ผมรักเธอด้วยหัวใจ รักโดยไม่มีข้อแม้และรักที่สุดครับ … “แต่งงานกันไหมคะ” ในที่สุดน้ำเหนือก็โพล่งถามออกไป เธอคิดว่าโรเบอร์โตคงอยากขอเธอแต่งงานนานแล้ว แต่ไม่กล้าเพราะคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับหญิงสาวที่มีผู้ชายมากหน้าหลายตามาแอบหลงรักเช่นเธอ เฮ้อ… ดังนั้นเพื่อไม่ให้พี่ร็อบแสนดีของเธอขึ้นคาน
“เฮีย! ขึ้นมาทำไม ทำไมไม่ไปนอนที่ห้องตัวเอง” “ทีเมื่อกี้เรียกร้องจะให้นอนด้วย” “นั่นมันเมื่อก่อนนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากให้นอน” “ใจร้าย…” เขาบ่นอุบ ซุกหน้าเข้าหาอกอวบๆ ของเมีย “เฮีย… จะมาซงมาซุกทำไมนี่” “พอได้เฮียเป็นผัวก็จะไล่ใช่ไหม เห็นเฮียเป็นของตาย” “ไม่ใช่ อัญกลัวเฮียจะลักหลับอัญ”
“น้องกูไม่อยากเจอมึง” “บอกไปว่าผัวมาหา” “ไอ้!” สุรเชษฐ์สบถลั่นบ้าน ด่าเป็นชุด “กูไม่ได้ป้องกันเอาไปหลายที เผื่อท้องขึ้นมา ไปตามมาคุยกันให้รู้เรื่อง” “ไอ้นนท์มึง มึง!” สุรเชษฐ์ชี้หน้าเพื่อนมือไม้สั่น อยากจะชักปืนลูกซองมายิงกบาลเพื่อนให้กระจุย แต่เขาไม่อยากติดคุก ได้แต่โกรธหน้าดำหน้าแดง
“อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อเขาขยับเข้ามาหา จับมือเธอเอาไว้ ช่อเพชรมองตาปริบๆ แก้มร้อนผ่าว “คืออาก็ยังไม่มีเมีย” “ค่ะ ยังไม่มีเมียแล้วเกี่ยวอะไรกับช่อละคะ” เธอดึงมือหนี เดินไปคนพะโล้ ภามลูบท้ายทอยตัวเองไปมา เออ… เขายังไม่มีเมียแล้วไปบอกเด็กมันทำไมกัน “คือจริงๆ อาก็อยากมีเมียนะครับ”
“จะไปไหน” เขาเกี่ยวเอวบางเอาไว้ พลอยใสไม่ตอบ เธอจะหนีลงจากเตียงท่าเดียว “ฉันถามว่าเธอจะไปไหน” “พลอยจะกลับห้องค่ะ” “ยังไม่ให้ไป” เขารั้งร่างน้อยมากอด บดจูบแก้มนวลอย่างหนักหน่วง “อุ๊ย! คุณนัส” เธอลูบแก้มตัวเองเบาๆ ซุกหน้าเข้าหาหมอนอย่างเขินอาย ไม่กล้าหันไปมองเขา
เขาเป็นพี่หมอกรุบกริบที่น่ารักของน้องสาวนอกไส้อย่างเธอ
ปราชญ์ คุณอาหนุ่มที่เธอแอบรักมาตั้งแต่เด็ก น้ำเพชร เด็กสาวที่เขาจำใจต้องอุปการะเอาไว้ (ด้วยความรัก) “เพชรจะทำอาหารเช้าให้อาปราชญ์นะคะ” เธอรีบบอกอย่างเอาใจ หลังจากเหตุการณ์อุบัติเหตุคร่าชีวิตแฟนสาวของเขา เธอก็อ่อนลง ไม่อาละวาด เกเร หรือทำตัวมีปัญหาอีก ทั้งๆ ที่เธออึดอัดกับตัวเองเหลือเกิน
หญิงสาวแทบจะกรีดร้องเมื่อเขาดันก้นของเธอขึ้นไป ให้เธอปีนขึ้นจากสระได้เป็นผลสำเร็จ “ไอ้คนลามก” “ผมลามกตรงไหน” “คุณจับก้นฉัน” “อ้อ… เห็นคุณปีนขึ้นสระไม่ไหว สงสัยจะน้ำหนักเยอะเกินมาตรฐาน ผมเลยช่วยดัน แต่พูดก็พูดเถอะ ก้นคุณนี่… จริงๆ เลย” “ก้นฉันทำไม” “ก้นคุณเหรอ ทั้งนุ่มทั้งเด้ง”
