นางเอกเป็นนางบำเรอ

ใครๆ มักเรียกเขาว่า เสี่ยปืนใจหมา ถ้าเป็นหมาแล้วได้ครอบครองเธอ เขายอม “พราวต้องอยู่กับคุณนานไหมคะ” เมื่อทางเลือกของเธอหลงเหลืออยู่แค่ทางเดียว สิ่งที่ทำได้คงจะเป็นการทำใจยอมรับ “ในสถานะนี้สามเดือน” เขาอยากให้มันจบลงภายในสามเดือน “งั้นเริ่มเลยไหมคะ มันจะได้จบไวๆ”

“ทันทีที่คุณตั้งครรภ์ เงินอีกหนึ่งล้านบาทจะโอนเข้าบัญชีเงินฝากของคุณ และถ้าคลอดเมื่อไรผมจะให้อีกก้อนเอาไปตั้งตัว” กานต์รวีพยักหน้าเข้าใจ “แต่ผมบอกไว้ก่อนนะว่า วิธีการตั้งครรภ์ของคุณผมไม่ทำกิฟต์หรือเด็กหลอดแก้ว ผมจะใช้วิธีธรรมชาติ นั่นหมายความว่าเราจะต้องมีอะไรกันจริง ๆ

“หนูต้องทำยังไงกับเงินห้าล้านนั่นคะ” “มาเป็นผู้หญิงของฉันแลกกับเงินก้อนนั้น” เขาพูดง่ายดายราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เคยพูดมานับครั้งไม่ถ้วน “อะไรนะคะ หนูได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า” ร่างบางเบิกตาโตด้วยความตกใจยามที่ได้ยินถ้อยประโยคหลุดออกมาจากปากของปกป้อง ผู้ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้ว

เสียงกระเส่าในยามค่ำคืน ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวแต่มีถึงหลายคน สตรีนางน้อยที่อยู่บนเตียงหันมองสตรีที่จูบแม่ทัพปีศาจ นางพึ่งจะเป็นมือใหม่ที่ใหม่จนไม่กล้าทำสิ่งใด ได้แต่มองเขาเสพสมสตรีอื่นต่อหน้านาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังไม่หยุด ยิ่งทำให้นางประสาทเสีย หากแต่ว่าหากนางยังนิ่งมองอยู่เช่นนี้

เธอถูกชายหนุ่มที่คบหาเป็นแฟนหลอกมาขายแต่ถูกเขาช่วยไว้ การพบเจอที่เริ่มต้นด้วยการลวงร้ายนำมาซึ่งการเสี่ยงรัก สัญญาทำงานสามเดือนถูกร่างขึ้น งานนี้เสี่ยงต่อการเสียพื้นที่ในหัวใจ ‘อัปสรสิริ’ บอกตัวเองว่าให้ทำหน้าที่ของตนอย่างดีที่สุด เป็นผู้หญิงของ ‘เฉียนหย่งฉี’ มีกฏข้อเดียวคือห้ามรักเขา

เขาให้ค่าเธอเพียง ‘นางบำเรอ’ แต่เธอ.. รักเขาสุดหัวใจ “เด็กคลอดเมื่อไหร่พี่จะเลี้ยงเอง ส่วนเหมยพี่จะให้เงินสักก้อนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่” อิชย์มั่นใจว่าตัวเองป้องกันและคุมกำเนิดอย่างดีมาโดยตลอด เขาไม่คิดเลยสักนิดว่ามันจะพลาด หนำซ้ำยังพลาดกับผู้หญิงที่ไม่ต้องการจะได้มาเป็นแม่ของลูก

ชื่อและประวัติของ ฟาเบียนทำให้จิลเห็นทางออกหญิงสาวที่ยังบริสุทธิ์ เธอจะทำยังไงให้ครอบครัวกลับมาอยู่ดีเหมือนเดิมได้เธอยินดี…ทำ เธอเดินเข้าไปเสนอขายพรหมจรรย์ให้กับเขาเงินที่เธอร้องขอ สำหรับ ฟาเบียน แค่เศษเงิน แค่เห็นหน้าเธอ เขาก็ปิ๊งเสียแล้วฟาเบียน รับข้อเสนอและให้เธอมาเป็น…เมียพาร์ทไทม์

หนึ่งชีวิตน้อยๆ ที่กำลังเติบโตขึ้นในครรภ์ ทำให้คีติกาตัดสินใจทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังเพียงเพราะเหตุผลเดียว ‘เขาไม่ต้องการลูก’ ในเมื่อเขาไม่ต้องการ ผู้ชายไร้หัวใจคนนั้นก็จะไม่มีวันรู้เรื่อง ‘ลูกที่เขาไม่อยากมี’ อย่างเด็ดขาด! “แกชื่ออะไรเหรอ” รณภูมิถามอีกด้วยความสนใจ เพราะอยากรู้รายละเอียดของทารกน้อย

“เนี่ยเฟย” นางคือสาวใช้สกุลหลินที่จับพลัดจับพลูเอาตัวเข้าแลกกับเยี่ยร์ซานอ๋อง เพื่อช่วยชีวิตผู้มีพระคุณของตน ชีวิตของคนที่นางรัก และกับการเป็นสาวใช้อุ่นเตียงให้บุรุษเช่นเขา เนี่ยเฟยหารู้ไม่ว่า ท่านอ๋องหนุ่มรูปงามที่นางต้องปรนิบัติเขานั้น จะเย็นชาร้ายกาจซักปานไหน นางมีความฝันเพียงได้เป็นสาวชาวไร่ปลูกมะเขือเทศ

“มันน้อยเกินไปหรือเปล่า” อิทธิกุลเอ่ยถาม ยามเขาสังเกตเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของคนที่ถือเช็คในมือนิ่ง ดวงตาคู่หม่นยังคงจับจ้องตัวเลขหกหลักบนกระดาษใบนั้นไม่วางตา “เปล่าค่ะท่านประธาน เพียงแต่ว่ามันมากกว่าทุกๆ ครั้ง” “แล้วไม่ดีหรือยังไง ก็เธออยากมีเงินเยอะๆ ไม่ใช่หรือ”

สถานะเมียถือทะเบียนที่สามีไม่ต้องการกับสถานะเมียแต่งที่สามีต้องการอย่างเปิดเผย ใครจะอยู่ ใครจะไป ใครที่เป็นตัวจริง และใครที่จะต้องเสียน้ำตา เมื่อเธอถูกเขาล่วงเกิน จนกลายเป็นเมียลับๆของเขา ผ่านมา 3 ปี เธอท้องลูกของเขา แต่เขากลับไม่ยอมรับลูกของเธอ เขาเห็นเธอเป็นของเล่นชั่วคราว จนวันหนึ่งเธอตั้งครรภ์

“แม่เยื้อนกล้ามากที่มาตบฉัน” สุรเสียงเข้มตรัสคาดโทษ “หากท่านชายจะเสกสมรสกับคุณหญิงวิมลแข… ก็ปล่อยหม่อมฉันไปตามทางของหม่อมฉันเถอะเพคะ” “ไม่ ให้ฉันโง่ปล่อยแม่เยื้อนไปหาไอ้ราเมศงั้นเหรอ ฉันไม่ได้โง่หรอกนะที่จะทิ้งของดีๆ แบบแม่เยื้อนไป” เรื่องอะไรที่ท่านจะทรงทิ้งเธอ ตราบใดที่ท่านยังไม่ทรงเบื่อ