นิยาย/การ์ตูน ที่พระเอกเป็นท่านอ๋อง หรือองค์ชาย
อ๋องหนุ่มผู้ไม่เคยสนใจสตรีใดมาก่อนนอกจากกระบี่ สตรีสิ้นคิดที่กระโดดสระบัวฆ่าตัวตายเพราะช้ำรักจากไท่จื่อ อลิซสายลับสากลที่ตายลงเพราะพลีชีพเพื่อภารกิจ เธอจะทะลุมิติมาเพื่อพิชิตหัวใจอ๋องหนุ่ม ชีวิตเธออาภัพนัก ตายให้สบายใจอลิซคนนี้จะใช้ชีวิตที่เหลือของเธอให้คุ้มเอง
นักวิจัยอนาคตไกลอย่าง ‘คาเลีย หว่อง’ อายุยังน้อย แต่กลับต้องมาตายจากการระเบิด ขณะทำการทดลอง ได้โอกาสใช้ชีวิตใหม่อีกครั้งในร่างของ ‘เว่ยซูเจิน’ ทว่าต้องแลกมากับความวุ่ยวายไม่รู้จบ ‘อ้อนวอนสิ แล้วข้าจะกลับมา หึ’ เพียงเพราะคำสาปด้วยความแค้นของนาง ทำให้ฉันต้องกลับมาทำทุกอย่างให้ถูกต้อง!
เฉินหลินเหยาในวัยยี่สิบสี่ปี นอกจากหน้าที่การงานที่ก้าวหน้ากว่าเพื่อนฝูงเล็กน้อย วาสนาเรื่องคู่ครองกลับตามหลัง กระทั่งวันหนึ่งกลับจากไหว้พระขอพรบนยอดเขาสูง ขากลับขับรถไม่ทันระวังชนเอาคนสวมใส่ชุดโบราณผู้หนึ่ง อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาคล้ายสูญเสียความทรงจำ นอกจากพูดไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วสมองยังมีปัญหา
คนเราจะเฝ้ารอคนคนหนึ่งได้ถึงเพียงไหน ทุ่มเทเพื่อคนคนหนึ่งได้สักเท่าไร ‘จ้าวหยางจื้อ’ ชินอ๋องผู้ทรงศักดิ์ทำทุกวิถีทางเพื่อพา ‘กงหงเหล่ย’ ที่โดนเสด็จพ่อสั่งย้ายไปชายแดนอย่างไม่เป็นธรรมกลับมาเมืองหลวง เขาดูเป็นคนดีใช่หรือไม่? แต่ขอโทษ! จ้าวหยางจื้อไม่เคยทำสิ่งใดโดยที่ตนเองไม่ได้ประโยชน์
นางถูกจับส่งไปเป็นบรรณาการแคว้นเหลียว ซ้ำร้ายยังได้ถูกจับส่งเป็นบรรณาการให้กับเจ้าเกาะฝูเจี้ยนผู้โหดร้ายเย็นชาอีกทอดหนึ่ง นางถูกปฏิบัติราวกับนางบำเรอ ความชิงชังรังเกียจในสตรีแคว้นป๋ายเป็นอุปสรรคในการมีชีวิตภายในแคว้นเหลียว กับเป็นเพียงบรรณาการที่น่าชังสำหรับราชวงศ์แคว้นเหลียว
อิ๋นจิ่นซ่าน ถูกคนในครอบครัวหักหลัง บังคับให้นางแต่งให้องค์รัชทายาทแคว้นป่ายอย่าง ‘ป่ายหลงจือ’ บุรุษที่นางเกลียดชังและอยากจะหนีห่าง / ป่ายหลงจือ : องค์รัชทายาทแคว้นป่าย โอรสของหวังฮองเฮา ที่ผู้คนกล่าวขานกันว่าเป็นชายโฉดชั่ว นิสัยเลวทราม ไม่เหมาะกับการเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไปของแคว้นป่ายแม้แต่น้อย
“ข้าเคยกล่าวกับชายารักแล้ว หากอยากได้ตำแหน่งชายาของข้าย่อมต้องมีค่าตอบแทน” ไม่ว่าอย่างไรสุดท้ายนางก็ต้องตอบแทนเขาอยู่ดี “ท่านอ๋องเดี๋ยวก่อนเพคะ ท่านอ๋องเคยกล่าวว่ามิชอบสตรี แต่หม่อมฉันคือสตรีนะเพคะ” ซูลู่หลินยังไม่ยอมแพ้ “ถูกต้องข้ามิชอบสตรี แต่หากเป็นชายารักย่อมมีข้อยกเว้น” “…”
“สวรรค์! เลือดกำเดาข้ากำลังจะไหล” อะไรจะดูสูงส่งล้ำค่าปานนี้… เถียนอิ๋งเทียน คิดในใจขณะจ้องมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขาอย่างจาบจ้วง เธอร่วงหล่นจากหน้าผา ตกลงสู่บ่ออาบน้ำของ หลี่เฟยหลาง อ๋องหนุ่มยุคโบราณ แต่สำหรับอ๋องหนุ่มผู้เย็นชา เธอคือ… “สตรีหน้าหนาหน้าด้าน ไร้ยางอาย”
ท่านอ๋องผู้อาภัพ เกิดมาขี้โรคแล้วยังตาบอดอีก ถ้าไม่ติดว่ารูปงามปานเทพเซียน หมอหลวงฝึกหัดสุดแสนจะฉลาดอย่างข้า คงไม่มารักษาให้ท่านหรอก! ข้ามองไปในตาดอกท้อที่มองทอดยาวอย่างเหม่อลอยของหมิงอ๋อง แล้วก็ตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดทบทวนมานักต่อนักแล้วออกไป “ข้าจะรักษาดวงตาให้พระองค์เอง!!”
เรื่องราวของหญิงสาวนางหนึ่งที่มีเหตุทำ ให้ชีวิตผกผัน กลายมาเป็นสาวใช้ในจวนอัครมหาเสนาบดีท่านหนึ่ง หนำซ้ำยังเคราะห์ร้ายถูกผู้เป็นนายบังคับให้อภิเสกสมรสกับท่านอ๋องอ่อนแอและมีศัตรูรอบด้าน จากที่หญิงสาวคิดว่าการเป็นสาวใช้ก็ย่ำแย่อยู่แล้ว ทว่าเทียบไม่ได้เลยกับการหลอกลวงเบื้องสูง
การเลี้ยงต้อยว่าที่พระชายาตัวน้อย ในจวนนอกเมืองของท่านอ๋องสาม เสี่ยวซีบุตรสาวเสนาบดีผิง เด็กหญิงตัวน้อยผิวขาวเนียนราวกระเบื้องเคลือบหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ส่อเค้าหญิงงามล่มเมืองแต่เยาว์วัย คู่หมายของอ๋องสามช่างลี่ ที่แม้เครื่องหน้าทั้งห้าจะวิเศษบรรจงราวเทพเซียนบนสวรรค์เสกสรรขึ้นมา ทว่าเรือนผมยาวสีขาวสง่า
‘โจวเฟิง’ บุตรชายคนรองของอดีตแม่ทัพใหญ่ ที่ได้ฉายาว่าบุตรชายอัปลักษณ์ผู้ไม่เอาไหนของตระกูล ถึงกับหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก เมื่อจู่ๆ ก็มีเผือกร้อนจากวังหลวงมาตกใส่ศีรษะเขา… หวงซ่างพระราชทานสมรสให้เขาแต่งเป็นไท่จื่อเฟย เข้าตำหนักบูรพาของ ‘จ้าวจื่อหาน’ ไท่จื่อแคว้นจ้าว
เล่อปาอ๋อง บุรุษผู้มีนัยน์ตาสีอำพันเข้มแฝงความดุดัน ที่ใคร ๆ ต่างกลัวเกรงเพียงแค่ได้ยินนาม เขามีนิสัยเย็นชาไม่ยินดียินร้ายต่อสรรพสิ่งรอบกาย กอปรกับความโหดเหี้ยมอำมหิตเป็นที่เลื่องลือไม่เสื่อมคลาย ถึงขั้นมีข่าวลือว่า อ๋องใหญ่ผู้นี้เคยแต่งหญิงงาม ที่จักรพรรดิทรงคัดเลือกให้เป็นชายามาแล้วถึงสองนาง
‘เถียนเหลยหลี่’ องค์หญิงเพียงหนึ่งเดียว ที่กำลังจะขึ้นเป็นจักรพรรดินีของแคว้น ทว่าด้วยเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้นางจำต้องหลบหนีอย่างหัวซุกหัวซุนจากแคว้นของตน เท่านั้นยังไม่พอ นางยังต้องพบเจอกับ ‘เขา’ รัชทายาทแคว้นศัตรูผู้เลือดเย็นตามล่า “คิดจะขังข้า? อย่าแม้แต่ฝัน!” “คิดจะหนีเปิ่นหวาง? เจ้าก็อย่าฝันเช่นกัน!”
พรหมจรรย์แค่เยื่อบาง ๆ ที่ไร้ค่า เช่นเดียวชีวิตข้าที่มิเคยมีค่าในสายตาบิดา รังควานดีนักข้าจะกำจัดมันทิ้งเสีย ดียิ่งคืนเดียวข้าได้เจ้าแฝดมาโดยที่มิต้องมีสามีให้กวนใจ อ๋องเหี้ยมคิดจะเป็นสามีข้า เมินซะเถิด! สตรีหน้าไม่อายหลอกใช้ร่างกายเปิ่นหวางแล้วทอดทิ้ง เปิ่นหวางจะตามล่า นางต้องรับผิดชอบ!