“พี่หาญคะ” เธอเรียกเขาหลังจากรวบรวมกำลังใจ มองเขาแล้วรู้สึกว่าแก้มร้อนซู่ “พี่หาญไปค้างที่บ้านหลังนั้น เคยพาผู้หญิงกลับไปนอนด้วยหรือเปล่าคะ” หนึ่งธิดารู้สึกว่าเลือดในกายไหลวนรุนแรง ถามออกไปแล้วต้องกัดปากตัวเอง ด่าตัวเองเบาๆ ว่าเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไปถามอะไรเขาแบบนั้นกัน
“เรื่องมิ่งขวัญว่าไงเฮีย” อธิปไตย เปลี่ยนเรื่อง เห็นพี่ชายโมโหก็เลยไม่อยากพูดเรื่องเขียนฟ้าอีก “ว่าไงอะไรยังไง” “เฮียยัดเยียดความเป็นผัวให้เด็กมันแล้ว จะไม่รับผิดชอบหรือไง” “ก็ให้แม่ดูแลไป” “แม่จะส่งมิ่งขวัญไปเรียนในเมือง” “ก็ดีแล้ว ยังเด็กอยู่ ควรจะเรียนหนังสือ” “เฮียรู้ด้วยนะว่ามิ่งขวัญยังเด็ก”
“คิดถึงเราบ้างไหม” “ก็… คิดถึง” เธอตอบเขาเสียงสั่นๆ ใจสั่นยิ่งกว่าอะไร “ชื่นใจเหมือนกันนะ มีคนบอกว่าคิดถึง” เขาเลื่อนมือมาจับมือเธอเอาไว้ ประสานเข้าหากัน มือที่กุมเข้ามาหาทำให้เธอหน้าแดงหนักกว่าเก่า เธอไม่ได้ดึงมือหนีเพราะมันรู้สึกอบอุ่นและมีความสุข “ใกล้ปีใหม่แล้วเนอะลม”
พฤกษ์ เกริกเกียรติสุริยะ … เขารักเธอไม่มีวันเปลี่ยนแปลงและจะรักตลอดไป “เจ็บหรือเปล่า ทำไมไม่หลบ” นิ่มสัมผัสถึงน้ำเหนียวๆ ที่ติดมากับเล็บและมือ เธอทำเขาเลือดตกยางออกอีกแล้ว “หลบได้ไง เมียกำลังโมโห ถ้าหกล้มฟาดไปจะทำยังไง พี่เป็นห่วงนิ่ม ห่วงลูกของเรานะ” พฤกษ์คุกเข่าลงตรงหน้า
“พ่อกับแม่เป็นหนี้เสี่ยใหญ่อยู่ค่ะ กล้วยต้องไปทำงานใช้หนี้” เธอบอกเขาตามตรง เขาจะได้เลิกเอาแต่ใจกักเธอเอาไว้สักที เพราะเธอก็ไม่เห็นเหตุผลว่าเขาจะกักเธอเอาไว้ทำไมอีก “คิดว่าจะทำอะไร จะเดินกลับไปให้มันพาไปขายตัวหรือไง” คนถามน้ำเสียงดุดันขึงโกรธ “เรื่องของกล้วย” “ถ้าชอบขายตัวก็ขายให้ฉันแล้วกัน”
พระจันทร์ถูกบิดาเลี้ยงและพี่สาวนอกไส้สุดแสนใจร้าย บังคับแกมขอร้องให้มาดูแลคนตาบอด เธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยหากผู้ชายน่าสงสารคนนั้นจะไม่… หล่อเหลา คมเข้ม… ร่างเพรียวแข็งแรงสมส่วน… เซ็กซี่กินขาด… และหื่น!!! “ว้าย! ปล่อยนะ” “คุณก็เพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ อาบน้ำด้วยกันนะ”
“กลางวันแสกๆ ไม่อายฟ้าอายดิน” พันศักดิ์เบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า เด็กสาวใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ตัวสั่นเทาสะบัดมือหนีมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนจะเดินกระเผลกๆ ออกจากกระท่อม หนุ่มใหญ่สบถยาวเหยียดเมื่อหันไปเห็นก้นขาวๆ ของเด็กสาววัยสิบแปด เธอเอาเสื้อผ้าขาดๆ ปิดบังเนื้อตัว