นางเอกมีลูก

สองมือของเขาเคยทะนุถนอมเธอมาตั้งแต่เยาว์วัย แต่เธอกลับตอบแทนอย่างเจ็บแสบด้วยการจากไป พร้อมกับขโมยหัวใจดวงน้อยๆ ติดท้องไปถึงสามดวง ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร เขาก็ไม่สนทั้งนั้น เพราะตอน ‘เอาคืน’ เขาจะต้องเอาสี่…หรือไม่ก็ห้า !

เพราะคิดว่าไม่รัก เขาจึงย่ำยีร่างกายของเธอยังไงก็ได้ หากแต่ในวันที่เธอทนความเจ็บปวดไม่ไหว หอบดวงใจอันบอบช้ำหนีไป เขาเพิ่งจะรู้ว่า ได้ฝากอีกหนึ่งชีวิตติดครรภ์ของเธอไปด้วย “ทำไมไม่บอกฉันว่าเธอท้องล่ะ ทำไมไม่บอกว่ามีเขา อย่างน้อยเขาก็เป็นลูกของฉันนะ” ลินดากำลังจะเดินหนีไป ซามูเอลก็รั้งเข้ามากอด

เพลย์บอยหนุ่มอย่างเขาไม่มีวันที่จะมอบหัวใจให้ผู้หญิงคนไหน เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว นางบําเรออย่างเธอจึงทําทุกทางเพื่อกีดกัน ‘พ่อที่ไร้หัวใจ’ ไม่ให้ได้เห็นหน้าลูก และไม่ให้เข้าใกล้… ในวันที่ ‘เธอคลอดลูกที่โรงพยาบาล’ เป็นการแก้แค้น!

วันนั้น…ในวันที่รักกำลังเบิกบาน เขากลับทิ้งเธอไปโดยไม่มีแม้แต่คำลา เหลือไว้เพียงแค่น้ำตาและคำว่า “ท้องไม่มีพ่อ” คำคำนี้เป็นเสมือนตราบาปที่เกาะกินใจเธอราวกับมะเร็งร้าย ที่ค่อยๆ กัดกร่อนใจของเธอให้ตายด้านลงไปทุกวันๆ มันเป็นรอยด่างในอดีตที่เธอไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงหรือลบเลือนไปจากชีวิต

สายใยเส้นเดียวที่มีคือ ลูกสาวตัวน้อย ไร้เดียงสา ทำให้ไม้เลื้อยไร้ค่าอย่างเธอมีที่ยืนเล็กๆ ในบ้าน และเมื่อลูกคือแก้วตาดวงใจของเขา เธอจึงไม่ต่างจากขยะที่รอวันโดนกวาดออกนอกบ้าน เป็นวัชพืชที่ถูกหล่อเลี้ยงด้วย… น้ำตา ความเดียวดาย และด้อยค่า เป็นเพียง ‘ภรรยากาฝาก’ ที่ทำหน้าที่อยู่ใน ‘ห้องเล็ก’

ความเข้าใจผิดก่อเกิดเลือดเนื้อเชื้อไขของจอมวายร้ายอย่างปุญญ์ มีหรือที่คนอย่างนั้นจะไม่ทวงคืนไม่ใช่แค่ลูก แต่แม่ของลูกเขาก็จะเอา! “ผมไม่รู้ว่ายังจะนิยายมากพอไหม ถ้าเด็กชายกตัญญ์จะเป็นลูกของผมด้วย” คราวนี้พิชชาอรมองเขาอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงบุตรชายของเธอที่มีเขาเป็นคนร่วมสร้าง