคือการ ‘ผลิตลูก!’ แบบนี้มันหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ! ฝันไปเถอะ! คนอย่างอิงจันทร์ไม่มีทางยอมเป็นเครื่องมือของใครง่ายๆ
“เจ้าต้องช่วยข้า ล้างแค้นให้ข้าและชิงเขากลับมา เขาคือบุรุษของข้า” จางเซียวอิ่งตวาด “หลงผิดแล้วยังไม่รู้จักสำนึก สมควรแล้วที่ไม่ได้ผุดได้เกิด หากมีปัญญาก็มาชิงร่างเจ้าไปเสีย อย่าริอาจมาสั่งข้า!!”
โชคชะตาพาให้นางย้อนกลับมาช่วงเวลาหลังแต่งงาน บุรุษผู้นั้นเหมือนจะมีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม เขาถึงขั้นมาตามนางที่บ้านเกิด พูดจาหว่านล้อมสารพัดให้กลับไปกับเขา ทั้งยังยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ถึงกับตอบรับข้อเสนอของนางทั้งที่ตัวเขาเสียเปรียบ นี่เขา… ใช่สามีผู้เลือดเย็นที่นางเคยรู้จักจริงๆ หรือ!
ที่ผู้คนเคยกล่าวกันว่าคำสัญญาของบุรุษยามที่อยู่บนเตียงมักเชื่อถือไม่ได้ ในชาติก่อนเพราะความอ่อนแออ่อนไหวและโง่งมของตนเองทำให้นางต้องจบชีวิตลงด้วยความแค้น ส่วนแค้นผู้ใดนั้นแน่นอนว่าย่อมต้องเป็นตนเอง ในเมื่อได้มีโอกาสเกิดใหม่ด้วยความทรงจำเดิม แน่นอนว่าสิ่งแรกที่นางทำก็คือขอสาบานว่า
เจ้าดาว เด็กน้อยถูกแม่ทารุณจนต้องกระโดดลงจากชั้นสองของบ้านหนีเอาตัวรอดเป็นเด็กเร่ร่อนอาศัยห้องน้ำสถานีรถไฟฟ้าเป็นที่นอน วันหนึ่งเจอกับพี่เสือ เด็กมอปลายที่หลบหนีคนของพ่อเพราะไม่อยากสานต่อธุรกิจค้าอาวุธ พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพียงคืนเดียว แต่มันกลายเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของกันและกัน