วิศวะ

ก็แค่อยากได้… ต้องมีเหตุผลอื่นด้วยเหรอ

ใครๆ ก็บอกว่า ‘รุ่นพี่โลกิ’ น่ะดีแสนดี โดยเฉพาะกับพวกผู้หญิง แต่ในความเป็นจริง…เขาน่ะ ‘วายร้าย’ ชัดๆ “รุ่นพี่จะจีบฉันเหรอคะ?” ฉันกรีดยิ้มหวานพลางกอดอกสบายๆราวกับว่าเรื่องที่เราคุยกันมันเป็นเรื่องตลก “ไม่จีบหรอก เสียเวลา จูบก็จูบกันแล้ว เป็นแฟนกันเลยง่ายกว่าเยอะ”

ด้วยเหตุจำเป็นบางอย่างทำให้ชีวิตมหาวิทยาลัยของฉันต้องมาหมดความสดใสฟรุ้งฟริ้งเพราะต้องมาขออาศัยอยู่กับลูกชายของเพื่อนพ่ออย่าง ‘พี่บอส’ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ผู้ที่เย็นชาและใจร้ายที่สุดในโลก

ฉันชื่อ ‘มะปราง’ สาวน้อยแสนสวยผู้ต้องมาพบกับเรื่องซวย ๆ เนื่องจากวันนั้นดันเอาไม้ไปตีหัวผู้ชายคนหนึ่งเข้าเพราะเข้าใจผิดว่าเขาจะเข้ามาทำมิดีมิร้ายเพื่อนสนิท แต่แล้วฉันดันมารู้ทีหลังว่าเขาคือ ‘พี่ไผ่’ ผู้เป็นเฮดว้ากของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แถมพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนรักกับเฮดว้ากคณะของฉันอีกต่างหาก

กฎของการเป็น ‘เสือ’ คือไม่หลงรัก ‘เหยื่อ’ ตัวเอง แล้วจะเป็นอย่างไรหาก ‘กระต่ายล่ามเสือด้วยโซ่’ มันจะกระชากโซ่หรือขย้ำเหยื่อให้แหลกคากรงเล็บดี? “น้องฟองจะเป็นเจ้าสาวของพี่ไรม์” คำพูดเอาแต่ใจตั้งแต่เด็กของเธอ กลายเป็นโซ่ล่ามทั้งสองไว้ด้วยกัน ชีวิตของเขาคือของเธอ ชีวิตของเธอคือของเขา

เพราะฉันต้องทำโปรเจ็ครวมกับเขาทำให้ต้องเจอหน้ากันบ่อยขึ้นหลังจากที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ มา ซึ่งเหตุก็เกิดจากเขาเอง แล้วทีนี้ฉันต้องเจอเรื่องร้าย ๆ อะไรบ้างเนี่ย

เพราะแม่ชอบเอาฉันไปเปรียบเทียบกับพี่ชายข้างบ้านที่ตอนนี้เขากำลังเรียนอยู่คณะแพทย์ฯ ทำให้ฉันไม่ชอบใจเอามาก ๆ และฉันก็รู้ด้วยว่าเขาก็ไม่ชอบฉันเช่นกัน ฉันจะเขี่ยเขาออกไปจากชีวิตฉันให้ได้เลย คอยดูเถอะ!

ภาพในอดีตยามเธอแอบเฝ้ามองเขามาทับซ้อนกับภาพในปัจจุบัน ความรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนนั้นกลับมาอีกครั้ง วินาทีที่เธอเฝ้ารอมาค่อนชีวิตมาถึงแล้ว โอย เอาไงดีวะคะใบเตย จะแรดก็ไม่กล้า จะเรียบก็เสียดายโอกาส ขัดอกขัดใจเสียจริงเลย… พร้อม พิริยะภัทร์ ชายหนุ่มไม่หวือหวา ไม่รวยล้นฟ้า ไม่ใช่แบดบอยควงเท่ๆ

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่ฉัน ‘ฟิล์ม’ เด็กเฟรชชี่ปีหนึ่ง เผลอไปเหยียบเท้า ‘พี่เฟียต’ เจ้าของฉายา ‘ขาโหดของคณะวิศวะ’ เข้าโดยบังเอิญ ขณะที่กำลังเดินหาตึกเรียน ก็ดูเหมือนพี่เขาจะเป็นคนดีระดับหนึ่ง แต่คำพูดที่หลุดออกจากปากกลับห่ามเกินหน้าตาไปหลายขุม “เหยียบตีนพี่..อยากลองดีเหรอครับน้อง”