นางเอกมีลูก

“ท้องเหรอ? ฉันรับผิดชอบแค่ลูก ส่วนเธอก็ออกไปใช้ชีวิตในแบบที่เธอต้องการ ไปอยู่ในที่ที่เธออยากอยู่ แต่ไม่ใช่ที่นี่…และลูกต้องอยู่กับฉัน” เสียงทุ้มที่เอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหยักหนานั้นบาดลึกในความรู้สึก มือเล็กกำกระโปรงตัวเองแน่น เด็กสาวพยายามกักเก็บความรู้สึกเจ็บปวดไว้ภายใน

“พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้ยินเสียงร้องแรกของลูก ทั้งที่เมียคลอดในโรงพยาบาลที่พี่เป็นเจ้าของ พี่ไม่ได้โอบกอดเขาในวันแรกที่เขาเกิดมาบนโลกใบนี้ พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้ตรวจสุขภาพแรกเกิดให้ลูก ไม่ได้ฉีดวัคซีนเข็มแรกให้ลูกทั้งที่พี่เป็นหมอเด็ก…พี่ไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่มีเขา” “พี่หมอ…” “คะน้าใจร้ายมาก…ใจร้ายกับพี่เกินไปแล้ว”

ทั้งหมดเกิดเพราะความ ‘โง่เขลา’ ของนางเองในชีวิตก่อน หากไม่เพราะนางหลงรูปและตำแหน่งของเขา นางก็ไม่มีทางจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถถึงเพียงนี้ ตัวนางตายนั้นไม่เป็นไร…แต่ที่นางทนไม่ได้ ก็คือ ความตายได้พรากเอาชีวิตของลูกนางไปด้วย….

เธอเข้าหาเขาเพราะเงิน วางแผนให้ได้เขาเป็นผัวเพราะอยากได้เงิน ความรักที่มีให้กันมันติดลบ สูบเลือดสูบเนื้อจนขนหน้าแข้งเขาร่วงกราวๆ แต่ตอนนี้เธอรักเขาเข้าไปแล้วนี่ เธอโง่ที่ปล่อยตัวให้ท้องเพื่อหวังจะจับเขา แต่สุดท้ายก็ต้องกลายเป็นซิงเกิลมัมเพราะเขาเลือกผู้หญิงคนอื่น สมน้ำหน้าตัวเองดี

เขาแต่งงานกับเธอเพราะเงื่อนไข แต่ภายใต้คำตอบของเธอที่ตกลงไปกลับมีความรู้สึกบางอย่างแฝงอยู่ในนั้น ลูกที่ถือกำเนิดขึ้นในวันที่ต้องหย่าจึงเป็นเพียงความลับที่เธอเก็บไว้เป็นตัวแทนแห่งรักที่มีให้พ่อของเขา

เขากดเธอให้ ‘ต่ำลง’ ด้วยการมอบฐานะ ‘เมียเก็บ’ ให้เธออย่างเลือดเย็น ก่อนจะขย้ำเธอให้ ‘แหลกคามือ’ ด้วยการมอบความทุกข์ทรมานให้ โดยหารู้ไม่ว่าตลอดระยะเวลาที่ฐานิกาเงียบหายไปนั้น… เธอได้ทุ่มทั้งแรงกาย แรงใจ และเวลาทั้งหมดเพื่อเลี้ยง ‘เลือดเนื้อเชื้อไข’ ของเขาอย่างลับๆ!

“เธอไม่ได้แท้งใช่ไหม เด็กคนนั้นเป็นลูกของพี่” “ผู้ชายที่แต่งงาน จดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว มีหน้ามาพูดว่าเด็กคนนั้นคนนี้เป็นลูกตัวเองได้ด้วยหรือ” ตระการดาวยิ้มขื่น แม้ตอนนี้จะร้องไห้อยู่แต่ปริญก็ไม่มีทางรู้ “พี่รู้สถานะตัวเองดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าจันทร์เจ้าเป็นลูกของพี่แล้วพี่จะต้องทอดทิ้งเขา”

ย้อนอดีตมาอยู่ในร่างเด็กสาวรูปร่างอัปลักษณ์แม้แต่บิดายังไม่รัก ตัดสินใจจะเรียนรู้และใช้ความรู้ที่มีจากชาติก่อนเปลี่ยนแปลงชีวิตตนเองให้ดีขึ้นจนผู้คนอิจฉา แต่ผู้ใดจะคาดว่านางกลับเผลอใจไปแต่งงานอยู่กินกับบุรุษความจำเสื่อมผู้หนึ่ง สุดท้ายเขาก็ทิ้งนางไปไม่ร่ำลา แถมยังทิ้งเจ้าก้อนแป้งไว้ให้เลี้ยงดูอีกหนึ่งคน

ไม่เพียงแต่เธอจะถูกกล่าวหาว่าเป็นมือที่สาม แย่งคนรักของเพื่อนสนิทแล้ว เธอยังพลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายแปลกหน้า จนต้องกลายเป็น ‘ซิงเกิลมัม’ หอบเอาลูกในท้องระหกระเหิน หนีจากทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างไม่มีจุดหมาย สำหรับมหาเศรษฐีผู้รักความโสดอย่าง ‘พอล แลมพาร์ด’ แล้วเขาไม่เคยคิดเลยว่า

“ลูกมีนิ้วครบสิบนิ้วค่ะ” ดารินเอ่ยด้วยรอยยิ้มล้อคนที่นับนิ้วมือน้อย ๆ วนไปวนมาเป็นสิบรอบแล้วกระมัง ชายหนุ่มเงยหน้ามองคนที่มาหยุดยืนด้านหลังแล้วยิ้มให้ “ดีจังที่ลูกไม่พิการเหมือนพ่อ” คนฟังถึงกับเลิกคิ้วงุนงง “พ่อมีแค่เก้านิ้วไง” คำเฉลยของเขาทำเอาอีกคนใบหน้าร้อนผ่าว ทุบกำปั้นลงบนหัวไหล่หนา

สำหรับเขา… เธอเป็นแค่นางบำเรอ ไม่ใช่คนที่เขาต้องการให้เป็นแม่ของลูก สำหรับเธอ… เขาคือทุกสิ่งทุกอย่าง คือรักแรกพบ คือผู้ชายที่เธอรักจนหมดหัวใจ เมื่อ ‘เหนือนภา’ กลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง แถมยังมีลูกสาวที่หน้าตาน่ารักเหมือนเขาตอนเด็กๆ มาด้วยอีกคน ‘ปฐพี’ จึงไม่มีทางปล่อยเธอให้หลุดมือไปอีกเป็นอันขาด

เมื่ออุบัติเหตุ ‘บนเตียง’ ไม่ใช่เรื่องของคนสองคน แต่มีหนึ่งชีวิตก่อเกิดขึ้นมาเป็นพันธะผูกรั้งเอาไว้ เขาจึงต้องทิ้งการแต่งงาน เพื่อมารับผิดชอบ ‘แม่ของลูก’ แม้เกลียดชังเธอเพียงใด แต่หน้าที่พ่อนั้นค้ำคอไว้ ทำให้เขาดิ้นรนหลีกหนีไม่ได้จริงๆ … “ต้องพูดให้ชัดใช่ไหมว่าฉันจะเอาเธอ ได้…ฉันจะเอาเธอไงวาสิตา