“ผมช่วยใส่นะครับ” “ฉันใส่เองได้” “ไม่เป็นครับคุณหนูเมฆ” พร้อมดึงเสื้อชั้นในจากมือของหญิงสาวมาสวมให้ แม้จะเงอะงะไปบ้างแต่ก็ไม่ยากนักในการติดตะขอหน้า “กางเกงในฉันใส่เอง เอามานี่! ไปใส่เสื้อผ้าของตัวเองได้แล้วจะเป็นชีเปลือยแบบนี้ไปถึงไหน” พูดแล้วก็คว้าหมอนปาใส่เขาแรงๆ “โอ๊ย เจ็บนะครับ”
“คนสวยให้ผัวมาดักทำร้ายผมแบบนั้น ใจร้ายเกินไปไหม” “ผัว?” หญิงสาวงุนงงอยู่ชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนจะเข้าใจในเวลาต่อมา ไม่คิดว่าภากรจะกล้าแอบอ้างเป็นสามีของเธอได้ “เอ่อ ไหนๆ คุณก็รู้แล้วว่าฉันแอบมีผัวไปแล้ว คุณก็อย่ามายุ่งกับฉันเลยนะ” บุญสิตาก็สวมรอยไปตามน้ำเผื่อเขาจะถือสาในเรื่องนี้ แต่ผิดคาด
“อยากอยู่นักใช่ไหมมานี่เลย” เขาตามติดไปกระชากท่อนแขนของนวลหงให้เข้ามาใกล้ๆ เตียง “ปล่อยนะ!” อีกคนก็พยายามยื้อยุดฉุดสิ่งของที่อยู่ด้านข้าง นวลหงคว้าสะเปะสะปะจนไปแตะเข้ากับแจกันไม้สัก จังหวะนั้นศิงขรก็กระชากร่างของคนที่กำแจกันเอาไว้ให้เซไปด้านหน้า “ไม่นะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เมื่อเห็นหยดเลือด
“แหวนไปไหน” “คะ” หญิงสาวรีบหดมือหนีในทันที “พี่ถามว่าแหวนไปไหน” คริษฐ์ยังย้ำคำถามเดิมแล้วจ้องหน้าคู่หมั้นสาวแบบไม่พอใจ “คืออยู่ที่ออฟฟิศมันต้องล้างแก้วกาแฟบ่อย ๆ รุ้งก็เลยถอดเก็บเอาไว้ค่ะกลัวมันจะสึกเสียก่อน” คำตอบของหญิงสาวค่อยทำให้คริษฐ์รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“ยังมีเวลาให้คิดนะเฌอรุจี” อนิลยังคงขู่ระหว่างทางเผื่อว่าสาวเจ้าจะเปลี่ยนใจ แต่คำตอบของเขาคือความเงียบจากเฌอรุจี “แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังนะ ห้ามมาเรียกร้องหาความรับผิดชอบด้วย เพราะผมคงไม่มีให้คุณ” เขาใช้คำพูดรุนแรงเผื่อว่าจะทำให้อีกคนเปลี่ยนใจได้บ้าง ทว่าคำตอบยังคงเงียบเหมือนเดิม
“คุณจันทร์นี่มันอะไรกันครับ” เจ้าของหนวดเคราครอบหน้าหันไปมองคนบนพื้นแล้วหันมาถามนางจันทร์นิล ด้านหลังก็มีลูกน้องของเจ้านายอีกสองคน “นังอ้อนมันร่านไง มันมาอ่อยผัวลูกสาวฉัน ไอ้เพชรฉันยกนังอ้อนให้แกจัดการ” นางจันทร์นิลชี้นิ้วใส่ลูกเมียน้อยของสามีอย่างจงเกลียดจงชัง
‘พี่หมดอนาคตเพราะการโกหกของเธอนะนารา แล้ววันหนึ่งพี่จะมาเอาคืน’
“น้องภาเต็มใจใช่ไหม” แววตาของคนถูกถามสั่นระริกไปมา ปากจิ้มลิ้มก็ขยับขึ้นลงเหมือนคนคิดไม่ออกว่าควรตอบอย่างไร “ภาเต็มใจค่ะ” หญิงสาวตอบเขาแล้ว แต่เป็นคำตอบที่เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจในตัวเอง “ระหว่างเรามันจะไม่มีความผูกพันอะไรกันทั้งนั้น เราทำเรื่องนี้ก็เพื่อคุณยาย เสร็จจากนี้ไปพี่ก็จะกลับกรุงเทพฯ”
“ฉันไม่ได้มาขายตัวสักหน่อย ฉันแค่ขึ้นเรือผิดลำ ฉันไม่ได้มาขายตัวจริง ๆ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะคุณบารเมษฐ์” วินาทีนี้เธอกลัวเขามากกว่าใครบนเรือลำนี้เสียอีก เลยเลือกที่จะบอกความจริงกับเขาไป “รู้อะไรไหมนีนเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของฉันเลย เธอเป็นคนอยู่ผิดที่ผิดทางเอง เพราะงั้นเธอก็ต้องรับสภาพ…